Remco Veldhuis en Richard Kemper hebben een wel zeer opmerkelijke achtergrond voor een cabaretduo. Doordat ze allebei werkzaam waren in de vluchtige wereld van de reclame kijken ze op een andere manier naar de wereld dan hun collega's van de Kleinkunstacademie. Dat verraadt zich in hun thematiek en onderwerpkeuze. Muzikaal heeft het tweetal te kampen met de constante vergelijking met Acda & De Munnik, een stigma dat hen achtervolgt sinds hun eerste, uiterst succesvolle single Ik Wou Dat Ik Jou Was (2003).
meerDe afzonderlijke leden van Bløf beginnen in Engelstalige rockbands. Bassist (en neerlandicus) Peter Slager probeert het ook in het Nederlands en met succes. De band treedt vaak op en de duizend exemplaren van het zelfuitgebrachte debuut verkopen snel uit. Aan De Kust groeit uit tot een alternatief volkslied in hun thuisprovincie Zeeland. Het album Helder (1998), en dan vooral de single Liefs Uit Londen, betekent de landelijke doorbraak voor de band. In 2001 komt drummer Chris Götte om bij een motorongeluk. Aangeslagen gaat Bløf door en wint in 2003 de Nederlandse Popprijs. De cd Umoja (2004), opgenomen met artiesten uit alle delen van de wereld, zorgt voor nieuwe impulsen in het herkenbare groepsgeluid van de band.
Alexander Serge (Xander) de Buisonjé (Voorburg, 19 juli 1973) is een Nederlandse zanger die zowel Nederlands- als Engelstalig zingt.
De Buisonjé rondde de havo af aan het Lorentz Casimir Lyceum in Eindhoven. In die tijd woonde hij bij zijn ouders in de Sonse wijk De Gentiaan. Hij kreeg bekendheid met de Heerlense band Volumia!, die op 18 april 2002 zijn laatste optreden gaf.
Tijdens het afscheidsconcert in de Amsterdam ArenA voor de overleden zanger André Hazes in september 2004 zong... meer
Thomas Acda en Paul de Munnik leren elkaar in 1989 kennen op de Kleinkunstacademie in Amsterdam. Het duo richt zich op theater, maar wanneer hun debuut-cd met liedjes uit de voorstelling aanslaat, richt het duo zich op de muziek. Vanwege hun tweestemmige zang, herkenbare teksten en gewone-jongens-imago groeien ze al snel uit tot lievelingen van het Nederlandse publiek. De meezinger Niet Of Nooit Geweest (1998) wordt een grote hit. Daarnaast scoren Acda en De Munnik samen met Van Dik Hout onder de naam de Poema’s grote hits met Mijn Houten Hart en Zij Maakt Het Verschil.
In 2004 schuift het duo de akoestische aanpak opzij voor de wat stevigere rockopera Ren Lenny Ren. De drie albums die volgen gaan muzikaal eveneens meer de diepte in. De cd's blijven wel nog altijd gekoppeld aan een succesvol theaterprogramma. In 2014 besluiten Acda & de Munnik hun samenwerking te beëindigen, wat ze in 2015 overtuigend doen met een show in Carré.
Het is niet veel bands gegeven door te breken met hun allereerste single. Het lukte Van Dik Hout, rockband uit Den Helder met Nederlandstalige teksten, in 1994 wel. Met het liedje Stil In Mij, afkomstig van het titelloze debuutalbum, vestigde de band zich in één klap aan de top van de Nederpop. Nog steeds scoort het nummer hoog als er weer een verkiezing van ‘beste Nederlandse single ooit’ wordt gehouden. Ook latere albums haalden stuk voor stuk respectabele noteringen, maar een vergelijkbare hit werd niet meer gescoord. Rond de millenniumwisseling werkte de band nauw samen met cabaretduo Acda & De Munnik als De Poema’s. Ondanks dat dit samenwerkingsverband twee grote hits scoorde (Mijn Houten Hart, Zij Maakt Het Verschil) gingen de wegen na de verzamelaar Best Of De Poema’s (2003) uit elkaar. Eind 2013 vierde Van Dik Hout met een tournee het twintigjarig bestaan.
Ontstaan uit de resten van de Amsterdamse groep Stampei, wist De Dijk tijdens de eerste Nederlandstalige golf begin jaren tachtig zijn eerste bekendheid te vergaren. Bloedend Hart was de eerste single waarop de rock-‘n-soul van de band tot volle wasdom kwam. De Amerikaans aandoende muziek kreeg een extra dimensie door de grootsteedse, romantische teksten van voorman Huub van der Lubbe. Tot de topgroepen hoorde De Dijk, dat zich vernoemde naar de beruchte Amsterdamse straat de Zeedijk, toen nog niet. Dat kwam pas jaren later, toen de groep zich door eindeloos op te treden een loyale aanhang had verworven, wat zich vertaalde in steeds betere verkoopcijfers voor de albums en de eerste echte top 40-hit in 1987 (Mag Het Licht Uit).
