Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerChris Rea (1951) liet eind jaren zeventig voor het eerst van zich horen, maar beleefde zijn echte doorbraak in het decennium dat volgde. De Brit heeft een kenmerkende rauwe sound dat hij zelf kracht bijzet met zijn huilende elektrische gitaar, een ideaal recept voor de nodige portie blues. Ondanks dat hij wereldwijd grote hits scoort met Josephine en Fool (If You Think It’s Over) kent het grote publiek in Nederland hem voornamelijk van zijn kersthit Driving Home For Christmas, een nummer dat ieder jaar tijdens de kerstperiode weer grijs gedraaid wordt. Als bij de gitaarvirtuoos in 2001 alvleesklierkanker geconstateerd wordt besluit hij al zijn gitaren te verkopen. Rea gaat het gevecht met zijn ziekte aan en herstelt, waarna hij het niet kan laten en weer een gitaar aanschaft en zijn gitaar harder laat huilen dan ooit.
David Bowie (1947-2016) was een vernieuwende artiest, die gedurende zijn lange loopbaan de meest uiteenlopende muziekstijlen naar zijn hand zette. Hij was van grote invloed op een hele generatie muzikanten ná hem.
David Bowie werd in 1947 geboren in Londen als David Jones. Op jonge leeftijd kwam de zanger in de ban van de rock-n’-roll en hij leerde de saxofoon te bespelen. Na een aarzelende start in diverse bandjes, probeerde Bowie het als solo-artiest. Een groot aantal singles (en
zijn debuutalbum) flopten, maar met het nummer
Space Oddity brak hij door. Het liedje over een wandeling door de ruimte kwam precies op tijd uit: in hetzelfde jaar (1969) zette de eerste mens een stap op de maan.
Daarna ging het snel met Bowie. Met een ijzersterke band (The Spiders From Mars) zette hij het alter ego
Ziggy Stardust neer. Bowie speelde met zijn androgyne uiterlijk. Hij leek een buitenaards wezen, dat zowel man als vrouw was. Samen met
Marc Bolan (
T.Rex) vond Bowie zo de glamrock uit. Toen iedere popartiest zich een dergelijk imago aanmat, besloot Bowie zijn Ziggy-persona te laten sterven. Hij vertrok naar de Verenigde Staten om daar een soulplaat (
Young Americans) op te nemen. Vanwege zijn magere uiterlijk en aristocratische verschijning geeft de Britse pers hem de bijnaam ‘The thin white duke’.
Na een periode in de VS vertrok David Bowie naar West-Berlijn om daar muziek op te nemen, die nog altijd als baanbrekend geldt. Een van zijn bekendste nummers,
Heroes, was geïnspireerd op een verliefd stel dat Bowie zag zoenen in de schaduw van de Berlijnse Muur. Hij nam het lied later ook in het Duits op. Ook de albums
Low en
Lodger werden in Berlijn opgenomen. Daarnaast produceerde Bowie daar ook de eerste twee albums van zijn vriend
Iggy Pop. Het knappe van David Bowie was dat hij artistieke innovatie wist te koppelen aan commercieel succes. In de jaren 80 scoorde hij met Let's Dance zijn grootste hit in Nederland. Andere grote hits uit die tijd zijn Under Pressure (met
Queen), Dancing In The Streets (met
Mick Jagger) en Tonight (met
Tina Turner).
In de jaren 90 is Bowie weer vanouds de muzikale kameleon die experimenteert met hardrock (met de groep
Tin Machine) en drum & bass (
Earthling), maar ook teruggrijpt naar zijn albums uit de late jaren 70 (
Heathen). Populaire groepen als
Blur,
Suede en
Nirvana zetten de zanger op een voetstuk. Bowie zelf ondergaat de lof bescheiden. In 2004 kondigt de zanger aan dat hij stopt met optredens en lijkt met pensioen te gaan. De verrassing is dan ook groot als Bowie terugkomt met twee sterke albums:
The Next Day (2012) en
Blackstar (2016). Blackstar, dat juichend werd ontvangen door de internationale muziekpers, blijkt ook zijn laatste album te zijn. Twee dagen na de release overlijdt Bowie aan de gevolgen van kanker.
