Oorspronkelijk de van generatie op generatie overgedragen volkseigen of regionale muziek, bestaande uit verhalende liedjes voor elke gemoedstoestand en gelegenheid: liefde, blijdschap, verdriet, bruiloft, werk, overspel, ziekte, dood, enzovoorts. Kent daardoor zeer veel uiteenlopende gezichten, al worden in het Westen meestal de Noord-Amerikaanse en Engelse variant bedoeld. De scheidslijnen met blues, country en singer/songwriters is vaak dun. Folkliedjes zijn vaak zo oud dat de oorspronkelijke componist onbekend is. In de jaren dertig speelden Alan Lomax en Harry Smith een belangrijke rol bij het conserveren van Amerikaanse folksongs. Zij trokken naar het platteland om daar de oude volksliedjes op te nemen. In de jaren zestig leefde folk weer op aan de hand van een jonge, naoorlogse generatie. Popgenres die gebruik maken van folkinvloeden zijn americana, folkrock en folkmetal. De avontuurlijke combinatie van folk met alternatieve pop die na 2000 opkomt wordt ‘freakfolk’ genoemd.
De kora is een 21-snarige harp die voornamelijk door griots in het westen van Afrika bespeeld wordt. Griots (soms ook: juri) zijn dichters, historici en troubadours. De griot-traditie vindt zijn oorsprong in de veertiende eeuw, toen een groot aantal West-Afrikaanse landen verenigd waren in het Malinese Rijk. Volgens de overlevering was de eerste griot een raadsman van de koning. Tegenwoordig zingen griots legendes en lofzangen en zorgen er op die manier voor dat de tradities van het Mande-volk overgeleverd worden aan volgende generaties. In Gambia, Guinea, Mali, Senegal en Guinea-Bissau komen griots voor. Omdat ze alleen onderling trouwen vormen ze een soort aparte kaste. Hun stamboom leidt direct terug naar de eerste griots uit het Malinese Rijk. Tijdens hun vertellingen begeleiden ze zichzelf op de kora, een instrument dat nog het best vergeleken kan worden met een harp of een luit. De klankkast wordt gemaakt van een grote kalebas. Een van de bekendste koraspelers van dit moment is Grammy-winnaar Toumani Diabate.