Toen rock-n’-rollpionier Ike Turner de jonge Ann Bullock voor het eerst hoorde zingen, sloeg hij steil achterover. Hij besloot zijn band in dienst te zetten van deze explosieve zangeres met wie hij ook trouwde. Door jarenlang avond aan avond op te treden met The Ike & Tina Turner Revue groeide de groep uit tot een weergaloze liveband die elk publiek plat wist te spelen met hun opwindende soul en strakke rhythm & blues. Nadat de band het voorprogramma verzorgde van de eerste Amerikaanse stadiontoernee van de Rolling Stones (1969) werd de groep ook geliefd onder blanke rockfans. In 1976 stapte Tina uit de groep, mede vanwege de jarenlange mishandelingen van Ike. Het stel scheidde in 1978 formeel. Beiden gingen solo verder. Tina groeide uit tot één van de absolute supersterren van de jaren tachtig, maar Ike wist met zijn solocarrière de glorie van weleer nooit meer te benaderen.
Onbewust vormde Hawkwind de schakel tussen de hippiecultuur van de jaren zestig en de punkbeweging van de jaren zeventig. De bandleden ontmoetten elkaar in de Londense krakersscene en viel al snel op vanwege hun loeiharde concerten. De groep geldt als uitvinders van de ‘space rock’: psychedelische en hypnotiserende rock vol drugs- en science fictionreferenties. Mede vanwege het chaotische personeelsbeleid met meer dan vijftig ex-bandleden (waaronder Lemmy van Motörhead) gelden de albums uit de vroege jaren zeventig, opgenomen met een enigszins stabiele line-up, als hun beste. Gitarist Dave Brock is het enige overgebleven bandlid en treedt nog altijd op met de groep.
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
Het grote publiek kent Shirley Bassey vooral van de themasongs die ze opnam voor drie Bond-films. Vooral het lied Goldfinger (1964), met een hoofdrol voor haar theatrale stem, groeide uit tot een evergreen. Bassey, dochter van een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader, groeide op in een ruige buurt van Cardiff. Aanvankelijk werkte ze vooral als musicalactrice, maar vanaf de jaren zestig doken haar liedjes steeds vaker op in de hitlijsten. Begin jaren zeventig nam Bassey een aantal succesvolle albums op voor het UA-label. In 1998 maakte de zangeres een onverwachte comeback als gastzangeres op het nummer History Repeatin’ van The Propellerheads. Ze scoorde er een flinke hit mee in Engeland.
(bron: wikipedia)Hot Chocolate is een Britse discoband die in 1968 werd opgericht door de op Jamaica geboren zanger Errol Brown (1943-2015). De band was vooral succesvol in de jaren 70 en 80 en scoorde tussen 1970 en 1984 ieder jaar een hit.
Brown begon zijn muziekcarrière met het maken van een reggaeversie van John Lennons Give Peace a Chance, maar er werd hem verteld, dat hij toestemming nodig had. Tot Browns verbazing werd hij benaderd door Apple Records, aangezien John Lennon... meer
Invloedrijke Britse band rond de zingende gentleman Bryan Ferry. De uitzinnig uitgedoste bandleden staan begin jaren zeventig samen met David Bowie en T.Rex aan de basis van de glamrock. Met name op de eerste vier albums weet ‘Roxy’ een juiste mix te vinden tussen experiment, intellect, humor en popgevoel. Ook in Nederland scoort de groep hits met topsongs als Do The Strand (1973) en Love Is The Drug (1975). Een jonge Brian Eno speelt mee op de eerste twee albums. Na zijn vertrek schuift Roxy Music steeds verder op richting mainstream pop. De groep verliest wat oude fans maar weet ook met toegankelijke albums als Flesh & Blood (1980) en Avalon (1982) te scoren. Nadat de groep in 1983 uiteen valt bewandelen diverse ex-leden (Ferry, Eno, gitarist Phil Manzanera en saxofonist Phil Mackay) met wisselend succes het solopad.