De Rail Band was vanaf 1969 de huisband van de nationale spoorwegen van Mali. De groep speelde meer dan twintig jaar in de tuin van een koloniaal pand naast het station van Bamako. Door de diversiteit van de bezoekers speelde de Rail Band veel verschillende stijlen. De groep zou zich bekwamen in de mandingobeat, de elektrische versie van de eeuwenoude griot-cultuur van Mali. Salif Keita was de eerste zanger van de Rail Band en ook Mory Kanté en Djelimady Tounkara passeerden de rangen. Na een teruglopende populariteit aan het eind van de jaren zeventig werd de groep vanaf eind jaren tachtig (met name in het Westen) weer ontdekt en gefêteerd als één van Afrika’s belangrijkste muziekgroepen.
Addis Abeba klinkt als een onwaarschijnlijke plaats voor een goed nachtleven maar gedurende de jaren zeventig was de bijnaam van de Ethiopische hoofdstad ‘Swinging Addis’. Muzikanten speelden in de nachtclubs een typisch Ethiopisch mengsel van jazz, soul en lokale volksmuziek. Mahmoud Ahmed (Addis 1941) was één van de sterren van zijn tijd en nam in korte tijd een groot aantal singles op. Het Amhaars, de taal waarin hij zingt, klinkt vreemd voor Westerse oren, terwijl de swingende muzikale ondersteuning vaak wél vertrouwd klinkt. De gewelddadige machtsovername van de communistische militairen maakte een ruw eind aan Ahmeds zangcarrière. Vanaf de jaren tachtig werd de zanger herontdekt en werd zijn muziek op Europese platenlabels opnieuw uitgebracht.
