Het wetenschappelijke bewijs dat bloemen en planten beter groeien wanneer ze worden bloot gesteld aan harmonische geluiden inspireerde Mort Garson tot het componeren van Mother Earth’s Plantasia. Dit instrumentale synthesizeralbum uit 1976 was vooral bedoeld voor onze groene vrienden, maar mens en dier mogen er ook van genieten.
Mort Garson werd in 1924 geboren in Canada en werkte voordat hij dit bijzondere album uitbracht al enkele decennia als liedjesschrijver, producer en componist van filmmuziek. Hij werkte onder meer voor Doris Day en Cliff Richard.
Voor zijn soloproject Mother Earth’s Plantasia stortte hij zich op de Moog-synthesizer. Garson was eind jaren zestig één van de eerste componisten die met dit instrument werkte. Garson genoot van de vele mogelijkheden van de Moog en trok alles uit de kast bij het scheppen van zijn album voor planten. Hij wijdde afzonderlijke composities aan verschillende planten. Zo is er een lied voor het Kaaps viooltje, één voor de begonia en zelfs een compositie om de stekelige sansevieria mee te kalmeren. Serieus bedoeld of niet, voor de liefhebber van de dromerig-zoete klanken van de Moog is Mother Earth’s Plantasia zeker een aanrader.
Mort Garson – Ode to an African violet
Mort Garson – Swingin’ spathiphyllums
Garsons muziek klinkt als retromuziek uit de toekomst en had net zo makkelijk opgenomen kunnen worden door bijvoorbeeld Air of Zero 7. En misschien inspireerde Garson met zijn botanische pop ook wel Stevie Wonder voor diens The Secret Life Of Plants dat twee jaar na Mother Earth’s Plantasia verscheen (en helaas net zo hard flopte als Garsons plantenalbum).
Stevie Wonder - Black orchid
(PdK)
