Als er één zanger was, die rond 2000 het geluid van de latinpop bepaalde, dan was dat Ricky Martin wel. De geboren Puertoricaan (1971) werd al op jonge leeftijd bekend, eerst als lid van de boyband Menudo en later ook als acteur in soapseries. Met (Un Dos Tres) Maria en Livin’ La Vida Loca scoorde Martin ook in Nederland twee grote zomerhits. In 1999 maakte Martin de stap naar de Engelstalige markt en ook daarmee bleek hij ook succes te hebben. Nobody Wants To Be Lonely, een duet met Christina Aguilera werd een hit in 2001.
Het leven van Anna Mae Bullock (1939) neemt een heel andere wending als ze verliefd wordt op rhythm & blues legende Ike Turner. Hij geeft haar de artiestennaam Tina Turner, waarna hun gezamenlijke rhythm & blues revue in de jaren zestig een enorm succes wordt op de bühne. Platensucces blijft daar aanvankelijk bij achter. Zelfs de hulp van superproducer Phil Spector kan daar niets van veranderen, al wordt de in Amerika geflopte single River Deep Mountain High (1966) in Europa beschouwd als een heuse klassieker. Pas in 1971 is het goed raak met de dynamische CCR-cover Proud Mary. Vijf jaar later gaat het duo, dat een stormachtige en naar verluidt stormachtige relatie heeft, definitief uit elkaar. Het eerste soloalbum van Tina – Private Dancer uit 1983 – wordt een onverwacht megasucces, waarna een uiterst succesvolle solocarrière volgt. In 2000 zet Tina een punt achter haar carrière. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Begin 2009 onderneemt de dan 69-jarige zangeres een nieuwe wereldtournee waarbij ze ook Nederland aandoet.
Gedurende haar carriere werd Cher (1946) meerdere keren afgeschreven, maar de zangeres wist zich telkens terug te knokken. Cherilyn Sarkisian brak midden jaren zestig door aan de zijde van zanger/producer Sonny Bono. Als het duo Sonny & Cher scoorde het stel enkele onverwoestbare hits (I Got You Babe, The Beat Goes On). Het uitblijven van echt grote hits als solo-artieste leidde er toe dat Cher zich richtte op acteerwerk. De hits If I Could Turn Back Time (geholpen door een omstreden videoclip met een halfnaakte Cher), The Shoop Shoop Song (1990) zette de zangeres weer volop in de schijnwerpers, maar die successen verbleekten bij de dancehit Believe (1998). Van het album met dezelfde naam verkocht Cher wereldwijd twintig miljoen exemplaren, waarmee ze haar status als topzangeres overtuigend onderstreepte.
De New Yorkse zangeres Anastacia Newkirk brak door via een talentenjacht. Opvallende troef waren haar harde soulvolle uithalen waardoor haar ze opvallend ‘zwart’ klonk voor een blanke zangeres. Met een uitgekiende mix van rock, soul, r&b en pop scoorde Anastacia een groot aantal hits. I’m Outta Love, Paid My Dues en Sick And Tired toonde Anastacia de nodige inspirerende ‘girl power’. In haar privéleven worstelde de zangeres met haar gezondheid. Ze kampt met de chronische ziekte van Crohn en werd in 2003 ook nog eens getroffen door borstkanker. De zangeres overwon die tegenslag en bracht sindsdien twee succesvolle albums uit.
De Haïtiaanse rapper en gitarist Wyclef Jean vergaarde roem als lid van de Fugees, de hiphopgroep die halverwege de jaren negentig grote hits scoorde met Fu-Gee La, Ready Or Not en Killing Me Softly. Ook als soloartiest was Jean succesvol. Hij schreef de wereldhit Maria, Maria voor Carlos Santana, zong een duet met Mary J. Blige (911), produceerde Destiny's Child (No, No,No) en bezorgde Whitney Houston een hit met My Love Is Your Love. Ondanks het hitsucces is het Wyclef Jean gelukt geloofwaardig te blijven als integer artiest. Op zijn album The Eclectic - II Sides To A Book (2001) toont hij zich opnieuw een veelzijdig muzikant met een brede smaak, die moeiteloos rock, country, folk, ska en reggae in zijn muziek verwerkt. (MS)
Gitaarvirtuoos Steve Vai dook al twintigjarige op in de band van Frank Zappa. Daarna speelde hij met de hardrockers van Alcatrazz en in de band van David Lee Roth. In de jaren negentig bracht Vai een aantal grotendeels instrumentale albums uit, die muzikale elementen van prog en hardrock bevatten. Passion And Warfare (1990) geldt als een hoogtepunt in zijn discografie. Vai’s lyrische gitaarspel is makkelijk te herkennen, mede door zijn talent om de gitaar soms als een menselijke stem te laten klinken. De flamboyante gitarist valt verder op door zijn voorliefde voor exotisch uitziende gitaren.