Hallo K3 ; vol.5

Groepen bestaande uit louter jongens of meisjes, wier muziek specifiek gericht is op de tienermarkt en daarom eenvoudig en pretentieloos van aard is, stilistisch meestal aansluitend op heersende commerciële trends. Doorgaans het vehikel van een bepaalde producer en/of songschrijver(s), al dan niet in opdracht van een platenmaatschappij. Boybands en girlgroups zijn in principe altijd zang- en dansgroepen en meestal samengesteld met behulp van audities. Het genre kende een bloeiperiode in de jaren vijftig, toen producers als Shadow Morton en Phil Spector de meidengroepen gebruikten als vehikel voor hun monumentale producties. In de jaren negentig waren het vooral de boybands die op de voorgrond traden. Het marketingconcept (dansjes, posters, clips) begon het belang van de muziek steeds vaker te overvleugelen.

Het kinderlied kent een lange traditie die eeuwen teruggaat. Oude volksdeuntjes, met eenvoudige teksten en melodieën, worden sinds mensenheugenis van ouder op kind overgedragen. De liedjes worden thuis, in de klas en op straat gezongen, bij feesten en vieringen, voor het slapen gaan en bij spelletjes. Hoewel die mondelinge overlevering nog steeds bestaat, heeft de radio en vooral de televisie die rol sinds de jaren 1970 deels overgenomen. Kindermuziek wordt dan gekoppeld aan kindertelevisieseries, zoals Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer? en Oebele. Ook educatieve programma’s als Sesamstraat en Het Klokhuis zijn productief in het maken van nieuwe kindermuziek. Jonge kinderen hebben zo al vroeg hun eigen idolen. Latere trends zijn kindermuziek door popgroepen (V.O.F. de Kunst), kinderhouse (Irene Moors & De Smurfen), kinderwereldmuziek (Samba Salad) en zelfs opera voor kinderen (Frank Groothof).