Bette Midler (Honolulu (Hawaï), 1 december 1945) is een Amerikaanse zangeres, actrice en comédienne. Haar joodse ouders vernoemden haar naar de actrice Bette Davis. Ze is ook bekend geworden onder haar informele artiestennaam The Divine Miss M. In haar carrière van bijna een halve eeuw, heeft ze meerdere filmprijzen gewonnen, en wereldwijd meer dan 30 miljoen albums verkocht.
Bette werd geboren in Honolulu op Hawaï en werd vernoemd naar de actrice Bette Davis. Ze studeerde drama aan de Universiteit van... meer
The Who denderde midden jaren zestig met jeugdige arrogantie de popwereld binnen. Ook toen het Londense kwartet zich later waagde aan rockopera's als Tommy en Quadrophenia bleef die vurigheid een kenmerk van de groep. De molenwiekende gitarist Pete Townshend en Keith Moons bovenmenselijke drumspel waren de meest in het oor springende kenmerken van The Who's rockgeluid. In combinatie met de intrigerende baslijnen van John Entwistle en Roger Daltreys oerschreeuw schiep de groep een uniek geluid. De groepsleden hervonden elkaar op onregelmatige basis, ook nadat Moon in 1978 overleed aan de gevolgen van een alcoholvergiftiging. In 2006 brachten Daltrey en Townshend Endless Wire uit, het eerste The Who-album in 25 jaar, een wapenfeit waar nog maar weinigen op hadden durven hopen.
Bono, pseudoniem van Paul David Hewson (Dublin, 10 mei 1960), is een Iers muzikant die vooral bekend is als leadzanger van de rockband U2.
Daarnaast staat hij bekend als activist en zet hij zich met verschillende liefdadigheidsprojecten in voor Afrika.
In de jaren 70 kreeg Hewson zijn bijnaam "Bono Vox", als variatie op "Bona Vox" dat "goede stem" betekent. Naar verluidt hebben zijn vrienden Gavin Friday (Fionan Hanvey) en Guggi (Derek Rowan) zich tot deze naam laten inspireren door "BonaVox... meer
De familiegroep Clannad (twee broers, twee zussen en hun twee ooms) slaagde er in om Ierse volksmuziek naar een nieuw publiek te brengen. Dit deden zij door elementen uit pop- en new age muziek toe te voegen aan een typisch Iers instrumentarium. De groep werd in 1973 opgericht in Gweedore, een dorp in het meest noordwestelijke puntje van Ierland. Clannad verkocht meer dan vijftien miljoen exemplaren van hun cd’s en was de eerste groep die een grote hit scoorde in de Ierse taal (Theme From Harry’s Game uit 1983). Een andere wereldhit scoorde de groep met In A Lifetime, een duet met U2-zanger Bono. De zingende zussen Enya en Maire (later ‘Moya’ genaamd) Brennan richten zich hierna allebei op solocarrières waarbij vooral Enya succesvol was. Na het album Landmarks (1997) last de groep een langdurige pauze in. De stilte wordt pas in 2013 doorbroken met het nieuwe album Nadúr.
Met haar hoge, dramatische stem was Kate Bush, artrocker van de tweede golf, een belangrijke invloed op een hele generatie van rockende sopranen, zoals Tori Amos en Sarah McLachlan. De multi-getalenteerde Bush had haar eerste nummer-1-hit in Engeland (Wuthering Heights), toen ze nog slechts een tiener was. Op ieder volgend album nam ze meer creatieve risico's en de experimenteerdrang resulteerde in haar doorbraakalbum, Hounds Of Love uit 1985. Het was een ongelofelijk gevarieerde plaat, waarin alles voorbijkwam van stevige rock tot Keltische folk en experimentele geluidscollages. Na een stilte van twaalf jaar keerde Bush in 2006 terug met Aerial, een ambitieus dubbelalbum. Het tweede gedeelte van de wonderlijke tracklist was volledig opgehangen aan een songcyclus, met vogelzang als voornaamste thema.
De Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
De New Yorkers Paul Simon & Art Garfunkel begonnen in de late jaren vijftig als de doo-wopgroep Tom & Jerry. In de jaren zestig schakelden ze over naar folk, waarbij Simon tijdens een langdurig verblijf in Londen vooral beïnvloed raakte door Britse folkmuziek. Toen er een rockband werd toegevoegd aan de originele akoestische versie van hun single The Sound Of Silence werd het een nummer-1-hit, waardoor de ontluikende folkrockbeweging een nieuwe impuls kreeg. De daaropvolgende albums van het duo stonden vol met pakkende, intelligente hitsingles. Daarnaast werden verschillende muzikale stijlen verkend, als voorbode van de diversiteit die Simons solocarrière later zou domineren. Hoewel het duo uiteenging in 1970, na Bridge Over Troubled Water, vonden er regelmatig live-reünies plaats, waaronder een tournee in 2003.
Talking Heads, de groep rond Rhode Island School of Design student David Byrne, ontwikkelde een gepatenteerde mix van New Yorkse artpop en rock waarin zowel rhythm & blues als Velvet Underground doorklonken. Kenmerkend daarbij was Byrnes licht manische voordracht van teksten vol stadse neuroses. Met hun springerige pop waren zij een buitenbeentje in de New Yorkse CBGB scene van de jaren zeventig. Met hulp van producer Brian Eno en gastmuzikanten als gitarist Adrian Belew en P-funk toetsenist Bernie Worrell ontwikkelden zij begin jaren tachtig een even complex als funky en fysiek geluid. Tegen het einde van dat decennium, na een korte terugkeer naar hun pop/rock wortels, ontbond Talking Heads zich, waarna diverse leden zich stortten op productiewerk en solocarrières.
The Osmonds, ook wel The Osmond Brothers, is een Amerikaanse popgroep, begin jaren zestig opgericht door de muzikale kinderen van George (1917-2007) en Olive Osmond (1925-2004): Alan, Wayne, Merrill en Jay Osmond.
De carrière van The Osmonds startte al vroeg in de jaren 60, toen ze in Disneyland speelden, en regelmatig in The Andy Williams Show optraden. In Zweden braken ze door toen ze met de populaire zanger Lars Lönndahl werkten. Zeven seizoenen lang waren de broers te gast bij... meer
Feargal Sharkey (Derry, 13 augustus 1958) is een Noord-Iers zanger. Hij werd bekend als zanger van The Undertones en The Assembly, maar scoorde zijn grootste hits als solo-zanger.
Sharkey brak in 1978 met de Noord-Ierse punk-popgroep The Undertones door, mede dankzij de bemoeienis van diskjockey John Peel die een enthousiast fan was van de debuutsingle "Teenage Kicks". In 1981 scoorde de band een hitje met de single "It's Going To Happen!". Na het uiteenvallen van de band in 1983 werd... meer
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
The Babys was een Britse muziekgroep, die actief was in de jaren 1974 tot en met 1980. Ze hadden een aantal hits in Engeland, maar ook in Nederland. Ze waren echter in de Verenigde Staten succesvoller.
De band werd opgericht door Michael Corby (gitaar en toetsen) en manager Adrian Miller in Londen. De naam varieerde van Cry Babys tot Big Babys, maar uiteindelijk bleef The Babys over. De band begon te toeren en kwam toen in contact met producent Bob... meer
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
Van Halen was aan het einde van de jaren zeventig en in de jaren tachtig één van de belangrijkste hardrockbands. Van Halen was een typische Californische band die vrolijke thema’s verpakte in ijzersterke liedjes. Niet alleen gitaaracrobaat Eddie Van Halen en de overactieve zanger David Lee Roth waren rasmuzikanten, de onopvallende maar solide ritmesectie van Michael Anthony (bas) en Alex Van Halen (drums) was ook uitstekend. Na het tumultueuze vertrek van Roth, werd de positie van zanger ingenomen door Sammy Hagar. Toen Hagar na een aantal albums ook de band verliet, leek de toekomst van de band op het spel te staan. Uiteindelijk vond de band in de persoon van Gary Cherone (ex-zanger van Extreme) een tijdelijke vervanger.
Murray Head (Londen, 5 maart 1946) is een Engelse acteur en zanger.
