Pop als zelfstandig genre binnen de popmuziek is eigenlijk een kunstmatige categorie. Het omvat alles wat buiten de andere popsoorten valt, maar bezit daarmee toch min of meer eigen kenmerken. In pop ligt de nadruk op het liedje. Compositie, melodie en productie zijn belangrijker dan stijl en inhoud. Pop ligt goed in het gehoor en spreekt idealiter een massapubliek aan. Onder haar beoefenaars treffen we dan ook veel hitmakers aan, uiteenlopend van The Beatles tot Michael Jackson, en van Simon & Garfunkel tot de Spice Girls.
IDM staat voor ‘intelligent dance music’, ofwel dansmuziek die niet alleen bedoeld is om op te dansen maar ook om naar te luisteren. Omdat de term nogal zelfingenomen klinkt, prefereren veel idm-artiesten de meer neutrale omschrijving ‘electronica’. Het genre ontstond eind jaren negentig. In idm/electronica zijn invloeden terug te horen uit breakbeat, synthipop en techno. Het tegendraadse karakter van de muziek zorgde ervoor dat veel idm-artiesten veroordeeld waren tot een zelfverkozen bestaan in de underground. Neemt niet weg dat er in deze hoek van elektronische dansmuziek veel vernieuwers zaten, die de grenzen van de popmuziek oprekten. Onder die pioniers zitten gevestigde namen als Aphex Twin, Autechre en Four Tet.
Levensfilosofie met bijpassende muziek. New age (= nieuwe tijd) gaat uit van schoonheid, rust en innerlijke harmonie en lijkt vooral een amalgaam van alternatieve religies. De beweging ontstaat aan het eind van de jaren zeventig in de Verenigde Staten als de hippies uit de jaren zestig dertigers zijn geworden. De muziek vindt vooral zijn weg langs alternatieve kanalen als de reformwinkel en de universiteitswinkel. New age muzikanten laten zich inspireren door ambient, symfonische pop en klassieke muziek. De muziek, die een laag tempo heeft, kenmerkt zich door synthesizertapijten en atmosferische zang. In de alternatieve geneeskunde wordt veelvuldig gebruik gemaakt van new age muziek, bijvoorbeeld bij ontspanningsoefeningen.
