Nocturnes

Nocturne betekent zoiets als ‘behorend tot de nacht’. Maar wat is dat dan? Maanlicht, tjirpende krekels, klamme zomerhitte? Of eerder slapeloosheid na angstige dromen? John Field maakte de nocturne tot een genre voor piano. Chopin bracht het tot een onovertroffen bloei. Fauré deed er zijn eigen ding mee. En dat zelfs met enige onverschilligheid. Naar verluidt had Fauré zijn pianostukken het… liefst een nummer gegeven. Genres lijken bij hem door elkaar te lopen, alsof een nocturne net zo goed een barcarolle (gondellied) had kunnen zijn, vice versa. Hoe dan ook, de Nocturnes vormen samen met de Barcarolles de rode draad in Fauré’s oeuvre voor piano. De Nocturnes laten Fauré’s artistieke ontwikkeling horen, van zijn jonge charmante zelf naar de ernst en berusting van de ouderdom. Wie zich een weg wil banen door dit soms weerbarstige kreupelhout, kan veel hebben aan het interview in het boekje met de pianist van deze cd. Théo Fouchenneret was als zeventienjarige al zo dol op Fauré dat hij zich aanmeldde voor een Fauré competitie in zijn woonplaats Pamiers. En warempel, hij won ook nog de eerste prijs. Geen wonder dat hij bijdraagt aan het Fauré herdenkingsjaar 2024 met deze integrale reeks Fauré-nocturnes. (HJ)meer