Qua discografie is Ben van Oosten één van de meest productieve Nederlandse organisten van dit moment. Van de Parijse organisten werden o.a. Guilmant, Widor, Vierne en Dupré geheel of voor een groot deel digitaal vastgelegd. Ben van Oostens nieuwste cd boort echter een nieuw terrein aan, namelijk dat van het Britse romantische orgel. De ontwikkeling van de Britse orgelbouw van de 19e eeuw (o.a.
uitbreiding van het pedaal) werd sterk gestimuleerd door de orgelmuziek van Bach en Mendelssohn. De moderne (pneumatische en elektrische) gemakken van de industriële revolutie deden de rest. Net als in Frankrijk kreeg ook het Britse orgel steeds meer een symfonisch karakter. Niet alleen in kathedralen, maar ook in concertzalen werden imposante instrumenten geplaatst. Karakterstukken en arrangementen (o.a. naar Wagner) raakten in opkomst. Op deze cd horen we vooral imposante recitalstukken (o.a. een schitterend Scherzo van William Thomas Best, Feike Asma-liefhebbers zullen het kennen) naast de imposante Sonate op.28 van Elgar. Helaas hebben we hier slechts één arrangement, maar dat is wel een heel mooie: Elgars Nimrod uit de Enigma Variations. (HJ)meer
