Er zijn behoorlijk wat werken waarvan de bezetting vrij in te vullen is, zoals deze canon-sonate van Telemann. In dit geval wordt dit stukje uitgevoerd door dwarsfluit en cello.
Schuberts Octet in F groot is een heerlijk zonnig stuk, voor 3 blazers en 5 strijkers. Hij schreef het in 1824, toen hij een moeilijke periode doormaakte. Hier is daar niets van te merken.
De kamermuziek van Brahms is een wereld op zich, en hij is er terecht beroemd om. Dit prachtige trio voor piano, hoorn en viool schreef Brahms in 1865, toen hij nog maar 32 was.
In de 20e eeuw werd meer en meer met afwijkende instrumentcombinaties gewerkt. Dit swingende deel van Goebajdoelina’s 5 etudes voor harp, contrabas en slagwerk is een verrassend voorbeeld.
Iedereen strijkt wel eens de vingers over een wijnglas. Met dat idee in zijn achterhoofd vond Benjamin Franklin (afbeelding) in 1762 de glasharmonika uit. Mozart schreef er dit beroemde Adagio voor.
Tristan Keuris (1946-1996) schreef een bijzonder rijk werk voor accordeon en ensemble. De warme maar heldere klank van de accordeon gaat schitterend samen met de blazers, het slagwerk en de strijkers.
Naast geijkte ensemblevormen als het strijkkwartet zijn er haast ontelbaar combinaties van instrumenten te verzinnen. Wat dacht je van piano, tuba en harp? Of hoorn, viool en contrabas? Of orgel en slagwerk? Ondoenlijk, dus, om daar iets algemeens over te zeggen. We lichten een paar composities uit.
Deze site maakt gebruik van cookies. Voor meer informatie volgt u deze link. Hierop is meer te lezen over welke cookies wij plaatsen en waarom en welke mogelijke '3rd-party' cookies er bij kunnen komen.
