(bron: wikipedia)Alwyn Lopez "Al" Jarreau (Milwaukee, Wisconsin, 12 maart 1940 – Los Angeles, 12 februari 2017) was een Amerikaans jazz- en popzanger.Al Jarreau stond bekend om zijn vaak geïmproviseerde scatzang en het vermogen om muziekinstrumenten met zijn stem na te...
meer
James Osterberg startte zijn muzikale carrière als drummer in verschillende bands in Detroit. The Iguanas waren de bekendste en zij bezorgden hem de bijnaam Iggy Pop. Pop vormde The Stooges, geïnspireerd door de smerige sound van de Chicago blues, de mores van garagebands en een optreden van The Doors. The Stooges werd een zeer invloedrijke protopunkband, die de primaire oerkracht van rock combineerde met explosieve, vaak gewelddadige optredens. Na het opdoeken van de band in 1974 vertrok Pop naar Berlijn waar hij met hulp van bewonderaar David Bowie een succesvolle solocarrière startte. Als blijvend icoon, en één van de hoeders van old-skool punkrock, brengt Iggy Pop nog regelmatig platen uit. Daarnaast acteerde hij in films als Dead Man van Jim Jarmusch en Cry Baby van John Waters.
(bron: wikipedia)Norma Winstone (Londen, 23 september 1941) is een Britse zangeres en muziekpedagoog. Zij zingt voornamelijk ingetogen jazz
Haar muzikale studie begint niet met de stem, maar met piano en orgel; ze studeert beide voor drie jaar lang aan het Trinity College of Music in Londen. In 1965 maakt zij haar draai naar de jazzmuziek. Ze zong met Michael Garrick en het New Jazz Orchestra. In 1968 viel ze op toen ze met Roland Kirk optrad in Ronnie Scotts Club. Daarna... meer
(bron: wikipedia)Mamoru Fujisawa (藤澤 守, Fujisawa Mamoru; Nakano, 6 december 1950), beter bekend als Joe Hisaishi (久石 譲, Hisaishi Jō), is een Japans componist, dirigent, arrangeur, letterzetter en auteur. Hisaishis muziek is bijzonder door de vele verschillende muziekgenres, waaronder minimalistisch, elektronisch en klassiek. Hisaishi is vooral bekend door zijn werk met animator Hayao Miyazaki en zijn studio, genaamd Studio Ghibli. Voorbeelden van animatiefilms van Miyazaki gecomponeerd door Hisaishi zijn: Nausicaä of the Valley of the Wind, My Neighbor Totoro, ''Kiki's Delivery'... meer
(bron: wikipedia)Maurane, artiestennaam van Claudine Luypaerts (Elsene, 12 november 1960 - Schaarbeek, 7 mei 2018), was een Belgische zangeres.
Claudines vader, de componist, dirigent en pianist Guy-Philippe Luypaerts, was in haar jeugdjaren directeur van de Stedelijke Muziekacademie van Verviers, haar moeder Jeannie Patureaux was pianopedagoge. Hierdoor kwam ze op jonge leeftijd in aanraking met de muziekwereld. Ze begon op 8-jarige leeftijd met vioollessen, maar leerde zichzelf piano- en gitaarspel. In 1979 deed ze onder de naam 'Claudie Claude' mee aan... meer
Nana Mouskouri is de koningin van het Griekse lied. Ze verkocht ongeveer 300 miljoen platen wereldwijd. Begin jaren vijftig begon Mouskouri een opleiding aan het conservatorium in Athene. Getraind als operazangeres was het de jazz die haar lokte naar de populaire muziek. In 1957 bracht ze haar eerste nummer uit, het begin van een gigantische discografie. Bijzonder is dat Mouskouri niet alleen in haar eigen taal zong, maar ook in het Frans, Engels en Duits. In 2008 nam ze afscheid van haar fans na een carrière van ruim vijftig jaar.
“The incredibly lovely sound of Stan Getz”. Wel wat zelfingenomen om zoiets van jezelf te zeggen, maar Stan Getz had wel gelijk. Vrijwel geen enkele andere saxofonist kon zo’n lyrisch geluid halen uit zijn tenor. Met dat geluid en zijn vloeiende lijnen was Getz veel te horen op bossa nova-cd’s en zelfs enkele smooth fusion albums. Daardoor zou je haast vergeten dat hij een geweldig improvisator was in een stijl die het midden hield tussen cool jazz en hard bop. Getz (1927) maakte eind jaren veertig indruk als frontman van de Four Brothers, de beroemde saxofoonsectie van het orkest van Woody Herman. Daarna begon hij kleine groepen te leiden met onder meer Jimmy Raney en Horace Silver. Zijn grootste succes, commercieel gezien, scoorde hij in een Braziliaans getinte samenwerking met gitarist Charlie Byrd en de bossa nova-hits Desafinado en The Girl From Ipanema.
Saxofonist Bill Evans werd bekend als side-man bij Miles Davis begin tachtiger jaren, net als zijn piano spelende naamgenoot drie decennia eerder. Daarna maakte hij diverse fusion-georiënteerde albums.
