(bron: wikipedia)Christa Päffgen (Keulen, 16 oktober 1938 – Ibiza, 18 juli 1988), beter bekend onder haar artiestennaam Nico, was een Duits fotomodel, actrice en zangeres.Over Nico's vroegste jeugd is weinig met zekerheid bekend omdat verschillende bronnen elkaar tegenspreken. Zo worden...
meer
Vanaf hun eerste dagen als huisband van Andy Warhols Exploding Plastic Inevitable was The Velvet Underground het tegenovergestelde van de optimistische Flower Power beweging, eind jaren zestig. Lou Reeds decadente teksten en stug klinkende vocalen vielen perfect samen met de monotone drone-pop van de groep. De toevoeging van goth-chanteuse Nico op hun eerste plaat versterkte alleen maar VU’s donker omsluierde mystiek. De invloed op punkverwante stijlen - van hun mengsel van straatpoëzie, avant-garde experimenten en rauwe rock ‘n’ roll - is onweerlegbaar. Er wordt wel gezegd dat niet veel mensen naar hun vroege platen luisterden, maar dat degenen die dat wel deden veelal daarna eigen bands oprichtten.
The Pixies werden in Boston opgericht in 1986 door de vrienden Charles Thompson (alias Black Francis) en gitarist Joey Santiago. Middels een advertentie in een muziekblad werden eerst bassiste Kim Deal en later drummer David Lovering aangetrokken. Hoewel het geen technisch hoogstaande muzikanten waren, wist de groep op te vallen met innovatieve nummers, met extreme dynamiekverschillen en bizarre, surrealistische teksten. De maniakale zang van Black Francis contrasteerde mooi met de hese stem van Kim Deal, zoals te horen in typische Pixies-favorieten als Gigantic en Debaser. Na het veelbelovende album Surfer Rosa (1988) leverde de Pixies met Doolittle (1989) haar meest consistente en toegankelijke album af. Na Bossanova (1990) en het wat tegenvallende Trompe Le Monde (1991) viel de band door meningsverschillen tussen Francis en Kim Deal uit elkaar. De invloed van de Pixies op de alternatieve gitaargolf van de jaren negentig was enorm. Naar verluidt beschouwde Kurt Cobain de doorbraakhit Smells Like Teen Spirit van Nirvana als een regelrechte rip off. Deal wist met haar andere band The Breeders (met zusje Kelly Deal en Throwing Muse Tanya Donnely in de gelederen) in 1993 nog een enorme alternatieve hit te scoren met Cannonball. Black Francis veranderde zijn naam in Frank Black en maakte met zijn band The Catholics een reeks albums van wisselende kwaliteit. In 2004 wordt de wereld verrast door het bericht dat The Pixies een reeks reünie optredens doen, die hen o.a. op Pinkpop brengt, precies vijftien na hun eerste optreden in Landgraaf. (MS)
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
(bron: wikipedia)Antwerpen
DEUS is een Belgische rock- en indieband uit Antwerpen. De groep werd opgericht in 1989, kende sindsdien vele bezettingswisselingen en bestaat anno 2022 uit Tom Barman (zang en gitaar), Klaas Janzoons (toetsen en viool), Stéphane Misseghers (drums), Alan Gevaert (basgitaar) en Mauro Pawlowski (gitaar en zang).
De groepsnaam is afkomstig uit het Latijn (deus betekent God), en wordt, naar een idee van Barman, consequent met een kleine letter d, en hoofdletters E, U en S gespeld. De naam verwijst... meer
(bron: wikipedia)Queens, New York
Simon & Garfunkel was een Amerikaans zangduo bestaande uit Paul Simon en Art Garfunkel. Ze traden voor het eerst onder de naam "Tom & Jerry" op in de tweede helft van de jaren vijftig en sinds de jaren zestig als Simon & Garfunkel. In 1970 gingen ze uit elkaar om sindsdien sporadisch voor eenmalige concerten of tours weer bij elkaar te komen.
