Oumou Sangaré (Bamako, 25 februari 1968) is een Malinese zangeres.Sangaré komt uit een oude griotfamilie uit de regio Wassoulou in het zuidwesten van Mali waarin de kunst van het zingen al eeuwenlang van moeder op dochter en van vader...
meerKadim Al Sahir, voluit Kadim Jabbar Al Samarai (Arabisch:كاظم الساهر) (Samarra, 12 september 1957), is een Iraaks zanger, componist, dichter en schrijver. Zijn fans noemen hem ook wel 'Caesar van de Arabische wereld' en 'Iraakse ambassadeur van de wereld".'
Categorie:Iraaks schrijver
Categorie:Iraaks componist
Categorie:Zanger
Categorie:Iraaks dichter meer
Zuco 103 is één van de meest geslaagde multiculturele projecten (commercieel en artistiek) die de Nederlandse muziek tot nu toe heeft voortgebracht. De groep is een vanuit Nederland opererend samenwerkingsverband tussen de Braziliaanse zangeres Lilian Vieira, de Duitse toetsenist Stefan Schmidt en Nederlandse drummer Stefan Kruger. Uitvalsbasis is het Rotterdamse conservatorium, waar twee van de drie leden studeerden. In de muziek worden Braziliaanse, Cubaanse en Afrikaanse invloeden vermengd met moderne invloeden als breakbeat en jazzdance. Het eerste album Outro Lado (1999) haalt goede verkoopcijfers in het buitenland, waarna Zuco 103 ook in Nederland snel de erkenning krijgt die het verdient. Na optredens op belangrijke festivals verschijnt in 2002 het tweede album Tales Of High Fever, dat opnieuw goede kritieken oogst.
Eind jaren negentig staat Spaanstalige muziek volop in de belangstelling. Artiesten in Latijns-Amerika en Spanje brengen een zomerse hutspot van stijlen. Ojos De Brujo (‘ogen van de tovenaar’) eert het muzikale erfgoed van Spanje maar koppelt die aan populaire stijlen als reggae en hiphop. Zelf noemen ze hun stijl ‘jip jop flamenkillo’. In de muzikale smeltkroes van de Barcelonese groep kan en mag alles. Daarom wekt het geen verbazing dat Ojos De Brujo samenwerkt met muzikanten van over de hele wereld en een keur aan visuele kunstenaars.
Marisa de Azevedo Monte (Rio de Janeiro, 1 juli 1967) is een Braziliaans zangeres. Zij zingt Música Popular Brasileira. Door de Braziliaanse versie van het tijdschrift Rolling Stone wordt zij beschouwd als de beste zangeres van het land. Hiermee volgt ze Elis Regina op.
Als kind leerde ze zingen, en de piano en het drumstel te bespelen. Ze groeide op met de muziek van de sambaschool Portela.
Op haar 19e vertrok ze naar Rome. Gedurende 10 maanden studeerde ze daar... meer
Trilok Gurtu (Mumbai, 30 oktober 1951) is een Indiase percussionist, zanger en componist, wiens muziek de grenzen overstijgt van Indiase muziek, jazz-fusion, wereldmuziek en andere genres. Hij heeft zijn eigen platen uitgebracht, maar heeft ook samengewerkt met veel andere muzikanten, waaronder Terje Rypdal, Jan Garbarek, Joe Zawinul, John McLaughlin en Bill Laswell.
