Terug naar boven

Popmuziek: Oasis en andere spraakmakende reünies

Het is groot nieuws dat ook de Nederlandse kranten haalde: De Kaïn en Abel van de rockmuziek Noel en Liam Gallagher leggen hun ruzies bij en gaan weer optreden als Oasis. Jarenlang hadden beide broers de poot stijf gehouden en om het hardst geroepen nooit meer met elkaar op een podium te willen staan. We zetten nog meer historische reünies op een rij van bands die toch echt bezwoeren dit nooit te zullen doen.

OasisSupersonic (live)

Gedurende het bestaan van Oasis tussen 1991 en 2009 was het geruzie tussen de twee broers een voortdurende soap die leek te horen bij het ruige working class-imago en de anthemische meebrul-rock van de band. Noel stapte in 1994 al eens op toen Liam hem een tamboerijn naar het hoofd had gegooid. De verhalen over hun vechtpartijen zijn ontelbaar en in 2009 had Noel er ‘definitief’ genoeg van. Na 15 jaar over en weer modder gooien, werd er een Brits stadiontournee aangekondigd, mogelijk gevolgd door meer data buiten het Verenigd Koninkrijk. Ze bedienen hier hun leger van extatische fans mee, maar er is natuurlijk ook heel veel geld mee gemoeid.

Eagles - Tequila Sunrise (live)

Ze waren de koningen van de Californische softrock en zongen in prachtige harmonieën, maar backstage ging het er niet zo harmonisch aan toe bij de Eagles. Vooral de twee belangrijkste songwriters Glenn Frey en Don Henley gedroegen zich als twee despoten binnen de band. In 1980 had Frey het op gitarist Don Felder gemunt want deze zou iets onaardigs gezegd hebben over de vrouw van een concertpromotor. De ruzie zette zich verbaal voort op het podium en markeerde het einde van de Eagles. Op de vraag of zij ooit weer bij elkaar zouden komen was Henleys bittere commentaar: ‘When hell freezes over’. In 1994 kwam de groep voor het eerst weer bij elkaar en verscheen het kenmerkend getitelde live-album Hell Freezes Over.

Sex PistolsI’m Not Your Steppin’ Stone (live)

Wat brengt een gebrouilleerde band weer samen na jarenlang gedraai om elkaar heen en nare dingen over elkaar gezegd te hebben? Is het een terugverlangen naar de kameraadschap van weleer, de chemie die de groepsleden ooit voelden tijdens hun beste momenten of het hunkeren naar de aanbidding van fans? Het zal wellicht meespelen, maar de belangrijkste reden waardoor een verbroedering zomaar weer kan intreden is vooral het vele geld dat met reünies te verdienen valt. Punkiconen Sex Pistols explodeerden in 1978 tijdens een rampzalige tournee door Amerika. Niet veel later stierf bassist Sid Vicious in New York aan een overdosis, vier maanden nadat hij waarschijnlijk zijn vriendin had vermoord. Zanger Johnny Lydon raakte niet uitgeschreeuwd over zijn weerzin tegen de band en procedeerde jarenlang tegen manager Malcolm McLaren. Toen Sex Pistols in 1996 weer op tournee ging (met oorspronkelijke bassist Glen Matlock) werd er geen geheim gemaakt van het waarom. Lydon noemde het officieel de Filthy Lucre (‘smerig gewin’) tour.

Guns N’ RosesSweet Child Of Mine (live)

Zanger Axl Rose en gitarist Slash waren als broers toen zij zich met Guns N' Roses in de jaren 80 opwerkten van het ranzige clubcircuit van Los Angeles tot de stadions wereldwijd. Ze schreven samen de nummers voor de band en zetten hardrock weer op de kaart als een populair genre. Toen de top eenmaal bereikt was begon Rose megalomane trekken en divagedrag te vertonen. Zo wees hij na het vertrek van gitarist Izzy Stradlin zijn jeugdvriend Paul Tobias aan als vervanger, zonder Slash daarin te betrekken. De twee gitaristen konden het niet met elkaar vinden, met rampzalig verlopende opnames voor een nieuw album als gevolg. Uiteindelijk stapten Slash en bassist Duff McKagan in 1996 op. Als enig overgebleven origineel lid sappelde Rose voort, maar toen hem destijds gevraagd werd of hij ooit nog met Slash zou spelen was zijn antwoord: ‘Not in this lifetime…’. In 2016 was de Not In This Lifetime… Tour een feit, met zowel Slash als McDuff terug in de gelederen.

Pink FloydEclipse (live)

Met het succes van het voornamelijk door hemzelf geschreven Pink Floyd-album The Wall (1979) vond bassist en zanger Roger Waters wel dat Pink Floyd hem toebehoorde. Hij ontsloeg toetsenist Richard Wright en zag de overige bandleden hooguit nog als begeleiders voor de veel minder succesvolle opvolger The Final Cut (1983). De titel impliceert al dat hij daarna Pink Floyd wilde opdoeken. Groot was zijn verontwaardiging toen de band zonder hem, onder leiding van gitarist en zanger David Gilmour, bleef voortbestaan. Er werden over en weer veel nare dingen gezegd en Waters stapte zelfs tevergeefs naar de rechter om te verbieden dat zijn ex-leden de Pink Floyd-vlag nog zouden gebruiken. Gilmour rekende af met zijn kwade ex-collega op het sterke album The Division Bell (1994). Het mag dus een wonder heten dat Waters en Gilmour elkaar weer ontmoetten op het podium in 2005. Wat hen samenbracht, met Wright en drummer Nick Mason, was het filantropische popfestival Live 8. Aan het einde van de show werd er gehugged, maar ieder financieel aanbod om weer samen te komen werd ook daarna afgewezen.

MR