Widors Vijfde symfonie (voor orgel) behoort tot de meest geliefde orgelwerken. En dan vooral de wervelende Toccata, die qua populariteit kan wedijveren met
Bachs Toccata en fuga in d. Jammer alleen, dat Widors overige orgelsymfonieën (10 in totaal) in de schaduw van de Vijfde zijn gebleven. Vooral de latere symfonieën (nr. 5-10) zijn zeker zo indrukwekkend. Widors melodieën kunnen op het eerste
… gehoor oppervlakkig over komen, alsof de sentimentele invloeden van de salonmuziek nooit ver weg zijn. De vormgeving is echter monumentaal, en de beheersing van het (Frans-romantische) orgel is meesterlijk. Voor deze opname werd het beroemde Cavaillé-Coll orgel van de abdijkerk in Rouen gebruikt, een instrument dat heel vaak wordt gekozen voor dit type repertoire. Het orgel is op 17 april 1890 door Widor zelf in gebruik genomen met zijn Symphony gothique (feitelijk zijn negende orgelsymfonie). De aanduiding ‘gothique’ was een verwijzing naar de bouwstijl van deze middeleeuwse abdijkerk. Vooral het lyrische Andante sostenuto uit deze symfonie is sprookjesachtig mooi. Ook dit deel is perfect voor het instrument geschreven, met een knap gebruikt van dubbelpedaal (beide voeten die tegelijkertijd in zeer wijde ligging spelen). Het spel van Christiaan Schmitt is elegant en logisch, kwaliteiten waar deze muziek ook niet zonder kan. De meer bedachtzame momenten hadden soms ruimer genomen kunnen worden, maar fraai is het zeker. (HJ)meer