Tijdens hun middelbareschooltijd begonnen Simon en Garfunkel met het zingen van liedjes van onder andere... meer
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid wat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn laid back mix van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale's songs. Velen, van de Britse rockers Gomez tot de Amerikaanse jamband Widespread Panic, zijn schatplichtig aan Cale maar weten zelden het niveau te halen van de solo-albums van deze bescheiden legende. Helaas verschijnen deze nog maar sporadisch en lijkt hij vandaag de dag al van een prepensioen te genieten.
Canadese singer/songwriter die met repertoire dat niet altijd even toegankelijk is, een groot publiek weet te bereiken. Leslie Feist (1976) groeit op in een artistieke familie. Ze speelt al vanaf jonge leeftijd in bandjes waarvan Broken Social Scene de bekendste is. Met hulp van meer ervaren artiesten als Peaches en Gonzales neemt ze haar debuutalbum op. Feist beleeft haar grote doorbraak met het The Reminder (2008). Omdat enkele van haar songs onder reclames van Apple worden gebruikt, leren veel mensen haar muziek kennen. Sterke troef is haar ijle, hoge stem.
Het lukte Billie Holiday, het schoolvoorbeeld van een jazzzangeres, altijd om haar hart te leggen in elk liedje dat ze zong. Met haar frêle stem en bondige stijl wist ze zelfs de meest luchtige popliedjes een hartverscheurende draai mee te geven. Haar beste muziek zit vol emotie, zowel vrolijkheid als wanhoop, en maar weinig muzikanten wisten dat gevoel te evenaren. Van het midden van de jaren dertig tot het midden van de jaren veertig bevond Lady Day zich op de top van haar kunnen. Ze nam albums op met vele zwaargewichten uit de jazz, zoals Benny Goodman, Duke Ellington en Lester Young. In de late jaren veertig leidde haar heftige liefdesleven en haar drank- en drugsgebruik tot problemen, waarbij ze uiteindelijk ook met de sterke arm der wet in aanraking kwam. Ook Holidays gezondheid holde achteruit, wat uiteindelijk leidde tot haar dood in 1959. Haar woelige privéleven zorgde dat ze in haar tijd de krantenkoppen haalde, haar unieke talent maakte haar tot een tijdloze legende.
Als hét fotomodel van de cooljazz in jaren vijftig was Chet Baker een tijdlang het icoon van de sensitieve subcultuur van dat decennium. Maar in plaats van de ladder van beroemdheid te bestijgen bleef hij een outsider, de belangrijkste onder de ’beautiful losers’. De daaropvolgende dertig jaar verscheen hij in en uit de schijnwerpers door briljante momenten af te wisselen met fysieke aftakeling en persoonlijke misère. Nadat zijn tanden uit zijn mond werden geslagen bij een drugsgerelateerde vechtpartij, stopte hij lange tijd met spelen. Toen hij eindelijk zijn comeback maakte, bleek hij een nog steeds krachtige, maar rusteloze geestverschijning. In 1987 verscheen de met gejuich ontvangen Baker-documentaire Let’s Get Lost, maar een jaar later, onder invloed van drugs, viel Baker uit het raam van een Amsterdams hotel en stierf een dood die net zo tragisch was als zijn door genialiteit gekenmerkte leven.
Radiohead bestormde de Britpopscene in de vroege jaren negentig met hun luidruchtige, post-U2 versie van gitaarrock, met de hit Creep als eerste hoogtepunt. Vervolgens ontwikkelden zij hun schrijf- en productievaardigheden op The Bends en bereikten een iconische status met hun doorbraakalbum OK Computer. Dankzij hen werd artrock weer cool. De wispelturige groep wachtte drie jaar met een opvolger. Het werd een scherpe bocht naar links, vol ambient elektronica en aan Can refererende klankdeconstructies. Ook de daaropvolgende albums en soloprojecten gingen verder in deze richting. De verbindende factor gedurende al deze bandfases bleef de intense, wanhopige stem van Thom Yorke.
