In 2023 wordt herdacht dat Pablo Picasso een halve eeuw geleden, op 8 april overleed. De in 1881 te Málaga geboren Picasso was onbetwist de grootste en meest beroemde beeldend kunstenaar van de 20ste eeuw. Zijn leven en werk lopen samen met de stormachtige kunstgeschiedenis van de eerste helft van de vorige eeuw, waarin stromingen, ontwikkelingen en technieken over elkaar heen buitelen. De geniale schilder bevond zich altijd in de voorhoede hiervan en vond daarin moeiteloos een eigen signatuur. Een korte greep uit de vele muziek waarin Picasso opduikt.
De legendarische Nederlandse zanger en liedjesschrijver Ramses Shaffy zoekt zijn Picasso op een morgen vol sombere bespiegelingen. Net als de genoemde Steinway piano staat een schilderij van Picasso symbool voor (abstracte) schoonheid en dierbaar bezit. Bovendien mag de bezitter van een Picasso zich rijk prijzen. Zijn werken worden voor vele miljoenen verhandeld.
Ramses Shaffy - Waar is mijn Picasso
De ontwikkeling van de moderne kunst in de 20ste eeuw loopt synchroon met die van de jazz. De rauwe en primitieve schoonheid die het abstracte werk van Picasso uitstraalt laat zich dan ook moeiteloos vertalen naar jazz en werd in de jaren 20/30 al herkend door de Amerikaanse saxofonist Coleman Hawkins. Op het album Picasso (1993) brengt saxofonist David Murray een ode aan zowel Picasso als Hawkins als architecten van respectievelijk de moderne kunst en de moderne jazz.
David Murray - When Hawk Meets Picasso
In zijn thuisland Spanje werd en wordt Picasso geëerd. Zo staat het beroemde Museu Picasso in Barcelona. Flamencozanger Enrique Morente bracht in 2008 het conceptalbum Pablo de Málaga uit, over het leven en werk van Picasso. Morentes fascinatie voor de kunstenaar is niet moeilijk te begrijpen. Ook hij zoekt voortdurend de grenzen op van de flamenco en probeert het genre op eigenzinnige wijze te verbreden, precies zoals als Picasso deed binnen de kunst.
Enrique Morente - Tientos Griegos
De herdenking van het 50e sterfjaar van Picasso gebeurt niet zonder kanttekeningen op zijn leven. Anno 2023 wordt vooral zijn nonchalante en ruwe omgang met vrouwen afgekeurd. De vele vrouwen in zijn leven waren zijn muzes, maar de grote kunstenaar liet hen één voor één afgeleefd en zelfs tot zelfmoord gedreven achter voor een nieuwe liefde. In 1972 keek Jonathan Richman daar nog anders naar. Hij beschrijft het genie in het droogkomische Pablo Picasso als een vrouwenverslinder om als man hoog tegenop te kijken: ‘Pablo Picasso never got called an asshole’. Zowel David Bowie als John Cale maakten eigen versies van het nummer.
Jonathan Richman & The Modern Lovers - Pablo Picasso
‘Drink op mij, drink op mijn gezondheid. Je weet dat ik niet meer kan drinken’, waren de woorden van Picasso op zijn sterfbed. Hij was 91 jaar, leed aan longoedeem en kreeg een hartaanval. Paul McCartney schreef datzelfde jaar nog zijn ode Picasso's Last Words (Drink To Me) aan de meester.
Paul McCartney & Wings - Picasso’s Last Words (Drink To Me)
(MR)
