'Nog is Polen niet verloren', de eerste regel van het Poolse volkslied vat kernachtig, maar met een zekere weemoed, de strijdlust van het Poolse volk samen. De geschiedenis van dit land wordt geheel bepaald door de agressie van zowel Duitsland (Pruisen) en Rusland, en dat verklaart dan ook wel enigszins waarom Poolse musici vaak hartstochtelijk de eigenheden van hun vaderland hebben bezongen in hun
… muziek, zeker in de negentiende eeuw toen het land was opgedeeld door bovengenoemde buurlanden. Toen Polen in 1919 weer als zelfstandige staat verder kon, werd als president een pianist benoemd die al jaren werd erkend als de beste ambassadeur die het land zich zou kunnen wensen: Ignacy Jan Paderewski (1880-1941). Hij was niet alleen een van de beroemdste pianisten ter wereld en een van de beste Chopin-vertolkers, maar ook componist. Met zijn "Symfonie op.24 'Polonia'" had hij jaren eerder al een indrukwekkend muzikaal pleidooi voor zijn eigen land afgeleverd. Dit ongeveer vijf kwartier durende, driedelige werk ontstond in de jaren 1903-1908 en bevat, hoe kan het ook anders, als thema's verschillende parafrases van gedeelten uit het Poolse volkslied. Het geheel getuigt van Paderewski's vaste geloof in een herrijzenis van Polen, hetgeen de triomfantelijke stemming waarin het werk eindigt wel duidelijk maakt. Deze symfonie is echter wel meer dan slechts een uiting van vaderlandsliefde; het is een heel boeiend werk, waarin invloeden van Rachmaninov, Sibelius en Mahler uitstekend zijn verwerkt. Onder Jerzy Maksymiuk geeft het BBC Scottish Symphony Orchestra een prima uitvoering. (JvG)_meer