Samen met The Scene behoorde De Dijk tot de voorlopers van de tweede Nederlandstalige golf in de jaren negentig. Maar ook veel van de grote namen uit die tijd (Volumia!, De Kast) wist De Dijk uiteindelijk te overleven. Door regelmatig een ‘sabbatical’ in te lassen wist de band te voorkomen dat hij in een sleur terecht kwam. In 2006 vierde de band zijn 25-jarig jubileum met de gevleugelde woorden: We Beginnen Pas.
De Kast is een Nederlandse popgroep. De meeste leden van de Kast komen uit Zwaagwesteinde in Friesland. In 1997 werd De Kast bekend door hun nummer In nije dei. Het nummer was geschreven voor de Friese film De Gouden swipe.
Op 21 december 2002 gaf De Kast het laatste concert in de Amsterdam ArenA. Syb van der Ploeg en Nico Outhuyse gingen verder met een nieuwe Engelstalige rockgroep Spanner.
In januari 2003 kwamen Jan Tekstra als zanger en Fokke de... meer
De Nijmeegse troubadour Frank Boeijen scoort eind jaren tachtig, op het hoogtepunt van de eerste Nederlandstalige golf, met zijn Frank Boeijen Groep een reeks puike hits, die zich onderscheidden door een poëtische inslag en een hoog maatschappelijk bewustzijn. Vooral Zwart Wit (over de gewelddadige dood van Kerwin Duinmeijer) en Kronenburg Burg (over prostitutie) snijden voor popmuziek ongebruikelijke onderwerpen aan, en behoren tot de absolute klassiekers van de Nederpop. Na het uiteengaan van zijn band ontwikkelt Boeijen zich langzaam verder als soloartiest, en wordt een graag geziene gast in de Nederlandse theaters. Zijn profiel dreigt dan wat te verbleken. Zijn invloed op de Nederpop is onomstreden, zo drukte hij onmiskenbaar een stempel op het werk van een groep als Bløf.
Door het inzenden van een liedje voor een studentenwedstrijd nam het leven van de doodgewone Tilburgse student Guus Meeuwis een heel andere wending. Het Is Een Nacht (Levensecht) werd in 1995 een enorme Nederlandse hit. In plaats van als eendagsvlieg in de boeken te verdwijnen scoorde Meeuwis met zijn band Vagant aan de hand van zijn producer ‘Deurzakker’ Willem van Schijndel nog enkele hits, die hem echter gevaarlijk dicht in het carnavalsgenre deden terechtkomen. Met de André Hazes-compositie Geef Mij Je Angst maakte hij de overstap naar het luisterlied, waarin hij uitgroeide tot een absolute topper. De concerten in het Eindhovense PSV-stadion waren uiterst succesvol, een nieuw bewijs van de hoge status van de zanger die als geen ander het Nederlandse ideaalbeeld ‘zo gewoon gebleven’ belichaamt.
Met een geheel eigen mix van inventief samplewerk en dromerige teksten, samengebald in weemoedige luisterliedjes, werd zolderkamermuzikant Erik de Jong (alias Spinvis) in 2002 vanuit het niets de bestverkopende artiest van het Amsterdamse indiepop-label Excelsior. Met een inderhaast opgetrommelde band met louter 'muzikanten op leeftijd’ - waaronder De Jongs vader en televisiepersoonlijkheid Han Reiziger - wist Spinvis ook opzien te baren in het clubcircuit. Naast zijn bezigheden als popmuzikant werkt Spinvis veel samen met andere kunstenaars in gelegenheidsprojecten, waarvan die met beatdichter Simon Vinkenoog het meeste aandacht trekt.
Als de culturele ambassadeurs van Limburg struinen de bandleden van Rowwen Hèze, dat zich vernoemde naar een plaatselijke zonderling, sinds jaar en dag de Nederlandse feesttenten af. Aanvankelijk geïnspireerd door de tex-mex muziek van Flaco Jimenez en Los Lobos begint de band, die afkomstig is uit het dorpje America, begin jaren negentig met het schrijven van liedjes in het plaatselijke dialect die onverwacht goed aanslaan bij het publiek. Zanger en voorman Jack Poels ontpopt zich al snel als een getalenteerd liedjesschrijver die zowel met carnavalsrepertoire als meer zelfbespiegelend materiaal uit de voeten kan. De andere blikvanger is accordeonist Tren van Enckevort, die als producer Stevie Ann ontdekt. ' Los Limbos' , zoals de groep liefkozend wordt genoemd, geldt inmiddels als een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld, en laat zich met niets vergelijken.
