Beija flors velho e sujo

World fusion is de mengvorm van jazz en wereldmuziek en/of volksmelodieën. Te denken valt aan de combinatie van jazz met Afrikaans (bijv. Manu Dibango), jazz met Indiase muziek (bijv. Shakti en Trilok Gurtu) en jazz met muziek uit het Midden-Oosten (bijv. Rabih Abou-Khalil). Onder world fusion valt ook de folk jazz, waarin volksmelodieën het uitgangspunt vormen voor improvisaties, bijvoorbeeld in het werk van Jan Garbarek. Apart onderscheiden stijlen binnen de world fusion zijn latin jazz en bossa nova/brazilian jazz.

Braziliaanse popmuziek en dance. Moderne Braziliaanse muziek wordt vaak aangeduid met het paraplubegrip Música Popular Brasileira, of kortweg MPB. Voorloper hiervan was de tropicália beweging, soms ook tropicalismo genoemd. Muzikanten als Caetano Veloso, Gilberto Gil en Jorge Ben Jor beginnen eind jaren zestig traditionele muziek met psychedelische rock te vermengen. Door hun kritische teksten worden de meeste tropicáliamuzikanten door het militaire regime geboycot. Terzelfder tijd komen een aantal MPB-iconen op, zoals Chico Buarque, Milton Nascimento en Elis Regina, die aan de ene kant leunen op traditionele genres, maar aan de andere kant niet bang zijn om te experimenteren met modernere stijlen. Deze lijn van muzikanten met een eigen karakteristiek geluid, loopt door tot dit moment. Marisa Monte en Chico César geven in de jaren negentig de MPB een nieuw geluid. Ook op dansgebied heeft Brazilië meer te bieden dan de samba alleen. De lambada-rage uit de jaren tachtig vindt zijn oorsprong in het noordoosten van dat land, waar Afrikaanse en Caribische invloeden groot zijn. Ook uit die regio komt de axé, een opzwepende mix van Braziliaanse reggae en percussie. Daniela Mercury en Ivete Sangalo maakten deze muziek vanaf de jaren negentig populair.