(bron: wikipedia)Klein Orkest was een Nederlandse muzikale groep, opgericht in 1978. Klein Orkest kwam voort uit een mislukt cabaretprogramma, Groot Orkest, en trad in eerste instantie voornamelijk op bij krakersfeesten. De teksten werden geschreven door Harrie Jekkers en Koos Meinderts. Harrie...
meer
(bron: wikipedia)Joseph Jacobus Maria (Youp) van 't Hek (Naarden, 28 februari 1954) is een Nederlands cabaretier en columnist voor het NRC en de VARAgids.'
Van 't Hek is het op een na jongste kind uit een gezin met acht kinderen. Hij bezocht in zijn schooljaren het toenmalige internaat Hageveld, maar werd daarvan na zeven maanden verwijderd wegens onredelijk gedrag. Na een kort verblijf op het Goois Lyceum te Bussum behaalde Van 't Hek uiteindelijk met veel moeite zijn mavo-diploma op de''... meer
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
(bron: wikipedia)Don Quishocking was een cabaretgroep die werd opgericht in 1967.
De groep kwam voort uit een initiatief van George Groot op het Instituut voor Neerlandistiek te Amsterdam en de cabaretplannen van Fred Florusse bij Philips Nederland in Eindhoven. De groep bestond in het begin uit Pieter van Empelen (muziek), Fred Florusse, George en Anke Groot (in het begin nog Anke Petersson) en Jacques Klöters. Van Empelen werd in 1977 vervangen door Willem Jan Gevers. In 1980 verliet Anke Groot de... meer
Armand brak in 1967 van de ene op de andere dag door met het nummer Ben Ik Te Min, waarin een jongen uit de arbeidersklasse zich beklaagde over zijn rijke schoonpapa. Het succes van die hit zou hij nooit meer evenaren. Desondanks bleef Armand zijn leven lang vergezeld door zijn grote bos met rood haar, een flinke pretsigaret en hippie-idealen, en groeide daarmee uit tot de archetypische ‘oudere jongere’. In 1998 speelde de zanger op Lowlands, waar het jonge publiek zijn grote hit herkende en uit volle borst mee zong.
René Froger groeit op in de kroeg van zijn vader, de Amsterdamse levensliedzanger Bolle Jan. In zijn tienerjaren springt René af en toe op het biljart om te zingen. Froger breekt in 1989 door met Alles Kan Een Mens Gelukkig Maken, geschreven door Henk & Henk van Het Goede Doel. Toch brengt Froger daarna vooral Engelstalige cd’s uit. Via een realitysoap op SBS kijkt Nederland in 2004 mee in het leven van René en zijn vrouw, de tv-presentatrice Natasja Froger. Vanaf 2005 is Froger met Gordon en Gerard Joling een van de Toppers. Hun meezingbare spektakelshows verkopen in een mum van tijd de Amsterdam ArenA meerdere keren uit.
(bron: wikipedia)Julius (Jules) de Corte (Deurne, 29 maart 1924 – Eindhoven, 16 februari 1996) was een Nederlandse liedschrijver, componist, pianist en zanger. De Corte werd als zanger-dichter-pianist in Nederland en België bekend met liedjes als De vogels, Ik zou wel eens willen weten, Hallo Koning Onbenul en Als je overmorgen oud bent.
De Corte werd geboren in Deurne als zesde kind in een gezin met socialistische idealen. Hij stamde uit een familie van Belgische immigranten (uit Ruddervoorde); in de familie De... meer
De veelzijdige duizendpoot Robert Jan Stips (Den Haag 1950) werd begin jaren zeventig bekend als zanger/toetsenist van de progrockers Supersister. Na vijf jaar met Supersister voegt Stips zich bij Golden Earring met wie hij twee albums maakt. Na zijn jaren bij de Earring is Stips actief in veel verschillende groepen (Sweet d'Buster, Stars & Stips, Transister) om vervolgens bij Nits te belanden. Naast zijn werk met Nits staat Stips in het theater met Freek de Jonge, werkt hij als producer en componeert hij muziek voor film en televisie.
Freek de Jonge (1944) is één van de bekendste cabaretiers van Nederland. De Jonge brak door als één helft van Neerlands Hoop In Bange Dagen. Die groep koppelde baanbrekende humor aan popmuziek. Hoewel het grootse deel van De Jonge’s conferences bestaan uit gesproken woord, profileert hij zich soms ook als zanger. Zo scoorde hij in 1997 een onverwachte nummer-1 hit met Leven Na De Dood (een bewerking van Bob Dylan’s Death Is Not The End). Hij neemt het nummer op met The Nits onder de naam Frits.
(bron: wikipedia)Cornelis Vreeswijk (IJmuiden, 8 augustus 1937 – Stockholm, 12 november 1987) was een Nederlandse zanger en liedjesschrijver. In Nederland boekte Vreeswijk geen grote successen, maar in Zweden — waar hij sinds zijn jeugd woonde — werd hij een 'icoon' van de popcultuur en muziekgeschiedenis.
Cornelis Vreeswijk werd in 1937 in IJmuiden geboren als oudste van vier kinderen. Zijn vader, Jacob Cornelis Vreeswijk, had een taxi- en garagebedrijf. In 1950 – Cornelis was toen dertien jaar oud – verhuisde het... meer
(bron: wikipedia)The Amazing Stroopwafels is een Rotterdamse band bestaande uit Wim Kerkhof (zang, contrabas, keyboards), Rien de Bruin (gitaar, accordeon en zang) en Arie van der Graaf (elektrische gitaar).
