Klezmer en Ladino zijn twee verschillende verschijningsvormen van traditionele Joodse muziek. De diaspora van het Joodse volk heeft ervoor gezorgd dat ook in zijn muzikale tradities verschillende stromingen zijn ontstaan, namelijk klezmer- tegenover ladinomuziek. De dansmuziek klezmer werd gespeeld door Oost-Europese Joden en toont veel overeenkomsten met volksmuziek uit die regio: de dynamiek, tempowisselingen en zigeunerachtige melodieën. Na de Tweede Wereldoorlog vluchtten veel Joden naar de Verenigde Staten. Daar ontstond een nieuw centrum van de klezmer. Het zou nog tot de jaren tachtig duren voordat deze opzwepende muziek zou worden herontdekt in Europa. De Sefardische Joden, die nadat ze van het Iberisch schiereiland waren verjaagd in verschillende landen rond de Mediterraanse zee terecht zijn gekomen, kenden hun eigen muziek, die met de term 'ladino' wordt aangeduid en eveneens staat voor de taal die zij spreken. Dit Ladino is een soort Romaanse tegenhanger van het Jiddisch. Ladino als genre is net zo divers als de landen waarin de Sefardische Joden terecht zijn gekomen. Zo kent het onder andere invloeden uit Marokkaanse, Turkse, Griekse, Spaanse en Balkan muziek.
Jazzrock is een onderdeel van fusion en staat in het algemeen voor iedere mengvorm van jazz en rock en in het bijzonder voor de stijl die aan het eind van de jaren zestig werd ontwikkeld door Miles Davis en zijn discipelen. Davis maakte met In A Silent Way de elektrische tegenhanger van Kind Of Blue. Vervolgens zette hij met Bitches Brew de jazzrock definitief op de kaart. Miles’ band uit die periode lijkt achteraf een soort jazzrock-conservatorium te zijn geweest met alleen maar briljante studenten die klaar waren gestoomd voor een succesvolle carrière met een eigen band. John McLaughlin formeerde het legendarische Mahavishnu Orchestra en Wayne Shorter en Joe Zawinul begonnen het gerenommeerde Weather Report. Chick Corea richtte Return To Forever op en Herbie Hancock maakte in 1973 met Headhunters het best verkopende jazzalbum tot dan toe.