Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
meerHerman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
Urban Dance Squad, dat aanvankelijk bedoeld was als een bandje om gezellig in te jammen, groeide al snel uit tot een ware undergroundsensatie. De soepele wijze waarop de groep rock, funk en rap mengde was ongekend, zeker in het Nederland van de late jaren tachtig. Sleutelfiguren waren gitarist René van Barneveld (bijnaam: Tres Manos) en rapper Rude Boy Remmington. Ook de aanwezigheid van een turntablist (DJ DNA) was opzienbarend. De groep brak met hun debuutalbum Mental Floss For The Globe op bescheiden schaal door in de Verenigde Staten. In ieder geval genoeg om als blauwdruk te dienen voor het geluid van Rage Against The Machine. Latere albums van de groep zijn zeker de moeite waard, maar de band weet de grote (en door velen ook verwachte) internationale doorbraak uiteindelijk niet voor elkaar te boksen. De groep valt in 2000 uit elkaar. Rude Boy duikt later op in League Of X-O Gentlemen.
In 1990 werd de naar Supermans vriendinnetje vernoemde band Loïs Lane een gouden toekomst toegedicht. De groep scoorde hits met nummers als Amsterdamned, It’s The First Time en Fortune Fairytales. Blikvangers van de groep zijn de zingende zussen Monique en Suzanne Klemann. Ook Prince viel voor de uitgekiende mix van soul, pop, disco en rock van Loïs Lane en nodigde de groep uit om het voorprogramma van zijn concerten te verzorgen. Vanaf 1996 deed de Loïs Lane het rustiger aan, al blijft de groep wel optredens geven. In 2013 keerde de groep verrassend terug met het album As One.
(bron: wikipedia)The Mo, ook wel kortweg Mo genoemd, was een Nederlandse popband die in 1979 werd opgericht door de broers Clemens en Huub de Lange. Hun debuutalbum Mo, met Heili Helder als zangeres en Harm Bieger als drummer, had een voor die tijd aparte instrumentatie: zowel de elektrische gitaar als de basgitaar ontbrak. In plaats daarvan werden toetseninstrumenten gebruikt (waaronder Wurlitzer-piano en Clavinet) en een klassiek blaasinstrument: de fagot.
In februari 1981 haalde het album de top 10. Single-succes was er... meer
Fatal Flowers was eind jaren tachtig het paradepaardje van de Amsterdamse gitaarrockscene. In 1987 brak de groep door naar een groter publiek: ze ontvingen een Edison Award en een optreden op Pinkpop. De albums Johnny D Is Back! (1988) en Pleasure Ground (1989) worden in het buitenland opgenomen, maar de definitieve doorbraak blijft uit en groep valt in 1990 uit elkaar. Frontman Richard Janssen gaat verder in Shine en solo onder de naam ReX.
In het universum van de Nederpop nemen The Nits een unieke positie in. De Amsterdamse groep werd in 1974 opgericht door
Henk Hofstede en Alex Roelofs. Met Roelofs’ vervanger
Robert Jan Stips (ex-
Supersister) aan boord, brengen The Nits aan het begin van de jaren tachtig een aantal prima albums uit die ook internationaal aanslaan. Hoewel The Nits in het Engels zingen, laat de groep zich vaak inspireren door Nederlandse onderwerpen. Midden jaren negentig werkt de groep onder de naam Frits samen met cabaretier
Freek de Jonge.
(bron: wikipedia)Aldous Byron Valensia Clarkson (Den Haag, 13 april 1971), beter bekend onder zijn artiestennaam Valensia, is een Nederlands musicus, die zich heeft laten beïnvloeden door artiesten als Queen en Kate Bush.
Valensia groeide op in Waalwijk maar bracht als kind veel tijd door in Spanje, waar zijn ouders een strandhuis hadden. Daar trad hij op 7-jarige leeftijd op voor publiek op het strand. Op deze leeftijd schreef hij ook al zijn eerste composities. In 1979 kreeg hij een platencontract aangeboden,... meer
De twee hoofdrolspelers van Focus waren zanger/pianist/fluitist Thijs van Leer en gitarist Jan Akkerman. Niet gehinderd door bescheidenheid speelt de groep een flamboyante mix van rock en klassiek, die de groep in het topsegment van de internationale progrock plaatst. Met Sylvia scoort de groep in 1973 een flinke hit in Engeland, waarna een remake van Hocus Pocus zelfs de Amerikaanse top tien haalt. Botsende ego’s zorgen er voor dat groep uit elkaar valt en de afzonderlijke leden verder werken aan succesvolle solocarrières. In 1985 begraven Akkerman en Van Leer de strijdbijl om nog één album op te nemen, dat helaas slecht wordt ontvangen.
Robbie van Leeuwen is één van de meest ambitieuze en gedisciplineerde muzikanten uit de Haagse beatscene van de jaren zestig. Na in 1967 uit The Motions te zijn gestapt, stort hij zich met volle overgave op zijn nieuwe project Shocking Blue. De band gaat moeizaam van start, maar met de komst van de sexy zangeres Mariska Veres vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Als de Amerikaanse producer Jerry Ross zich ontfermt over hun Nederlandse toptiensingle Venus gaat in 1970 ook Amerika overstag. Het is de eerste Nederlandse single die de Amerikaanse top tien weet te bereiken, en haalt uiteindelijk zelfs de eerste plaats. Er breken enkele uiterst succesvolle jaren aan. Maar in 1973 is van Leeuwen opgebrand en stapt uit de band; een jaar later stopt ook de rest er mee. Venus wordt daarna nog tweemaal een wereldhit, in versies van Stars On 45 en Bananarama. Diverse reünies volgen zonder dat het succes van weleer herhaald wordt. Begin jaren negentig komt de groep opnieuw in de belangstelling als de grungeband Nirvana voor zijn eerste single de obscure Shocking Blue-compositie Love Buzz covert.
