Prometheus

Carl Orff (1895-1982) behoort tot die componisten wier oeuvre bijna geheel verscholen gaat achter een éénmalig succes, in zijn geval de Carmina burana (1937). De hier opgenomen opera Prometheus (1968), is een fraai specimen van Orffs belangstelling voor de Griekse tragedie en biedt zo¨doende een heel ander gezicht op zijn muziek. Opvallend aan het werk is dat de complete tekst van Aeschylus is… gehandhaafd. De muzikale aankleding maakt rijkelijk gebruik van electronica, waarmee met name de gedeelten van het vrouwenkoor worden bewerkt, zonder overigens hun herkenbaarheid als zodanig te verliezen. De orkestrale begeleiding bouwt voort op die van Carmina burana: ook hier ligt de nadruk op blazers, piano's en slagwerk. In dit stuk blijven de strijkers echter geheel onbenut. Het geheel resulteert in een eigenzinnig klankbeeld. Een nadeel van dit stuk wel is dat zo verschrikkelijk veel tekst gewoon gereciteerd wordt: men heeft eerder het idee te luisteren naar een toneelstuk met muzikale intermezzi dan naar een muziekdramatisch werk. Het feit dat het geheel in het originele Grieks wordt uitgevoerd, bevordert de toegankelijkheid ook niet. Ongetwijfeld zijn het keuzes die passen binnen het ideaal de Griekse tragedie te laten herleven, maar men hoort in deze opera eigenlijk te weinig muziek om werkelijk goed nader kennis te kunnen maken met de componist Orff.(JvG)meer