Murray Head is de zoon van een documentairemaker en een actrice. Zijn jongere broer Anthony Stewart Head is bekend van Buffy the Vampire Slayer.
Murray Head zong de rol van Judas Iskariot op de albumversie van de musical Jesus Christ Superstar van Andrew Lloyd Webber. Rond dezelfde tijd speelde hij mee in de film Sunday Bloody Sunday', die een Oscar won. Ondanks deze successen bleef hij voor het... meer
Phil Collins' kwaliteiten als frontman werden jarenlang over het hoofd gezien. Als drummer voor progrockband
Genesis stond hij aanvankelijk in de schaduw van
Peter Gabriel. Toen deze in 1975 met de band stopte, stapte Collins vanachter het drumstel vandaan. In de jaren tachtig maakte hij van Genesis een hitmachine. Collins begon ook aan een succesvolle solocarrière als popzanger, die hij voortzette naast zijn werk met Genesis, totdat hij er in 1996 al zijn tijd aan ging besteden (hoewel hij in 1999 terugkeerde met Gabriel voor een reünie). Als soloartiest bracht Collins persoonlijk en introspectief materiaal uit (dat niet altijd even commercieel bleek), schreef een hit voor de soundtrack van Tarzan, jamde met
Paul McCartney en
Ozzy Osbourne, formeerde een bigband om zijn eigen liedjes in jazzarrangementen te spelen en drumde in de ‘huisband’ van koningin Elizabeth op het Buckingham Palace.
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
Gary Brooker (Londen, 29 mei 1945) is een Engels zanger, componist, pianist en oprichter van de legendarische rockband Procol Harum. Brooker werd op 14 juni 2003 benoemd tot Member of the Order of the British Empire ter waardering van zijn inspanningen voor liefdadigheidsorganisaties.
Categorie:Brits zanger
Categorie:Brits componist meer
Eén van de meest succesvolle vertolkers van het Westcoast-geluid van de jaren zeventig. The Doobie Brothers (de leden zijn geen familie van elkaar; een ‘doobie’ is een joint) combineren een uitstekende instrumentbeheersing aan het relaxte levensgevoel van Californië. De constant wisselende line-up heeft amper gevolgen voor het succes, dat met name in de jaren zeventig groot is. Bekende nummers van de groep zijn Listen To The Music en Long Time Runnin’.
Herman Brood is de enige echte rockster die ons land ooit kende. Een man die buiten de wet leek te staan, alles deed wat God verboden had, en zo een rolmodel werd voor iedereen die zich in een keurslijf gestopt voelde. Herman Brood leerde het vak als pianist in bluesbands, waarvan Cuby & The Blizzards de bekendste was. Met zijn band The Wild Romance groeide hij eind jaren zeventig uit tot een heus tieneridool. Hij scoorde toen ook zijn belangrijkste hits: Saturday Night, Hot Shot, Never Be Clever en zijn lijflied Rock ’n Roll Junkie. Na een mislukt avontuur in Amerika en steeds terugkerende problemen met drugs namen zijn productiviteit en inspiratie snel af. Ook toen hij zijn muzikale relevantie al lang verloren was bleef hij veelvuldig in de media opduiken. Als schilder werd hij minstens zo populair als muzikant, al werd zijn werk door de kunstcritici nauwelijks op waarde geschat. Toen zijn gezondheid door zijn jarenlange verslaving snel achteruit ging, pleegde hij in 2001 zelfmoord door van het Amsterdamse Hilton hotel te springen. Zijn leven las als een jongensboek - en de boeken die zijn boezemvriend Bart Chabot over hem schreef hadden precies die charme – maar zijn macabere einde verraadde alsnog de werkelijke tragiek van zijn leven.
The Byrds was een Amerikaanse popgroep in de jaren 60 en 70 van de twintigste eeuw.
De groep is in 1964 opgericht in Los Angeles door zanger en gitarist Jim McGuinn (later veranderde hij zijn naam in Roger McGuinn), David Crosby en Gene Clark. Later voegden Chris Hillman en Michael Clarke zich bij de groep.