(bron: wikipedia)Zoot Sims of John Haley "Zoot" Sims (Inglewood, 29 oktober 1925 – New York, 23 maart 1985) was een Amerikaans tenor- en sopraansaxofonist.
Samen met Stan Getz en Al Cohn behoort Zoot Sims tot de saxofonisten die beschouwd kunnen worden als de succesrijkste volgelingen van de saxofoonstijl van Lester Young. In de loop van zijn carrière speelde hij met heel wat beroemde bands, waaronder die van Benny Goodman, Artie Shaw, Stan Kenton en Buddy Rich. Sims was ook een van... meer
(bron: wikipedia)Ron Carter (Ferndale, 4 mei 1937) is een Amerikaans contrabassist.
Na het voltooien van de middelbare school won Carter een beurs voor het prestigieuze Eastman School of Music in Rochester, New York, waar hij in 1959 een bachelor in muziek behaalde. Twee jaar later slaagde hij met een masters in basgitaar aan de Manhattan School of Music.
Gedurende deze periode fungeerde hij als freelance-muzikant voor artiesten als Eric Dolphy, Jaki Byard, Randy Weston, Wes Montgomery, en Bobby Timmons. Ook vergezelde... meer
De manier waarop Jean ‘Toots’ Thielemans (1922-2016) en zijn harmonica onderdeel zijn geworden van de Nederlandse cultuur, doet haast vergeten dat hij toch echt uit België komt. Toots is in alle vormen van de Nederlandse media aanwezig, van het thema van de tv-serie
Baantjer tot de soundtrack van de film
Turks Fruit en gastoptredens bij tal van Nederlandse populaire artiesten. De reden voor zijn wereldwijde beroemdheid is simpel: Thielemans was de beste harmonicaspeler ter wereld. Vlak na de oorlog vertrok Toots naar de Verenigde Staten waar hij speelde met bijna alle grootheden uit de jazz. Onder meer
Benny Goodman,
Miles Davis,
Charlie Parker en
Stevie Wonder deden graag een beroep op Thielemans. Toch was het niet het eerste en enige instrument wat hij speelde; zo begon hij op driejarige leeftijd (!) met de accordeon en speelde op latere leeftijd gitaar. Toch is het de harmonica die hem uiteindelijk zijn faam heeft bezorgd en de lijst met gastoptredens waarbij hij zijn stijl mag demonstreren is onnoemlijk groot. In 1995 kreeg hij de Bird Award.
In de jaren twintig speelde Stephane Grappelli (1908) als violist en pianist in bars en clubs in Parijs. Daar ontmoette hij gitarist Django Reinhardt met wie hij in 1934 het Quintette Du Hot Club De France oprichtte. Dit was een van de eerste jazzbands waarvan de leden alleen snaarinstrumenten bespeelden. Hun muziek was een unieke mix van zigeunermuziek en jazzimprovisatie en vormde de grondslag voor de gypsy jazz. Na Reinhardt’s overlijden in 1953 deed Grappelli vele gigs met verschillende muzikanten. In 1969 speelde hij voor de eerste maal in de VS, onder meer op het Newport Jazz Festival. Daarna werd hij een graag geziene gast op vele internationale jazzfestivals. Grappelli staat bekend om zijn romantische speelstijl, geworteld in het swing-tijdperk.
Pianist Oscar Peterson (Canada, 1925) was een van jazzartiesten met de meeste opgenomen albums. Aan het begin van zijn carrière ging hij een samenwerking aan met producer Norman Granz en sinds de jaren vijftig was hij een van de steunpilaren van Granz’ labels (Verve en Pablo). Peterson werkte hoofdzakelijk in triobezettingen met afwisselend gitaar & bas of bas & drums, maar deed ook solo-optredens en concerten met grotere groepen en een volledig orkest. Hij beschikte over een fabuleuze techniek waarmee hij altijd krachtige swingende muziek wist te produceren in een unieke eigen stijl die het midden hield tussen swing en bop.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
Er bestaan maar weinig muzikanten in de moderne popmuziek die werkelijk ‘geniaal’ kunnen worden genoemd, maar in het geval van Ray Charles is deze typering terecht. Zijn oorspronkelijke manier van zingen, met invloeden uit zowel gospel als popmuziek, heeft nadien talloze grote zangers geïnspireerd. In zijn lange, productieve carrière als platenartiest, die begon in 1949, was Charles misschien wel de beste vertolker van popmuziek van na de oorlog. Als begaafd pianist, songwriter en vocalist werd hij een meester in iedere stijl die hij aanpakte, zoals rhythm-and-blues, country, blues en soul. De man die onuitwisbare rhythm-and-bluesklassiekers schreef als I Got A Woman en What’d I Say overleed in 2004 als een meervoudig legende. Datzelfde jaar zorgde een opvallende acteerprestatie van Jamie Foxx, in de biografische film Ray, voor een waardig cineastisch eerbetoon.