Terug naar boven

Van Eigen Bodem: Sessiemuzikanten

U kent ongetwijfeld het melige lied De Balletjes Van De Koningin van André van Duin. Wat u er ook van vindt, André van Duin is een echte professional die niets aan het toeval overlaat. Het liedje kan nog zo simpel en kolderiek zijn, de muzikale begeleiding moet staan als een huis, zodat niemand zich dáár aan kan storen. Dat is het lot van de sessiemuzikant: excellent, maar op de achtergrond. In deze aflevering van Van Eigen Bodem halen we vijf van Neerlands beste sessiemuzikanten uit de schaduw.

Marijn van den Berg – Drums
Marijn van den Berg is te horen op De Balletjes Van De Koningin. Luistert u eens goed naar dat nummer en let dan even op de begeleiding. Klopt, niks bijzonders inderdaad en dat zorgt ervoor dat alle aandacht gaat naar de man waar het ook daadwerkelijk om draait: André van Duin. Een drumsolo in dit nummer zou nergens op slaan. Marijn van den Berg reageert zoals alle sessiemuzikanten als het gaat om zichtbaarheid en moeilijkheidsgraad: “Ik ben drummer. Ik krijg betaald als ik gewoon de maat houd.” Van den Berg is geboren in Vleuten in 1970, studeerde aan het conservatorium in Hilversum en is vanaf 1995 actief als sessiedrummer. Eerst bij Jasperina de Jong, in de theaters, daarna bij Ruth Jacott, Gerard Joling en daarna zo’n beetje iedere artiest die een liveband prefereert boven een meezing-cd’tje.
Van den Berg is ook te zien in diverse televisieprogramma’s, zoals X-Factor en De Beste Zangers Van Nederland, maar ook bij zoiets als het NOS Sportgala. Met name daarbij geldt natuurlijk: onzichtbaar perfectie leveren. Het gaat immers om degene die voor je staat. Het is wel eens aardig om op deze manier naar die televisieprogramma’s te kijken en alleen maar te letten op die lui op de achtergrond, in het donker, in een hoek van het decor. De drummer is in veel van die gevallen Marijn van den Berg.

André van Duin – De balletjes van de koningin

Wouter Planteijdt – Gitaar
Als gitarist sta je natuurlijk al iets meer in de schijnwerpers dan als drummer, maar ook veel sessiegitaristen worden niet dagelijks herkend op straat. A-typisch in dat opzicht is Wouter Planteijdt. Niet dat hij nou vaak een handtekening moet uitdelen, maar Planteijdt is geen grote onbekende meer. Hij speelde in succesvolle theaterprogramma’s van Maarten van Roozendaal en is al enige jaren te zien in de begeleidingsband van zangeres Ricky Koole. Maar Planteijdt heeft ook met eigen muziek succes gehad. Zo is hij de oprichter, zanger, liedschrijver en gitarist van Sjako!, een bandje dat sinds de jaren negentig zo nu en dan een album uitbrengt, die altijd kunnen rekenen op positieve kritieken. En nóg verder terug in de tijd zien we Wouter samen met zijn oudere broer Dolf in de punkband Door Mekaar. Een van de opmerkelijkste nummers van de band was Alweer Terug Van Troje. Een jaar later coverde Drukwerk het lied en werd het onder de titel Je Loog Tegen Mij een van de grootste nederpophits. Wouter Planteijdt wordt vooral geroemd om zijn veelzijdigheid. Hij kan scheuren als een ouwe punker, maar beheerst ook de akoestische gitaar tot in zijn finesses. Gitaarspelen is volgens Planteijdt iets dat hij altijd heeft gedaan: "Met twee oudere broers en The Beatles, dan kom je er ook niet onderuit".

Sjako! – I'm a boy

Bert Meulendijk – Gitaar
In het nummer Ik Heb Je Lief van Paul de Leeuw zit een gitaarsolo (3:50), waarvan niemand zich natuurlijk ooit heeft afgevraagd wie die heeft ingespeeld. Het is het werk van Bert Meulendijk, die op onwaarschijnlijk veel Nederlandse albums is te horen. Zou Zo Graag van Jurk? Bert Meulendijk. Maak Me Gek van Gerard Joling? Bert Meulendijk. Wonderful Life van Mathilde Santing? Bert Meulendijk. Meulendijk heeft aan zoveel platen meegewerkt dat hij in 2003 een Sena Award krijgt omdat hij van 1993 tot 2002 de meest gedraaide sessiemuzikant is op de radio.