(bron: wikipedia)Cody ChesnuTT (21 oktober 1968) is een Amerikaans R&B en Neo-soulmuzikant uit Atlanta, Georgia.
ChesnuTT's muziekstijl is een mengeling van rock, funk, soul, hiphop en blues. Zijn eerste band heette The Crosswalk. Nadat deze band uit elkaar ging maakte hij een dubbelalbum met de titel The Headphone Masterpiece. Dit album was opgenomen op een 4-sporencassette in zijn slaapkamer annex opnamestudio, die hij "The Sonic Promiseland" noemde.
In 2002 maakte de hiphopformatie The Roots een remake van een nummer van ChesnuTT... meer
(bron: wikipedia)The Roots is een Amerikaans hiphopgroep uit Philadelphia.
De groep bestaat uit:
De wortels van de live-instrumentatie van The Roots liggen in 1987 toen rapper Black Thought (Tariq Trotter) en drummer Questlove (Ahmir Khalib Thompson) vrienden werden op hun gezamenlijke High School in Philadelphia. Spelend in en rond de school en later op talentenjachten (Questlove op drums om de rhymes van Black Thought te begeleiden) begon het duo geld te verdienen en maakten ze kennis met bassist Hub (Leonard Hubbard)... meer
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
Bob Dylan begon als volgeling van
Woody Guthrie. Hij imiteerde de zanger van ‘dust bowl ballads’ zo getrouw mogelijk, voor zover dat mogelijk was voor een ‘baby boomer’ uit Hibbing, Minnesota. Het duurde niet lang voordat Dylan zijn eigen stem vond. Hij liep voorop in de folkbeweging van de vroege jaren zestig én de latere golf van singer/songwriters. Daarnaast introduceerde Dylan poëzie in de popmuziek. Ondanks het veranderen van zijn geluid, imago en zelfs godsdienst, wist Dylan zijn unieke artistieke visie te behouden, zelfs in periodes waarin zijn populariteit tanende was. Aan het begin van de 21ste eeuw nam Dylan een aantal albums op die, door hun uitgekristalliseerde stijl en unieke wereldbeeld, zowel door pers als publiek goed werden ontvangen.
Waar Jimi Hendrix in de jaren zestig de mogelijkheden van de elektrische gitaar flink oprekte, pakte het kwartet Sonic Youth uit New York vanaf de jaren tachtig deze draad weer op. Gitaristen Lee Ranaldo en Thurston Moore doen hun eerste ervaringen op in het gitaarorkest van de avantgarde componist Glenn Branca. Voorzien van tientallen gitaren beginnen zij in Sonic Youth vervolgens hun instrumenten om te stemmen en te manipuleren door onder andere schroevendraaiers tussen de snaren te steken. Aanvankelijk klinkt hun muziek ontoegankelijk en structuurloos maar vanaf Bad Moon Rising (1985) beginnen er wonderlijk mooie nummers uit de overstuurde en dissonante gitaarkakofonieën op te stijgen. Een belangrijke rol is hierbij weggelegd voor de sensuele stem van bassiste Kim Gordon. Begin jaren negentig tekent de groep zelfs bij het major label Geffen waarvoor zij onder andere hun bekendste en meest toegankelijke albums Goo (1990) en Dirty (1992) maken. Naast hun reguliere albums blijven zij ook experimenteren op hun eigen label Sonic Death. Hoewel ongeëvenaard is hun gitaargeluid van invloed op vele gitaarbands en vooral op postrockgroepen als Mogwai en Godspeed You Black Emperor.
16 Horsepower is waarschijnlijk de enige band die zowel bij de VPRO als bij de EO gedraaid wordt. De muziek is opwindend en vernieuwend genoeg om liefhebbers van alternatieve muziek aan te spreken, terwijl de religieus getinte teksten de aandacht van gospelfans trekken. Woven Hand, het soloproject van frontman David Eugene Edwards, debuteert in 2002 en wordt de daaropvolgende jaren steeds belangrijker.
