In het boekje bij deze cd wordt van de Spaans-Amerikaanse componist Carlos Surinach (*1915) gezegd, dat hij beter dan welke componist ook van zijn generatie het vermogen heeft de essentie van Spanje vast te leggen in zijn muziek. En wat is die essentie dan wel? Volgens Surinach zelf is dat de dans: 'Als je Spaans bent, dans je vanaf de dag dat je werd geboren.' Surinachs claims zijn niet geheel
… ongegrond: zijn muziek is veelvuldig door choreografen gebruikt als balletmuziek, ook al heeft Surinach relatief weinig stukken bewust voor dit doel geschreven. Het oudste werk op deze cd, de beknopte driedelige "Sinfonia Chica" uit 1957, klinkt inderdaad zeer Spaans, en maakt gretig gebruik van flamenco-ritmiek. Surinach schrijft in een vroeg 20ste eeuwse stijl, en heeft gelukkig genoeg smaak de luisteraar niet te bedelven onder eindeloos castagnetten-geklapper. De twee andere werken op deze cd ontstonden ruim dertig jaar later, maar klinken weinig moderner dan de "Sinfonia". Het "Dubbelconcert voor fluit, contrabas en kamerorkest" uit 1990 valt natuurlijk vooral op door de ongebruikelijke combinatie van solo-instrumenten. De titel van "Symphonic melismas" uit 1993 verwijst naar Surinachs fascinatie voor melisma's, waarmee hij in concreto de melodische versieringen in Gregoriaanse gezangen bedoelt. In dit een klein half uur durende werk wordt dit vooral duidelijk door de vele grillige, modaal aandoende melodische fragmenten. De solisten en het University of Miami Symphony Orchestra geven onder dirigent Thomas Sleeper heel behoorlijke uitvoeringen van deze aardige, maar toch wel wat eenzijdige muziek. (JvG)_meer