The Byrds wilden, vanwege de "Britse invasie", een Amerikaanse tegenhanger vormen van The Beatles en The Rolling Stones. De muziek kenmerkt zich door verschillende stromingen... meer
Robbie Williams (1974) proefde voor het eerst aan de roem als lid van de immens populaire jongensgroep
Take That. Het ego van Williams bleek al snel te groot om te kunnen functioneren in het strakke keurslijf van een boyband. In de zomer van 1995 schokte hij de fans door op het toppunt van het succes uit de groep te stappen. Vastbesloten om los te komen van het popimago van Take That begon hij samen te werken met de getalenteerde songschrijver Guy Chambers, waarbij de invloed van Oasis duidelijk merkbaar was. Met de George Michael-cover Freedom '90 maakte hij een valse start, maar na het onverwachte succes van de fraaie ballade Angels kon niemand meer om Williams heen.
Met de albums Life Thru A Lens (1997), I've Been Expecting You (1998) en Sing When You're Winning (2000) vestigde hij definitief zijn naam als de belangrijkste Engelse artiest van het nieuwe millennium. Na een uitstapje in de stijl van Frank Sinatra (Swing When You're Winning, 2001) viel op Escapology (2002) de inmiddels vertrouwde mix van (brit)pop en rock te horen. De samenwerking met Guy Chambers is dan door Williams beëindigd. Het nog wel met hem geschreven nummer Feel bereikt in Nederland de eerste plaats. In de jaren hierna bewijst Williams ook zonder Chambers goed uit de voeten te kunnen. Albums als Intensive Care (2005), Rudebox (2006) en Reality Killed The Videostar (2009) stonden bijvoorbeeld hoog in de Nederlandse albumlijst. Als entertainer bleef hij sowieso het publiek vermaken, al werd het succes een tikkeltje minder. Een reünie met Take That in 2010 en het comebackalbum Take The Crown (2012) zorgden ervoor dat Williams in het midden van de aandacht bleef.
Schotse rockgroep die zijn wortels heeft in de new wave en punkscene van Glasgow. Op de vroege albums (tot 1982) toont de groep een voorliefde voor artrock en elektronische muziek. Een doorbraak naar een breed poppubliek komt met het toegankelijke New Gold Dream. Midden jaren tachtig is Simple Minds uitgegroeid tot een stadionrockband, die grote hits scoort met Promised You A Miracle (1982), (Don’t You) Forget About Me (1985) en Belfast Child (1989). In de jaren negentig droogt het grote succes op, maar met dank aan hun trouwe fans blijft de groep gestaag toeren en albums uitbrengen. In 2012 kondigt de groep een ‘greatest hits-tour’ aan en worden de eerste vijf albums opnieuw uitgebracht.
The Mo, ook wel kortweg Mo genoemd, was een Nederlandse popband die in 1979 werd opgericht door de broers Clemens en Huub de Lange. Hun debuutalbum Mo, met Heili Helder als zangeres en Harm Bieger als drummer, had een aparte instrumentatie: zowel de elektrische gitaar als de basgitaar ontbraken. In plaats daarvan werden toetseninstrumenten gebruikt (waaronder Wurlitzer-piano en Clavinet) en een klassiek blaasinstrument: de fagot.
In februari 1981 haalde het album de top 10. Single-succes was er voor Nancy (1980),... meer
Ze is misschien niet de beste countryzangeres maar wel de bekendste. Dolly Parton beschikt over de vereiste countrysnik, maar wist succesvol zich te onderscheiden met stevige boezem en spitsvondige uitspraken in interviews. Parton (Tennessee 1946) groeide op in een arm gezin en leerde zingen in het kerkkoor. Ook in Nederland scoorde ze een aantal hits, al dan niet in duet met Kenny Rogers. In 1998 was Parton de rijkste countryster die wereldwijd meer dan honderd miljoen albums verkocht en zelfs een heus pretpark (Dollywood) uitventte.
Van alle Britse R&B-bands die begin jaren zestig de podia van Londen onveilig maakten waren The Animals ongetwijfeld één van de meest talentvolle. Blikvanger was zanger Eric Burdon, die met zijn majestueuze stemgeluid niet onderdeed voor de zwarte blues- en soulzangers waardoor de band zich liet inspireren. Met The House Of The Rising Sun, een prachtig bewerkte folksong, scoorde de groep zijn grootste hit. Vrij snel daarna begon het te rommelen in de gelederen van de groep, mede door een conflict over royalties. Toch wist de band nog klassieke singles als Don’t Let Me Be Misunderstood, Bring It On Home To Me en We Got To Get Out Of This Place af te leveren.