(bron: wikipedia)Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht.
Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single Our father werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten.
Na het vertrek van Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer 1-hit I'll Never Drink Again en werd de band de vaste begeleidingsband van zangeres Bonnie St. Claire.
Van Hardeveld werd in 1974 vervangen door... meer
Van alle Haagse beatbands die opkomen in de jaren zestig is Q65 met voorsprong de ruigste. Niet alleen de muziek is wild en ongepolijst, ook hun losbandige groepsgedrag met veel drugsgebruik, spreekt tot de verbeelding. Al snel staan ze bekend als ‘de Nederlandse Pretty Things’. Achter de schermen houden talentvolle jonge producers als Hans van Hemert en Peter Koelewijn zich met de Haagse lefgozers bezig. De single The Life I Live (1966) is het hoogtepunt in het oeuvre van de groep. Het wordt niet voor niets decennia later door Muziekkrant OOR uitgeroepen tot ‘beste Nederlandse single ooit’. Met de stunt die de release van dit plaatje begeleidt (de band vaart zogenaamd met een rubberboot vanuit Engeland naar Nederland) haalt de Q de voorpagina’s van alle kranten. Door ruzies, dienstplicht en problemen met justitie valt de band in 1974 uit elkaar. Opvallend genoeg is het bassist Peter Vink die na de breuk als enige succesvol blijft, in groepen als Finch en The Boxx. Zanger Wim Bieler overlijdt in 2000 op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartstilstand.
Earth & Fire wordt eind jaren zestig opgericht in het Haagse voorstadje Voorburg. De basis wordt gevormd door de broers Chris (gitaar) en Gerard Koerts (toetsen) maar pas met de komst van zangeres Jerney Kaagman is de succesbezetting een feit. Mede door het prominente gebruik van de mellotron heeft de muziek van Earth & Fire symfonische trekjes, al zijn de singles stuk voor stuk slim gecomponeerde popsongs. Begin jaren zeventig breidt het succes zich langzaam uit naar andere Europese landen, vooral Duitsland. Opmerkelijk is dat de pakkende singles vergezeld gaan van pretentieuze albums, geheel volgens de mode van die tijd. Halverwege de jaren zeventig lijkt de hoogtijperiode voorbij, maar dan scoort de band in 1979 alsnog de grootste hit uit zijn loopbaan: Weekend. Het blijkt een laatste oprisping, drie jaar later gaat de groep uit elkaar. Kaagman werpt zich jaren later op als vertegenwoordiger van muziekmakend Nederland, en wordt voorzitter van de muzikantenvakbond BV Pop. Later wordt ze bij een jeugdig publiek bekend als stoïcijns jurylid van de talentenjacht Idols.
Kayak was in de jaren zeventig het vlaggenschip van de Nederlands progrock. De groep rond toetsenist Ton Scherpenzeel werd in 1968 opgericht in Hilversum. Het werk van de band sloot aan bij dat van Engelse groepen als Yes en Genesis. Net als die laatste groep schoof Kayak ook steeds meer op van pure prog naar een meer op pop georiënteerd geluid. Starlight Dancer (1978) en Phantom Of The Night (1979) zijn de commerciële hoogtepunten van de band. In 1982 valt de groep uit elkaar maar acht jaar komt de groep weer bij elkaar voor een reünie. Dat bevalt zo goed dat Kayak weer besluit platen te maken. In 2005 verschijnt de rockopera Nostradamus: Fate Of Man.
(bron: wikipedia)Lucifer was een Nederlandse popgroep uit de jaren 70, bestaande uit zangeres/organiste Margriet Eshuijs, bassist Dick Buijsman, drummer Henny Huisman en zanger/percussionist Julio Wilson. In 1974 kreeg de groep een contract bij EMI. In 1975 scoorden ze een grote hit met House for sale. Later, toen de band minder succes had, ging Margriet Eshuijs verder met een solocarrière.
Voor de eerste elpee werd gekozen voor een combinatie van eigen nummers, aangevuld met enkele covers van andere artiesten en verder nog... meer
De basis voor Ekseption wordt al eind jaren vijftig gelegd door onder anderen trompettist Rein van den Broek. Het bandje rommelt wat aan (onder een andere naam overigens) en breekt pas door als orgelvirtuoos Rick van den Linden zich in 1967 bij de groep voegt. Ekseption maakt op klassieke stukken gebaseerde progrock. Ook een flinke portie jazz wordt niet geschuwd. De band heeft een paar flinke hits als 5th (naar de Vijfde van Beethoven) en Peace Planet (naar Bachs Suite no. 2). De band groeit in een paar jaar uit tot enorme proporties, maar het succes is van korte duur. In 1973 stapt boegbeeld en muzikaal leider Rick van der Linden op en sterft Ekseption een stille dood.
