Marie-Claire Alain is nog steeds een klinkende naam in de internationale orgelwereld, zowel bij het grote publiek als bij vakgenoten. Het lijkt dan ook ongepast om kritiek te uiten op haar derde (!) integrale Bach cyclus, gespeeld op historische orgels uit Bachs tijd (waaronder een aantal beroemde en goed gerestaureerde Nederlandse orgels). Goed, het is niet anders: – Dies Sind Die Heil'gen Zehn
… Gebot (Orgelbüchlein) is zo log geregistreerd dat o.a. het pedaal niet meer te volgen is; – bij de 'inégal' gespeelde inzet van de Fantasie BWV.562 wordt zowaar een tel overgeslagen; – in de Passacaglia zit een storende fout op 2:09; – de uitvoering van Wachet Auf BWV.645 lijdt onder een te traag aansprekend pedaal. Dit zijn slechts vier willekeurige voorbeelden van een cyclus met veelal gehaast, agressief en vaak te dik geregistreerd orgelspel. Al eerder schreef Gramophone over één van deze cd's (opgenomen in Alkmaar): 'This disc is a big disappointment. Alain seems in an uncompromisingly aggressive mood using the heaviest of registrations.' Is er dan niets goeds? Nou ja, het uiterst virtuoze slot van de Derde Triosonate wordt tamelijk stabiel en trefzeker gespeeld, ondanks het hoge tempo. Ze wist haar oude glorie soms dus toch waar te maken. Helaas is de daarop volgende track (Sonate nr.4, deel 1) opnieuw een rommelige bedoening. (HJ)meer
