Halverwege de negentiende eeuw verhuisden Duitse en Poolse migranten naar Texas en het noorden van Mexico. Ze namen hun eigen muziek, walsen en polka’s, mee. In combinatie met de lokale liedtraditie (de corrido’s) ontstond de norteño: een genre dat begin jaren zestig aan de basis lag van de tex-mex. Tex-mex gebruikte de ritmes en het instrumentarium (accordeon, gitaar) van de norteño en zweepte die op met invloeden uit blues, rock-‘n-roll en country. Een opleving in de jaren tachtig aangevoerd door Los Lobos en zangeres Selena, maakte de muziek wereldwijd bekend. In Nederland kregen deze artiesten navolging van het succesvolle Rowwen Heze.
Country is de muziek van het uitgestrekte Noord-Amerikaanse platteland. De melodieën zijn simpel en de thematiek van de songs komt overeen met de blues en ons eigen levenslied. Liedjes over liefde en bedrog, vreugde en verdriet, plezier en pijn. De basis van de muziek ligt in Britse volksliedjes die door de blanke pioniers werden gespeeld op gitaar, viool, wasbord en de banjo. De eerste grote country-artiest was Jimmie Rodgers, die in de jaren dertig furore maakte. Twintig jaar later was de tragische Hank Williams de belichaming van countrymuziek. Nog altijd klinkt de snik van Hank door in de stem van menig country-artiest. Het heiligdom van de country is het Grand Ole Opry Theater in Nashville. Bekende substijlen zijn honky tonk (elektrisch), Western swing (jazzy), countrypolitan (gladde countrypop uit Nashville), outlaw country (stoere mannen als Willie Nelson en Johnny Cash) en countryrock.