Meulendijk is bewust sessiemuzikant geworden, een bestaan als muzikant met een eigen band is nooit echt aan de orde geweest. Hij had er ook geen tijd voor, want al tijdens zijn conservatoriumopleiding speelt hij in de band van Hans de Booij, gevolgd door een succesvolle tournee met René Froger die in 1989 doorbreekt met Winter In America. Meulendijk doet ook af en toe wat televisieoptredens (hij speelt in de Edwin Evers Band, die te zien is bij The Voice Of Holland), maar hij zit het liefst binnen. In zijn eigen studio neemt hij, naast zijn bijdragen aan de talloze albums, ook jingles op voor radio- en televisieprogramma’s. De tune van Lucky Letters, de vormgeving van Omroep West en de jingles voor de Coen En Sander Show op 3FM zijn slechts enkele voorbeelden.

Paul de Leeuw – Ik heb je lief

Louk Boudesteijn – Trombone
Als een artiest wat meer geld te besteden heeft, omdat het heel goed gaat met de carrière, kan er natuurlijk tijdens liveoptredens ook wat meer uitgepakt worden. Een prachtig voorbeeld van een Nederlandse zangeres van internationale allure is natuurlijk Caro Emerald. Die heeft met haar twee albums een enorme klapper gemaakt en verkoopt in vele landen de grootste zalen uit, dus wat extra muzikanten in de band is niet meer dan logisch. Een van de vaste waarden in dit soort situaties is Louk Boudesteijn. Is een artiest zover dat er een koppeltje blazers kan worden ingehuurd, dan zit Boudesteijn daar altijd bij. Hij is van huis uit jazztrombonist, timmert in die wereld ook heel hard aan de weg, maar doet ook niet moeilijk over een moppie popmuziek nu en dan. Met zijn speciaal opgerichte sessiegroep The Special Request Horns speelt Boudesteijn bij artiesten en bands die nét even dat beetje meer willen als ze op tour gaan. Candy Dulfer, Beef, Anouk, Caro Emerald, maar ook Lionel Richie, Paul Weller en Diana Ross. Louk Boudesteijn toetert mee, op de achtergrond, uit het licht.

Paul van Kemenade, Wiro Mahieu, Louk Boudesteijn, Angelo Verploegen - In a certain mood

Giovanni Camanita – Bas
Bassisten hebben het doorgaans niet makkelijk als het gaat om aandacht: de zanger en de gitarist stelen vaak de show. Als bassist in een bandje moet je nu eenmaal genoegen nemen met een plaats in de achterhoede. Moet je nagaan hoe dat voor een sessiebassist is. Die staan echt in de schaduw van de schaduw. Iemand die wel af en toe toch in de spotlights staat is Giovanni Caminita, maar dat heeft er meer mee te maken dat hij naast zijn werk als bassist ook een Italiaans restaurant heeft en regelmatig is te zien bij televisiezender 24 Kitchen. Caminita is een geboren Siciliaan die op zijn negentiende naar Nederland komt om in het nachtclubcircuit van Amsterdam te gaan bassen. Hij komt terecht in de studio van Arnold Mühren en daar speelt hij mee op allerhande producties waar de Volendammer (zelf ook bassist, bij The Cats) zo veel successen mee heeft.

Begin jaren 90 ontmoet Caminita een andere Italiaan, die zijn eerste album bij Arnold Mühren aan het opnemen is: Marco Borsato. Als Borsato een paar jaar later overschakelt naar Nederlandstalig repertoire wordt Caminita gevraagd om in de begeleidingsband te spelen tijdens de singlepresentatie van Dromen Zijn Bedrog. Marco Borsato besluit nooit meer zonder band te werken en Caminita wordt zijn vaste bassist. Naast zijn werk voor Marco Borsato is er ook wel ruimte voor andere projecten. Maar Caminita is, anders dan de meeste sessiemuzikanten, kieskeurig. Over zijn werk bij Wolter Kroes: "Niet alle liedjes zijn te gek, ik moet mijn best doen om het zo te krijgen dat ik er ook tevreden mee ben. Alles heeft een grens, joh. Het moet wel live klinken, als een band. Als hij die blikken TV Oranje-sound wil hebben moet-ie iemand anders bellen".

Marco Borsato – Dromen zijn bedrog (live)

(HF)