Met hun albums Rattus Norvegicus en No More Heroes vestigden The Stranglers in 1977 hun naam. Hun korte, directe liedjes sloten aan bij de punk maar The Stranglers waren eigenlijk te oud en te muzikaal voor een echte punkband. Het Doors-achtige orgelgeluid van toetsenist Dave Greenfield en de melodieuze baslijnen van Jean-Jacques Burnel gaven de groep een uniek geluid. Ook in Nederland was de groep populair met top-40 hits en optredens in Toppop en op Pinkpop. Zanger/gitarist Hugh Cornwell stapt in 1990 uit de groep en de overige drie leden gaan onophoudelijk door en daarmee blijkt The Stranglers een groep met een opvallend lange adem.
In de vroege jaren tachtig onderscheidde Marillion zich van de heersende luchtige synthesizerpop met een uiterst serieus, op symfonische rock gebaseerd geluid. Vooral zanger Fish had daarbij een vocale en visuele stijl die sterk deed denken aan Peter Gabriel in zijn Genesis-tijd. Marillion stond daarmee aan de basis van de nieuwe progrock en werd al snel gevolgd door groepen als Pallas, Pendragon en IQ. Ondanks het vertrek van de charismatische Fish wist de groep haar succes te consolideren met nieuwe frontman Steve Hogarth.
Don Rosenbaum (Amsterdam, april 1947) is een Nederlands singer-songwriter en gitarist met invloeden uit de country en folk.
Hij had in de jaren 60 een klein hitje in België met Miss America. Hij had dit nummer eerder als demo opgenomen en trok daarmee de aandacht van Boudewijn de Groot. Hij krijgt bij Phonogram een platencontract en met Boudewijn als producer neemt hij de single I'd Like To Know A Little About You op, waarop Boudewijn de Groot te horen is... meer
Texaans trio dat begin jaren zeventig goede sier maakt met dampende bluesrock. Midden jaren tachtig maakt de groep een opvallende doorbraak naar het mainstreampubliek. De sound is iets gladder, maar de groep dankt de doorbraak vooral aan MTV. De zender draait de clips van de band, vooral vanwege de mediagenieke rossige puntbaarden van de bandleden én diverse langbenige blondines. Grappig detail is dat de drummer met de naam Frank Beard als enige geen lange baard draagt. Evenwel steken liedjes als Gimme All Your Lovin’ en Legs ook zonder het uiterlijk vertoon, uit boven de middelmaat. Na de eeuwwisseling is de groep minder prominent in beeld, maar dat weerhoudt het trio er niet van om onvermoeibaar de wereld over te blijven touren.
De wereld leerde Sinéad O’ Connor in 1990 kennen. Ze scoorde een nummer-1 met het lied Nothing Compares 2 U. Het succes was mede te danken aan de opvallende videoclip met een close-up van het gezicht van Sinéad (kaalgeschoren hoofd, grote ogen) die het lied zingt terwijl ze huilt. Dat past bij haar muziek waarin ze haar ziel vaak binnenste buiten keert. O’Connor schuwt de grote thema’s en schokt een Amerikaans publiek wanneer ze live op tv een foto van de paus verscheurt. Muzikaal verrast ze met een reggaealbum en een cd met traditionele Ierse muziek. Het onderstreept de veelzijdigheid van deze eigenzinnige singer/songwriter.
In de late jaren zeventig vormde Joe Jackson samen met Elvis Costello en Graham Parker, de heilige drie-eenheid van Angry Young Men. Alle drie de heren schreven afzonderlijk van elkaar korte, scherpe popsongs die prima aansloten bij de muziek van die tijd. Joe Jackson brak uit het new wave-korset en toonde al snel een veelzijdig artiest te zijn. Hij wist jump blues (op Jumpin’ Jive), latin (op Night And Day) en orkestrale composities naar zijn vakkundige hand te zetten.
