François Couperin was de belangrijkste telg van een muzikale familie, waartoe ook Louis Couperin (zijn oom) behoorde. Ondanks zijn bijnaam ‘le grand’ is het grote gebaar opvallend afwezig in François Couperins muziek. Hij was eerder een mediator die zich discreet bewoog tussen verschillende werelden: de kerk van St. Gervais en het hof van Versailles, de hofcultuur van Lully en het theater van
… Rameau, de Italiaanse stijl van Corelli en de Franse stijl van Lully. In goede uitvoeringen heeft Couperins muziek een gedragen soort zangerigheid die eerder aan poëzie dan aan concertante muziek doet denken. Luister bijvoorbeeld naar de eerste track van deze cd, waarin de muziek al bijna de finesse van een gevoelige declamatie heeft. Couperin publiceerde zijn Concerts Royaux in 1722 als bijlage bij de Troisième Livre de Piéces de Clavecin. Couperin zag er van af om de instrumentatie van deze veelal tweestemmige stukken nader uit te werken. Dit geeft de leden van Clavecin en Concert gelegenheid om te experimenteren met de kleuren van de fluit, de hobo en de viool. (HJ)meer