Gurtu werd in een muzikale familie geboren. Zijn moeder, de beroemde Indiase zangeres Shobha Gurtu, moedigde hem aan tabla te leren spelen. In de jaren 70 begon hij... meer
Oi Va Voi is een band uit Londen met een Joodse oorsprong, opgericht in 2000. Hun muziek is een mengsel van klezmer, Oost-Europese muziek en dance. De naam van de groep is Jiddisch en betekent 'o, lieve god' (Engels: oh, dear god')
De leden van de band hebben een zeer diverse achtergrond. Lemez Lovas, trompettist, dj'de jazz, latin en hiphop. Drummer Josh Breslaw was lid van zowel rock- als hiphopgroepen. Ex-lid Sophie Solomon speelt al van jongsafaan viool, maar... meer
Manu Chao, kind van Spaanse ouders, is een vooraanstaand figuur in de alternatieve latin-beweging. Hij werd van jongs af aan tweetalig opgevoed. In zijn tienerjaren voelde hij zich aangetrokken tot de Britse punkscene en werd lid van een plaatselijke rockabillyband, Les Hot Pants. Na het uiteengaan van die band, halverwege de jaren tachtig, formeerde hij het op The Clash geïnspireerde Mano Negra. Met hun multiculturele, eclectische visie omarmden ze punk, ska, reggae en hiphop en bouwden een grote fanbasis op in Latijns-Amerika en Europa. In 1995 verkaste de band opnieuw naar Spanje, wat het uiteenvallen van Mano Negra bespoedigde. Manu Chao’s reactie was om een uitgebreide reis te ondernemen door Zuid- en Centraal Amerika, slechts vergezeld door zijn gitaar en een viersporenrecorder. De resultaten van deze spontane opnamesessies werden vereeuwigd op het album Clandestino (1998). Dit sublieme tweetalige album werd langzaam maar zeker een hit in de ‘latin alternative’ hitlijsten. Geholpen door dit succes brak Manu Chao uiteindelijk door in Noord-Amerika.
Souad Massi (Algiers 1972) is een Algerijnse zangeres die sinds 1999 in Frankrijk woont. Datzelfde jaar werd de zangeres ontdekt door platenmaatschappij Island en twee jaar later bracht ze haar debuutalbum uit, dat direct goed werd ontvangen. Massi zingt in Arabsich maar laat zich inspireren door folk, blues, fado en flamenco. Haar fraaie stem en meestentijds akoestische bezetting geven haar muziek een kalmerende kwaliteit mee. Op haar derde album Mesk Elil werkte Massi samen met zanger Daby Touré.
Rokia Traoré (24 januari 1974) is een met prijzen bekroonde Malinese zangeres, tekstschrijfster en gitaarspeelster.
Traoré is geboren in Mali als lid van de Bambara bevolkingsgroep. Haar vader was diplomaat, met als gevolg dat ze gedurende haar jeugd veel heeft gereisd, onder andere naar Algerije, Saoedi-Arabië, Frankrijk en België. Hierdoor werd ze blootgesteld aan een grote verscheidenheid van invloeden.
De Bambara hebben een traditie van griots, die muzikale optredens verzorgen tijdens huwelijken, ofschoon leden van de adel, zoals Traoré, worden... meer
Als er één man is die uitgroeide tot het gezicht van de Buena Vista Social Club dan was dat wel zanger Ibrahim Ferrer. Met zijn platte pet, witte snor en gulle lach was hij het prototype van de oude Cubaanse sonero. De voormalige schoenpoetser speelde in de jaren vijftig in de orkesten van Pacho Alonso en Beny Moré. In 1998 werkte Ferrer samen met Ry Cooder aan het succesvolle album Buena Vista Social Club. De son en bolero van de groep werden door een wereldwijd publiek gehoord en Ferrer toerde op oude leeftijd nog door Europa en Amerika. Hij overleed in 2005 op 78-jarige leeftijd.
