I can go to them

Bluegrass heeft zijn wortels in de volksmuziek van de Amerikaanse staten West-Virginia, Virgina en Kentucky (bijgenaamd ‘The Bluegrass State’). Het is de muziek van de arme blanke boeren die in de stad ‘hillbillies’ werden genoemd. De kenmerkende bezetting van een bluegrasscombo bestaat uit gitaar, mandoline, viool en vaak ook een contrabas. Ook opvallend zijn de fraaie harmonische samenzang van de bandleden. Bill Monroe was in de jaren vijftig de eerste die zijn muziek ‘bluegrass’ noemde. Het genre beleefde later een aantal opvallende revivals, onder andere vanwege het succes van de film O Brother Where Art Thou? waarin bluegrass klinkt. Violiste en zangeres Alison Krauss geldt als de grootste bluegrassartieste van de eenentwintigste eeuw.

Verzamelnaam voor de Engelse en Amerikaanse amusementsmuziek uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Deze muziek geldt als de voorloper van de popmuziek en werd geschreven voor een breed publiek. Commerciële motieven zijn minstens zo belangrijk als de artistieke. Broodschrijvers leveren op bestelling tekst en muziek aan. De kantoren waar de succesnummers ontstaan, zoals Tin Pan Alley (van 1900 tot 1930) en de Brill Building (jaren vijftig en zestig), krijgen een mythische status als hitfabrieken. Beroemde componisten zijn Burt Bacharach, en duo’s als Leiber & Stoller en Greenwich & Barry. Ze schrijven voor all-round podiumartiesten die konden zingen, dansen en acteren en vaak optraden in één van de vele theaters op Broadway. Plaatopnames zijn tot in de jaren veertig een bijzaak. Met de opkomst van popmuziek neemt de populariteit van de vocale muziek af. Toch blijft het American Songbook, een verzameling klassieke Amerikaanse liedjes, menig soul- en popzanger intrigeren.