Illicite raï

Pop als zelfstandig genre binnen de popmuziek is eigenlijk een kunstmatige categorie. Het omvat alles wat buiten de andere popsoorten valt, maar bezit daarmee toch min of meer eigen kenmerken. In pop ligt de nadruk op het liedje. Compositie, melodie en productie zijn belangrijker dan stijl en inhoud. Pop ligt goed in het gehoor en spreekt idealiter een massapubliek aan. Onder haar beoefenaars treffen we dan ook veel hitmakers aan, uiteenlopend van The Beatles tot Michael Jackson, en van Simon & Garfunkel tot de Spice Girls.

Algerijnse popmuziek, populair in Noord-Afrika en Frankrijk. De muziek die wij nu kennen als rai ontstond aan het begin van de twintigste eeuw in Oran. In deze Algerijnse havenstad zongen vrijgevochten vrouwen openlijk over het leven en de liefde, dit natuurlijk tot groot ongenoegen van zowel de politieke als de religieuze leiders. De nieuwe geluiden die vanuit het westen Oran bereikten - jazz, rock-'n-roll, soul - werden gretig opgenomen en verwerkt in de eigen muziek. Als in de jaren tachtig elektronische instrumenten gemeengoed zijn geworden, begint raï aan een grote opmars. De oosterse ritmes en melodieën, het westerse popgeluid en de vaak suggestieve teksten zorgen ervoor dat raï uitgroeide tot een van de populairste genres in Noord-Afrika. Ook over de grens, onder de Franse Algerijnen, slaat de muziek aan. De zangers en zangeressen zetten respectievelijk cheb of chaba (jong) voor hun naam, om zich te onderscheiden van traditionele zangers die zich sheik noemen. Cheb Mami en Cheb Khaled zijn waarschijnlijk de bekendste artiesten. Deze laatste scoorde in 1996 een nummer één hit in Frankrijk met het nummer Aisha. In Algerije zien religieuze fundamentalisten in de expliciete teksten een reden om veel raïzangers van het leven te beroven.