Met zijn vorsende militaristische blik en sigarettenpijpje lijkt hij een figuur uit de vergeten tijd van lorgnetten en stijve boorden. Vincent d’Indy wordt vooral herinnerd vanwege zijn pedagogische kwaliteiten. Zijn belangrijkste prestatie was de oprichting van de Schola Cantorum in 1894, als tegenhanger van het Parijse conservatorium. Het instituut was progressief door juist conservatief te
… zijn, met herwaardering voor het gregoriaans, de katholieke liturgie en de muziek uit voorgaande eeuwen. Het conservatisme had ook een schaduwkant. Dogmatisme, nationalisme en antisemitisme hebben D’Indy’s reputatie geen goed gedaan. Nog pijnlijker was de opmerking van Widor, die ooit een lofzang op D’Indy’s pedagogische kwaliteiten afsloot met de laconieke opmerking: ‘Wat jammer dat zo’n man totaal onmuzikaal is.’ Moeten we D’Indy’s composities dan maar negeren? Misschien is dat iets te kort door de bocht. D’Indy’s Vioolsonate is een intrigerende aanvulling op de bekendere vioolsonates van Franck (D’Indy’s leermeester) en de jonggestorven Lekeu (ook een leerling van Franck). De cd opent met de Vioolsonate van Dupuis, die op zijn beurt weer een leerling van D’Indy was. (HJ)meer