The Amazing Stroopwafels werden op 21 maart 1979 opgericht door Wim Kerkhof en Fred Piek (Fungus), de laatstgenoemde verliet de groep in 1981. Al vrij snel werd de band uitgebreid met Arie van der Graaf, Koos Pakvis en Louis Debij. Vanaf 1984 speelt de band in de huidige bezetting als trio, maar... meer
Hoewel Gé Reinders zijn carrière begin jaren zeventig begint in Engelstalige rockbands, wordt hij pas landelijk opgemerkt als hij eind jaren tachtig in zijn eigen Limburgse streektaal gaat zingen. Cabaretier Toon Hermans is zo enthousiast over zijn platen dat hij Gé vraagt om zijn album te produceren. In 2005 verschijnt Blaos Mich Nao Hoes (Blaas Mij Naar Huis), een uniek project in samenwerking met diverse plaatselijke blaasorkesten.
(bron: wikipedia)Bots is een Nederlandse band die in 1974 is opgericht, toen Hans Sanders aan de Sociale academie te Eindhoven studeerde. Andere leden van het eerste uur waren Bonkie Bongaerts, Sjors van de Molengraft, Peter de Vries en Floris Teunissen van Manen. De eerste albums werden geproduceerd door Peter Koelewijn. Sanders en Koelewijn speelden daarvoor samen in de popgroep 4 pk. De nummers van de band stonden steevast in het teken van (links) politiek activisme. Zelf betitelden zij hun genre als... meer
Wim Sonneveld was een van de belangrijkste figuren van het theater en de lichte muziek in de decennia na de Tweede Wereldoorlog. Hij werd op 28 juni 1917 geboren in Utrecht. Zijn theaterdebuut maakte hij bij Louis Davids in 1936, zeven jaar later richtte hij zijn eigen cabaretgezelschap op, waar mensen als Hetty Blok, Conny Stuart en Joop Doderer deel van uitmaakten. In de jaren die volgen boekte hij successen op radio, tv, film en het theater. Ook was hij korte tijd werkzaam in Engeland, waar hij acht televisieshows voor de BBC schreef, en Hollywood, waar hij meewerkte aan enkele films.
Baanbrekend was de gedurfde manier waarop hij in de jaren zestig het Grand Gala Du Disque presenteerde, het televisieprogramma waarin de belangrijkste Nederlandse muziekonderscheiding, de Edison, werd uitgereikt. Een van de typetjes die hij daar introduceerde was Frater Venantius, waarmee hij in 1967 een grote hit scoorde. In de jaren zeventig ging hij zich steeds meer toeleggen op het zingen van luisterliedjes, waarvan het door zijn partner Friso Wiegersma geschreven Het Dorp de bekendste zou worden. 8 maart 1974 overleed hij aan de gevolgen van een hartaanval. Wim Sonneveld werd 56 jaar.
(bron: wikipedia)Jasperina de Jong (Amsterdam, 7 januari 1938) is een Nederlands actrice, cabaretière en zangeres.
Jasperina “Pien” de Jong werd geboren op 7 januari 1938 in een arbeidersgezin in Amsterdam en woonde in haar jeugd op het Javaplein. Na haar middelbareschooltijd had ze baantjes als tandartsassistente en typiste. Haar zangstem was inmiddels in de huiselijke kring en op school al ontdekt. Ze wilde in eerste instantie balletdanseres worden en volgde vanaf haar vijftiende balletlessen. Dit werd niet wat ze ervan had... meer
Er zijn maar weinig Nederlandse artiesten die meer charisma en energie in huis hadden dan Ramses Shaffy (1933–2009). De levenslustige liedjes die hij met zijn cabaret Shaffy Chantant zong, verwoordden het lentegevoel van de jaren zestig. De theatrale zanger / schrijver / acteur kende ook een aantal dieptepunten in zijn leven zoals zijn alcoholverslaving en een faillissement in 1970. Dat schreef hij overtuigend van zich af met nummers als We Leven Nog en Laat Me. Vanaf de jaren negentig trok Ramses zich terug uit het openbare leven, maar zijn invloed liet zich nog altijd gelden. Bekende artiesten als Maarten van Rozendaal en De Dijk zijn hoorbaar beïnvloed door Ramses.
Liesbeth List (1941) brak door als zangeres in Shaffy Chantant, het cabaret van Ramses Shaffy. Shaffy zou als een rode draad door haar carrière lopen: samen scoorden ze een grote hit (Pastorale), ze speelden in diverse voorstellingen en beleefden samen hoogte- en dieptepunten. Naast de liedjes van Shaffy interpreteerde List ook werk van Jacques Brel, Mikis Theodorakis, Frank Boeijen en Edith Piaf. Voor de voorstelling Piaf (2008) kroop ze zelfs in de huid van de kleine Franse zangeres. List werd onder meer onderscheiden met een Edison (1971) en Gouden Harp (1988). In 2012 kondigde ze haar afscheidstournee aan.
Drummer Pierre Courbois (1940, Nijmegen) onderscheidt zich als ‘melodieus en muzikaal drummer – altijd op perfect gestemde trommels – met een manier van spelen waarin altijd het thema en akkoordenschema van de stukken doorklinkt. Zijn gebruik van aan andere culturen ontleende oneven maatsoorten heeft het ritmische vocabulaire van de Nederlandse jazz en geïmproviseerde muziek aanzienlijk uitgebreid. Hij is in ons land de onbetwiste meester in de onderschatte kunst van het spelen met brushes, die hij in zijn jonge jaren van Kenny Clarke persoonlijk heeft geleerd.’ Aldus het juryrapport van de VPRO/Boy Edgar-prijs 2008. Courbois was begin jaren zestig een van de eerste Nederlanders die zich op de vrije improvisatie stortten, samen met onder meer Gunter Hampel en Willem Breuker. Met zijn groep Association P.C. was hij begin jaren zeventig een van de pioniers van de jazzrock.