‘Half-aristocraat, half-hippie’ is een omschrijving die goed past bij de lichtelijk excentrieke multi-instrumentalist Kevin Ayers. Ayers groeide op in Maleisië, als zoon van een Britse diplomaat. Eenmaal terug in Engeland richtte hij de beatband The Wilde Flowers op. Uit de as van die groep verrees The Soft Machine, een grillige groep die aan de basis van prog- en jazzrock stond. Ayers schreef de helft van het baanbrekende debuutalbum, maar besloot in 1968 uit de groep te stappen. Hij verhuisde naar Ibiza en bestookte de wereld met zijn solo-albums die gekleurd werden door zijn warme baritonstem.
De spacerockpioniers van Pink Floyd bereikten ongekende hoogten op zowel commercieel als esthetisch gebied. Vanaf de eerste, door Syd Barrett aangevoerde, psychedelische popplaat tot aan hun conceptalbums en groots aangepakte liveshows in de jaren zeventig. Dark Side Of The Moon, hun magnum opus uit 1973, hield veertien jaar op verbazingwekkende wijze stand in de albumhitlijsten, wat het tot een van de bestverkochte albums aller tijden maakt. Zelfs na het vertrek van opperconceptualist Roger Waters, na The Final Cut in 1983, bleef Floyd onder leiding van David Gilmour albums uitbrengen tot ver in de jaren negentig. In juli 2005 keerde Roger Waters terug bij Pink Floyd voor een extatisch ontvangen optreden van vier nummers, tijdens het Live 8-evenement in het Londense Hyde Park. De oplaaiende geruchten van een volledige reünie werden door de band snel de kop ingedrukt. Het optreden was eenmalig, al staan ze open voor een hereniging bij soortgelijke, wereldwijde evenementen.
(bron: wikipedia)Roy Harper (Manchester, 12 juni 1941) is een Engelse blues-, rock- en folkzanger. Vele Britse musici zijn door hem geïnspireerd.
Na de dood van zijn moeder groeide hij op in Blackpool bij zijn vader en stiefmoeder, met wie hij niet kon opschieten vanwege haar geloof (Jehova's getuigen). Zijn antireligieus standpunt werd later een bekend thema in zijn muziek.
Hij zong de lead in Have a Cigar op het album Wish You Were Here van Pink Floyd. Hij is ook bekend... meer
(bron: wikipedia)Barclay James Harvest (ook wel BJH) was een Britse rockband, opgericht in 1966. De muziek van de band wordt tot de progressieve rock gerekend. De band viel in 1998 uiteen in twee formaties die beiden de naam Barclay James Harvest gebruikten.
In Nederland is de band vooral bekend met het nummer 'Titles', dat in de Nederlandse top 40 begin 1976 de negende plaats haalt. Opvallend daarbij was dat het nummer de top 10 haalde, maar in totaal slechts vijf weken... meer
(bron: wikipedia)The Pretty Things was een Engelse rockband uit de jaren zestig en zeventig van de twintigste eeuw die in 1963 werd opgericht in Londen. De stijl was verwant aan die van The Rolling Stones.
De wortels van The Pretty Things liggen in het Sidcup Art College. Hier vormde gitarist Dick Taylor in 1962 Little Boy Blue & the Blue Boys met medestudent Keith Richards en diens kennis Mick Jagger. Na de ontmoeting van Richards en Jagger met de gitarist Brian... meer
In een tijd dat ‘progressive rock’ steeds ontoegankelijker werd voor het poppubliek wist Electric Light Orchestra juist wel een groot publiek te bereiken. Voortbordurend op het symfonische werk van The Beatles groeide ELO uit tot één van de populairste groepen van de jaren zeventig. De groep werd in 1970 opgericht in het Engelse Birmingham door Roy Wood (ex-frontman van The Move) en Jeff Lynne. De excentrieke Wood verliet de groep als in ’72 waarmee de band vooral het geesteskind van Lynne werd. De albums van ELO verkochten, dankzij intelligente hitsingles als Mr. Blue Sky, Turn To Stone en Can’t Get It Out Of My Head, uitstekend. In de jaren tachtig nam de populariteit af en in 1986 besloten de drie overgebleven leden er een punt achter te zetten. In 2001 kwam de groep wel weer bij elkaar voor het reünie-album Zoom.
Nederlands beroemdste gitarist aller tijden mag zich halverwege de jaren zeventig zelfs een tijdje de beste gitarist ter wereld noemen, zo geïmponeerd tonen de lezers van het blad Guitar Player zich door zijn flitsende solo’s in Hocus Pocus en Sylvia, beide van de band Focus. In zijn vaderland had Akkerman zich al eerder onsterfelijk gemaakt door zijn spel in bands als Brainbox en The Hunters. Met laatstgenoemde band scoorde hij een grote nationale hit, met het aan zijn razendsnelle riff opgehangen Russian Spy And I. Maar Akkerman is er de man niet naar om lang stil te staan bij successen uit het verleden. In diverse formaties verkent hij de mogelijkheden van zijn instrument en brengt hij fusies tussen verschillende genres tot stand. Of het nu gaat om een bluesalbum met André Hazes of een dance-project met Roland Molendijk, Jan Akkerman blijft zich bewijzen als een eigenzinnig instrumentalist die louter op zijn eigen instinct en smaak vertrouwt.
