‘Irving Berlin heeft geen plek binnen de Amerikaanse muziek, hij ís Amerikaanse muziek’. Die liefdevolle uitspraak, van medecomponist Jerome Kern, schetst een goed beeld van het belang van Irving Berlin. Berlins bijdrage aan het American Songbook is van onschatbare waarde. Klassieke songs als Alexander’s Ragtime Band, There’s No Business But Show Business, God Bless America, Puttin’ On The Ritz en White Christmas zijn allemaal van zijn hand. Berlin werd in 1888 geboren als Israel Baline in tsaristisch Rusland en kwam als jongetje naar New York waar hij aanvankelijk op straat zong. Uiteindelijk wist hij binnen te komen als broodschrijver in de ‘liedjesfabriek’ Tin Pan Alley. Daar ontwikkelde hij zijn unieke stijl als Amerikaanse volkscomponist, die voor zijn inspiratie putte uit een smeltkroes van jazz, volksliedjes en klassieke muziek. Berlin schreef zowel voor Broadway als Hollywood. Doordat hij zich van straatarme immigrant opwerkte tot miljonair belichaamde Berlin uiteindelijk eigenhandig de American Dream. De componist bereikte de respectabele leeftijd van 101 jaar.
Zonder het baanbrekende werk van Richard Rodgers (1902-1979) had de musicalwereld er beslist anders uitgezien. Rodgers groeide op in een bemiddeld joods gezin, dat hem in staat stelde om te studeren aan een conservatorium. Rodgers werkte zijn leven lang met vaste tekstschrijvers. Eerst met Lorentz Hart (van 1919 tot 1943) en na de oorlog vooral met Oscar Hammerstein II. Rodgers is de componist van vele songs die zich nestelden in het collectief geheugen zoals Blue Moon, My Funny Valentine en The Lady Is A Tramp. In Nederland is waarschijnlijk het meest bekend vanwege de muziek die hij schreef voor The Sound Of Music (1957). Rodgers werd bij leven veelvuldig onderscheiden. Hij is één van de twee mensen die zowel een Oscar als een Emmy, een Grammy, een Tony en de journalistieke Pulitzer Prize wist te winnen.