Fréderique Spigt is een typisch Rotterdamse zangeres, stoer en kwetsbaar tegelijk. Als frontvrouw van I've Got The Bullets proefde ze even aan het succes maar deze powerrockband was geen lang leven beschoren, ondanks het bereiken van de finale van De Grote Prijs Van Nederland. Ook de opvolger, het meer ingetogen A Girl Called Johnny, redt het niet. Spigt is echter zo'n persoonlijkheid die steeds weer een nieuwe uitlaatklep vindt voor haar talent. Ze werkt een tijdje voor praatradio, alvorens vrij onverwacht over te stappen op Nederlandstalig repertoire. Het door Huub van der Lubbe geschreven Mij Hart Kan Dat Niet Aan, een inzending voor het Nationaal Songfestival van 1998, betekent haar doorbraak naar een groot publiek, dat haar blijft volgen ook als ze steeds vaker de intimiteit van de theaters opzoekt.
Als Daniël Lohues begin jaren negentig de Drentstalige rockband Skik opricht, heeft hij net een avontuur met de Utrechtse band The Charlies achter de rug. De heimwee die hij ervaart in de Randstad verwerkt hij in het liedje Noar Huus, zijn eerste in het Drentse streekdialect. Vanaf dat moment heeft hij de smaak te pakken en levert het ene na het andere liedje af voor zijn nieuwe Drentstalige rocktrio Skik, waarvan ook drummer Marlen Davers en bassist Maarten van der Helm deel uitmaken. De eerste Skik-plaat verschijnt op het kleine Silvox-label maar wordt al snel opgemerkt door Polydor, die het landelijk uitbrengt. Dan gaat het snel met Skik, dat in 1998 met het vrolijke harmonicaliedje Op Fietse, afkomstig van het tweede album Niks Is Zoas ’t Lek, een landelijke hit scoort. De optredens van het trio worden verlevendigd door de droogkomische aankondigingen van Lohues. De daaropvolgende jaren treedt de band veel op, waarbij alle grote festivals worden aangedaan. Maar de platen die volgen borduren te veel door op dezelfde formule, en ook de komst van vierde bandlid Marco Geerdink geeft de band niet de frisse impuls die het nodig heeft. In 2003 wordt de band ‘in de ijskast gezet’, waarna Lohues een solocarrière begint. Van Skik wordt sindsdien niets meer vernomen.
Marcel de Groot (Amsterdam, 27 december 1964) is een Nederlands zanger en gitarist, zoon van zanger Boudewijn de Groot. De Groot is getrouwd en heeft twee kinderen.
De Groot werd vooral bekend door het nummer Mag ik naar je kijken uit 1995, geschreven door hemzelf en Henk Westbroek. Ook speelde hij een rol in de musical Tsjechov en presenteerde hij een jaar lang (seizoen 93-94) het muziekprogramma Music Scene voor RTL5. In 1998 debuteerde hij met de "Marcel de Groot... meer
Kleinkunstenaar Stef Bos maakt zich onsterfelijk met het liedje Papa uit 1991, dat menig vader en zoon een brok in de keel heeft bezorgd. Daarvoor is hij al enige tijd werkzaam als liedjesschrijver, vooral in Vlaanderen. Dat is ook het land dat hem als eerste omarmt, maar Nederland gaat uiteindelijk ook overstag. Toch blijft Bos een buitenbeentje in het Nederlandse theatercircuit. Liever slaat hij zijn vleugels uit, bij voorkeur naar Zuid-Afrika, waar hij vele muzikale rondreizen maakt en samenwerkt met lokale artiesten. Als in 2004 zijn eerste bundel met liedteksten verschijnt (Gebroken Zinnen), wordt er ook een Zuid-Afrikaanse versie op de markt gebracht. Hetzelfde gebeurt met zijn platen. Door Stefs betrokkenheid vindt de muziek van Zuid-Afrikaanse artiesten als Amanda Strydom en Johannes Kerkorrel ook voorzichtig weerklank in Nederland.
Marco Borsato groeit in de jaren negentig uit tot de populairste zanger van Nederland. De Alkmaarse zanger werd bekend bij het grote publiek toen hij in 1990 de Soundmixshow won. Aanvankelijk zong Borsato vooral in het Italiaans, maar in 1994 scoorde hij een enorme hit met het Nederlandstalige Dromen Zijn Bedrog. Vanaf dat moment reeg de zanger de successen aaneen met Nederlandstalig werk. De zanger zong op het huwelijk van kroonprins Willem-Alexander en MaxÃma, scoorde een ongekende reeks nummer 1-hits en verkocht voetbalstadions uit. Daarnaast zet Borsato zich in voor War Child, een organisatie die kinderen uit oorlogsgebieden helpt.
