Rond zijn twintigste levensjaar gold Herbert Howells (1892-1983) als de meest veelbelovende van de toch al zeer talentvolle groep leerlingen van Sir Charles Villiers Stanford. Tijdens deze studie heeft Howells heel wat fraaie werken geschreven, waaronder de "The B's" uit 1913. In deze orkestsuite bracht Howells muzikaal eer aan een groep medestudenten van het Royal College of Music, die bestond uit
… Arthur Benjamin, Arthur Bliss, Ivor Gurney, Francis Warren en Howells zelf. Ieder deel uit deze suite werd opgedragen aan één van de leden, genoemd naar hun bijnamen (respectievelijk "Benjee", "Blissy", "Bartholomew", "Bunny" en "Bublum"). Deze muziek, die een jonge en zelfbewuste Howells laat horen, klinkt als een gelukkige herinnering aan een zorgeloze wereld die spoedig verschrikt zou worden door de eerste wereldoorlog. In de jaren '20 zou Howells veel van zijn vroegrijpe zelfvertrouwen verliezen, ten gevolge van de slechte ontvangst van zijn tweede pianoconcert. Howells besloot daarop zijn vroege orkestwerken terug te trekken, waardoor het beeld is ontstaan dat hij zich bij voorkeur bezig hield met kerkmuziek. De suite "The B's" verscheen onlangs voor het eerst op cd in een uitvoering van de London Symphony Orchestra onder leiding van Richard Hickox. De cd bevat ook "Three dances for violin and orchestra" (1915) en de liedcyclus "In green ways" (1915, 1928). Soliste in deze liederen is sopraan Yvonne Kenny. (H.J.)_meer
