Liminal space

In de hedendaagse jazz wordt de term post-bop gebruikt voor artiesten en bands die originele bop-stijlen als bebop en hard bop, maar ook free jazz, avant-garde en modal jazz toepassen, zonder zich aan een vast genre te binden. Geworteld in jazz-tradities qua ritme, structuur en improvisatietechnieken, maar ook vooruitstrevend en soms met een blik op pop, rock, klassiek of wereldmuziek. Pioniers op dit gebied zijn onder andere Miles Davis, John Coltrane, Charles Mingus en Wayne Shorter die reeds in de jaren 60 begonnen met het oprekken van de jazz. Zij zijn ook van grote invloed op hedendaagse post-bop artiesten.

Free jazz is de jazzstijl waarin de vertrouwde structuur van een ‘song’, bestaande uit akkoorden, melodieën en vaste ritmische patronen en tempo, grotendeels ontbreken en waarin energievaak de plaats inneemt van schoonheid. Spontaniteit staat daarbij hoog in het vaandel. Free jazz ontstond als min of meer officiële stroming in 1960, het jaar waarin altsaxofonist Ornette Coleman een album getiteld Free Jazz uitbracht. Hij speelde akkoordloze stukken, waarin melodie en ritme het voor het zeggen hadden. In de jaren zestig was de term avantgarde een synoniem voor free jazz en in de decennia die volgden gaven de meeste musici zelfs de voorkeur aan dit eerste label omdat zij het woord ‘free’ misleidend vonden: hun muziek was namelijk vaak (toch) zeer georganiseerd.