Van Saint-Saëns kent iedereen de Orgelsymfonie (nr.3), al was het maar dankzij een popsong die we nu even buiten beschouwing laten. Saint-Saëns componeerde echter nog meer orgelrepertoire, om maar niet te spreken van wat hij zoal improviseerde. De Trois Préludes Et Fugues op.99 uit 1894 droeg Saint-Saëns op aan belangrijke collega's (respectievelijk Widor, Guilmant en Gigout). Het is echter
… vooral de geest van Bach die hier overheerst. Hoe had het ook anders gekund met dit genre en met dit instrument. Anders is dat met het openingswerk, de Cyprès Et Lauriers uit 1919. Saint-Saëns leefde lang genoeg om zijn wereld totaal te zien veranderen. Kwam het niet door de wereldoorlog, dan kwam het wel door de experimenten van Schönberg en Stravinski. Het tweeluik Cyprès Et Lauriers was een eerbetoon aan de slachtoffers en helden van de oorlog. Voor veel van zijn tijdgenoten was Saint-Saëns toen iemand van lang geleden. En ja, de heroïek die we hier horen is erg Frans en erg 19e eeuws. Toch horen we ook een signatuur die Bach voorbij is, met soms een vleugje Berlioz en een zoete herinnering aan Liszt. (HJ)meer