Rob Zuidam werd geboren in Gouda in 1964. Hij studeerde compositie bij Philippe Boesmans en Klaas de Vries aan het conservatorium van Rotterdam en bij Lukas Foss en Oliver Knussen in Tanglewood, USA. Hij won diverse prijzen, waaronder de aanmoedigingsprijs van het Amsterdamse Kunstenfonds voor zijn composities Pancho Villa en Fishbone en de Prijs voor Compositie van het Rotterdams conservatorium. Zuidams muzikale achtergrond bestrijkt een breed scala: hij werd gevormd als klassiek pianist, maar was tevens gitarist in punkbands. Zijn composities, die zijn geschreven voor uiteenlopende bezettingen, zijn opvallend vitaal en energiek en worden gekenmerkt door een rock-achtige drive. (GO)
Misha Mengelberg “is een van de belangrijkste vernieuwers van de Europese jazzmuziek, die risico’s durft te nemen. Hij onderzoekt nieuwe mogelijkheden in de vorm van muziek en in de expressie. Zowel in kleinere groepen als in grotere combinaties (Instant Composers Pool) geeft hij blijk van zijn onafhankelijke benadering van de jazzmuziek. Misha Mengelberg profileert zich al geruime tijd als componist en arrangeur, waarbij hij er in slaagt het verleden en het heden van de jazz op zeer verantwoorde wijze met elkaar te verbinden”. Zo meldde het juryrapport van de Bird-Award, die Mengelberg in 1989 ontving. Misha, zoon van dirigent Karel Mengelberg, werd in 1935 geboren in Kiev, maar groeide op in Amsterdam. Hij studeerde muziektheorie en compositie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag maar raakte bekend als jazzpianist toen hij in 1959 het Loosdrecht Jazzconcours won. In 1961 startte hij een roemrucht kwartet met Piet Noordijk, Rob Langereis en Han Bennink. Nadat deze groep in 1967 uiteen viel vanwege meningsverschillen over traditie en vernieuwing in de muziek richtte, Mengelberg met Bennink en Willem Breuker de Instant Composers Pool op. Daaruit ontstond later het ICP-Tentet en het ICP Orchestra.
Louis Andriessen behoort ongetwijfeld tot de meest invloedrijke Nederlandse componisten van zijn generatie. Hij studeerde bij Kees van Baaren en Luciano Berio en vormde met onder meer Peter Schat en Reinbert de Leeuw een componistencollectief dat in 1969 gezamenlijk de roemruchte opera Reconstructie componeerde. Als lid van de Notenkrakers rebelleerde hij in dezelfde periode tegen de gevestigde muzikale orde en maakte hij zich sterk voor meer vernieuwing in het Nederlandse muziekleven. Andriessens eigenlijke doorbraak als componist kwam met het grootschalig opgezette De Staat (1976). Hierin hebben het neoclassicisme en het serialisme in eerdere werken plaats gemaakt voor een meer persoonlijke verwerking van de muziek van Stravinsky, jazz en het Amerikaanse minimalisme. Op De Staat volgde een reeks monumentale stukken als Mausoleum (1979), De Tijd (1981) en De Snelheid (1983) die uitmondden in zijn magnum opus De Materie (1989). Hierin komen alle aspecten van Andriessens muziek tot dan toe samen. Met De trilogie van de laatste dag (1996-1997) en de opera Writing to Vermeer (1997-1999) betreedt Andriessen nieuwe grond en tot op heden zijn de grenzen van zijn eigen muzikale idioom nog niet in zicht. Als compositiedocent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag geldt hij als de grondlegger van de zogenaamde Haagse School, waarvan de muzikale karakteristieken zijn te omschrijven als luid, agressief en wars van elk neoromantisch sentiment, net als de muziek van Andriessen zelf. (JWvR)
(bron: wikipedia)Louis Charles Auguste Claude (Charles) Trenet (Narbonne, 18 mei 1913 – Créteil, 19 februari 2001) was een Franse zanger, componist en acteur, actief vanaf de jaren 30 tot aan de jaren 90 van de 20e eeuw. Trenet, die vanwege zijn komische expressie en zijn vilten hoedje de bijnaam "Le Fou Chantant" (de zingende dwaas) kreeg, is vooral bekend vanwege zijn wereldhits Douce France en La mer. In Frankrijk wordt Trenet net zo geroemd als Édith Piaf en Charles Aznavour.
Naar... meer
