Karl Amadeus Hartmann (1905-1963) was een van de weinige Duitse componisten die zich volkomen van het Nazibewind afzijdig hield, maar toch in zijn vaderland bleef. Zijn houding is vaak getypeerd als 'innerlijke emigratie': hij bleef, maar was tegelijkertijd 'weg', omdat hij geen deel meer uitmaakte van het Duitse muziekleven. Hij behoorde tevens tot de eerste Duitse componisten die de Naziterreur
… in zijn muziek aan de orde stelde. Een indrukwekkende getuigenis daarvan is de Sonate '27 April 1945', die werd geïnspireerd door de dodenmars van gevangenen uit Dachau, waarvan Hartmann vanuit zijn woning getuige was. Het werk vormt nogal een contrast met de andere pianostukken op deze cd, die in de periode 1928-1931 ontstonden. Typisch voor de jaren twintig is de Jazztoccata en fuga, die gedegen contrapunt met brutale jazzy klanken combineert. Daarentegen past de Sonate nr.1 uit 1931 bij het meer ingetogen muzikale klimaat van de jaren dertig. Zo blijkt uit deze cd onmiskenbaar dat voor Hartmann componeren nauw verbonden was met de dominante historische en maatschappelijke ontwikkelingen en juist omdat hij daaraan zo treffend muzikaal uiting wist te geven, is zijn werk tot op de dag van vandaag springlevend gebleven. (JvG)meer
