Zowel Stanford als Parry waren mede verantwoordelijk voor de herleving van de Britse muziek aan het eind van de 19e eeuw. Zeker Stanford blonk uit in allerlei genres. Toch herinnert men hem vooral vanwege zijn pedagogische kwaliteiten en zijn koormuziek. Stanfords feestelijke Magnificat op.164 (1918) doet met zijn achtstemmige dubbelkorigheid wel wat denken aan Bachs Singet dem Herrn, het motet dat
… Mozart zo bewonderde en dat Stanford diverse malen dirigeerde. Ondanks de feestelijke stemming kreeg het werk een droevig motto. Stanford componeerde het werk als zoenoffer voor zijn collega Parry, met wie hij ondanks hun vriendschap in onmin was geraakt. Parry overleed echter voordat het Magnificat gepubliceerd was, waarna Stanford het werk opdroeg aan Parry’s nagedachtenis. Parry’s magistrale zwanenzang Songs Of Farewell is een hoogtepunt in de Britse koormuziek. Het gaat om zes imposante proeven in uiteenlopende texturen. Waaronder het zevenstemmige At the round earth’s imagined corners (naar John Donne) en het achtstemmige Lord, let me know mine end (Psalm 39). (HJ)meer
