Harpsichord suites

Georg Friedrich Händel werd in zijn tijd in eerste instantie bekend als orgel- en klavecimbelvirtuoos. Volgens zijn eerste biograaf John Mainwaring mocht de jonge Georg Friedrich geen instrument bespelen van zijn vader. Hij wist echter een klein klavichord naar een zolderkamer te smokkelen, zodat hij 's nachts, als de familie sliep, stiekem kon spelen. Van Domenico Scarlatti wordt beweerd dat hij,… toen hij op een gemaskerd bal een vermomde klavecinist hoorde spelen, gezegd zou hebben, dat deze speler alleen de beroemde Saks kon zijn of de duivel. Het was inderdaad Händel, die op dat moment in dienst was van kardinaal Ottoboni. Tijdens Händel's leven werd in Londen een aantal collecties met zijn klavecimbelmuziek gepubliceerd. Het voorwoord in de eerste editie (1720) laat zien hoe populair Händel's klaviermuziek was. Händel voelde zich namelijk tot deze uitgave gedwongen, omdat in het buitenland piratenedities waren verschenen. De eerste editie bevat de zogenaamde "acht grote suites". De tweede editie werd in 1733 verzorgd door Händel's vaste uitgever John Walsh. De klavecinist Olivier Baumont bracht een cd uit met werken uit de edities van 1720 en 1733 en een aantal kleinere werken uit "The ladys banquet" (±1734). Ze worden gespeeld op klavecimbels van Nicolas Dumont (1707), Iohannes Couchet (1652) en een zekere "F.A." uit Italië (1677). (H.J.)_meer