Als een waarzegster haar vroeger een toekomst als wereldberoemde zangeres zou hebben voorspeld, zou Cesaria Evora (1941-2011) haar voor gek hebben verklaard. Uit een muzikale familie kwam ze echter wel, want troubadour B. Leza was haar oom. Geboren en getogen op São Vicente, lukte het Evora al op jonge leeftijd brood op de plank te brengen door in nachtclubs in de havenstad Mindelo te zingen. Maar de handel zakte in, zeker nadat Kaapverdië in 1975 onafhankelijk werd. Musici moesten emigreren of ander werk zoeken. Evora bleef in Kaapverdië om met allerhande baantjes haar familie te onderhouden. Pas in 1985 ging de toen vijfenveertigjarige zangeres weer zingen. Een incidenteel reisje naar Portugal om daar twee nummers op te nemen zou de doorstart betekenen naar een grootse internationale carrière. De in Frankrijk wonende Kaapverdiaanse producer José da Silva ontdekte haar en opende de deur naar een carrière in Europa. Evora's geniale bandleider Paulino Vieira maakte de Kaapverdiaanse muziek toegankelijker voor een internationaal publiek door aan de morna elementen toe te voegen uit de jazz, soul, latin en blues. Evora brak door met het album La Diva Aux Pieds Nus (De Diva Op Blote Voeten, 1988). Evora bezit een warme, doorleefde altstem waarmee ze luisteraars moeiteloos meesleept in een gemoedstoestand van melancholie en heimwee. (SvdP)
De Spaanse groep Radio Tarifa vernoemde zichzelf naar de meest zuidelijke plaats van Spanje. Het ligt zo dicht bij Marokko dat het stadje uitzicht heeft op de kust van Marokko. De naam is een uitstekende metafoor voor de muziek van de groep, die op geraffineerde en originele wijze flamenco en Arabische muziek weet te combineren. Daarnaast is er in mindere mate ook plaats voor invloeden uit India en joodse muziek. Als solo-artiest geeft zanger Benjamin Escoriza de voorkeur aan pure flamenco.
Khaled Hadj Brahim werd in 1960 geboren in de Algerijnse havenstad Oran. Oran is ook de geboorteplaats van de raï, de muziekstijl die Khaled vanaf de jaren tachtig succesvol exporteerde naar de rest van de wereld. In eigen land was Khaled vanwege zijn openhartige teksten omstreden. De besnorde zanger was vooral populair bij de grote Algerijnse gemeenschap in Europa. In 1986 verhuisde hij daarom naar Parijs. In 1992 schafte hij zijn bijnaam Cheb (Arabisch voor ‘jongeman’) af. Niet veel later scoorde hij een grote hit met Didi en groeide hij uit tot de bekendste ambassadeur van de raï. Zijn bijnaam ‘de koning van de raï’ werd wederom bevestigd in 1996 toen hij met Aicha weer een internationale hit wist te scoren.
Kroke (Jiddisj voor Krakau) is een in 1992 in Krakau (Polen) opgericht trio met de leden Tomasz Lato (contrabas), Tomasz Kukurba (viool), en Jerzy Bawoł (accordeon) die al vanaf hun jeugd bevriend zijn en alle drie zijn afgestudeerd aan de muziekacademie van Krakau. Kroke is weliswaar vooral bekend als klezmerband maar maakt en speelt ook oorspronkelijke composities met authentieke versieringen, met modi en toonladders uit klezmer en Sefardische muziek, met als resultaat muziek die eigentijds en Joods klinkt. Het trio... meer
Warschau
De Warsaw Village Band (Pools: Kapela ze wsi Warszawa) is een band uit de Poolse hoofdstad Warschau die Poolse folkmuziek speelt, gecombineerd met moderne elementen.
De band staat bekend om zijn sociaalkritische teksten. Volgens hun 'creatief manifest' heeft na de val van het communisme de massacultuur haar intrede gedaan in Polen, wat tot een verlies van de Poolse culturele identiteit heeft geleid. Daarom reist de band regelmatig door Polen, om oudere muzikanten te vinden die nog muziekstijlen spelen... meer
#DOORVERWIJZING [[Think of One]]
Caetano Veloso is één van de belangrijkste figuren binnen de Braziliaanse muziek. De zanger / gitarist werd in 1942 geboren in de noordelijke staat Bahia. Aan het einde van de jaren zestig was deze ex-filosofiestudent één van de sleutelfiguren in de Tropicália-beweging. De Tropicálista’s mengden surrealisme, rock ‘n’roll en lokale volksmuziek tot een uniek en vooral heel Braziliaans brouwsel. Omdat Veloso werd tegengewerkt door het dictatoriale regime besloot hij in 1969 naar Londen te verhuizen. Veloso’s latere werk is bedeesder dan zijn vroege albums en doet regelmatig denken aan zijn muzikale voorbeeld João Gilberto. Vanaf de jaren tachtig wordt Veloso ook vaker gehoord buiten zijn vaderland en treedt hij op met David Byrne.
