Helaas heeft de Griekse componist Nikos Skalkottas niet altijd de eer gekregen die hem toekwam. En dat terwijl Schönberg hem genoemd heeft als een van zijn meest getalenteerde leerlingen. Net als Schönberg en diens leerlingen Berg en Webern werd ook Skalkottas geconfronteerd met een vijandig publiek, dat geen begrip wenste op te brengen voor atonale experimenten. Zijn beste tijd beleefde Skalkottas
… toen hij in de periode 1927-1932 bij Schönberg in Berlijn studeerde. Hij was voor zijn inkomsten weliswaar afhankelijk van het spelen in café- en bioscooporkesten, maar zijn muziek werd tenminste in het openbaar uitgevoerd. In 1933 werd hij echter vanwege armoede en schulden gedwongen terug te keren naar Athene, waarna zijn voormalige hospita de achtergebleven manuscripten verkocht. Skalkottas hoefde van zijn terugkeer niet te veel te verwachten. Hij zal zich nog goed herinnerd hebben hoe zijn muziek tijdens een eerdere terugkeer niet erg goed gevallen was bij de Atheense recensenten. Zijn Atheense vrienden zagen dan ook tot hun ontsteltenis dat Skalkottas van een zonnige en levenslustige figuur was veranderd in een teruggetrokken pessimist. Zoals te verwachten viel, negeerde de Atheense muziekkritiek hem volledig. Skalkottas’ enige succes waren de bewerkingen van Griekse volksdansen. Zijn atonale werken en twaalftoonsmuziek bleven echter onuitgevoerd. Ten onrechte, want Skalkottas’ serieuze kamermuziek is lang niet zo hermetisch als veel werken van Schönberg, Berg en Webern. De onderhavige cd van het New Hellenic Quartet biedt dan ook een boeiende kennismaking met deze zo ten onrechte verwaarloosde componist. Het programma bevat ondermeer het Strijkkwartet nr.1, de Zehn Stücke für Streichquartett en het Octet voor blazers en strijkers. (HJ)meer