De vier leden van Vampire Weekend noemen hun eigen muziek ‘Upper West Side Soweto’ en in die kwalificatie liggen twee muzikale invloeden besloten. Upper West Side is de buurt van Manhattan waar de bandleden vandaan komen. Soweta slaat op de South Western Townships van Zuid-Afrika. Vampire Weekend combineert Amerikaanse gitaarmuziek met typische Afrikaanse ritmes en krijgt daarmee sinds 2008 flink wat aandacht. Het eerste titelloze album eindigt in menig jaarlijstje en ook het wat meer op elektronische klanken gebaseerde Contra (2009) weet het publiek en de muziekpers te bekoren.
De Amerikaanse singer/songwriter Ryan Adams debuteert met het klassieke album Heartbreaker, een countrygetinte plaat vol wanhopige en weemoedige songs. Fans van deze plaat maakt hij daarna hoorndol met een toenemend inconsistent oeuvre van uiteenlopende albums, van de popplaat Gold tot het pure rockalbum Rock N Roll. Zijn belofte als nieuwe ‘superster van de alternative country’ heeft hij tot dusver niet waargemaakt.
Met hun titelloze debuutalbum wist het Londense The xx (met kleine letters) veel popliefhebbers te verrassen. Muziektijdschrift OOR riep het uit tot ‘album van het jaar 2009’ en ook in hun eigen Engeland werd de groep onder juichrecensies bedolven. Bijzonder is dat de groep nog jong is (de gemiddelde leeftijd is 19 jaar) maar muzikaal zich vooral laat inspireren door het elektronische en alternatieve geluid van de jaren tachtig. Op het podium wist de groep, mede door hun timide presentatie, minder goed te overtuigen. Toetseniste Baria Qureshi stapte in zomer van 2009 uit de band. Het overgebleven trio besloot haar niet te vervangen.
MGMT brak in 2008 door met Oracular Spectacular dat vol stond met instantshits als Time To Pretend en Kids. De psychedelische pop en electro was zo aanstekelijk dat het moeilijk was om niet meteen mee te dansen en te zingen. Het succes kwam Ben Goldwasser en Andrew VanWyngaarden een beetje rauw op hun dak vallen. Op Congratiolations (2010) stond daarom bewust geen materiaal dat direct toegankelijk was. Als een album datper draaibeurt beter wordt, kon echter ook de tweede plaat van het duo rekenen op een positieve respons.
De bekendste zanger van het Franse lied was een Belg, want Jacques Brel werd in 1929 geboren in de Brusselse volkswijk Schaarbeek. Aanvankelijk leek het er niet op dat Brel de muziek in ging. Hij trouwde en stichtte een gezin. Vanaf 1950 had hij wat klein succes in België, maar in 1954 besloot hij de stap naar Parijs te wagen. Daar groeide hij uit tot de bekendste zanger van zijn tijd, die vooral opviel door zijn directe teksten en gepassioneerde voordracht. Beide facetten zijn uitgekristalliseerd in zijn bekendste nummer Ne Me Quitte Pas (1959). Begin jaren zeventig trok hij zich terug uit de muziekwereld, haalde zijn vliegbrevet en reisde de wereld rond. In 1978 overleed Brel, zijn leven lang een stevige roker, aan longkanker.
Tom Waits begon in de vroege jaren zeventig als kroegzanger met een voorliefde voor beatdichters en West Coast jazz. Aan het einde van de jaren tachtig had Waits zich getransformeerd tot een even briljante als avontuurlijke muzikant wiens stijl het midden hield tussen Howlin’ Wolf, Kurt Weill en Captain Beefheart. Het theatrale podiumdier dook ook met succes op in enkele speelfilms. Daarnaast werkte hij samen met de koning van het avantgarde-theater, Robert Wilson. Hoewel Waits wordt beschouwd als een echte cultartiest werden zijn nummers door de meest uiteenlopende artiesten gezongen: van Rod Stewart en The Eagles tot The Ramones.
Invloedrijke Britse band rond de zingende gentleman Bryan Ferry. De uitzinnig uitgedoste bandleden staan begin jaren zeventig samen met David Bowie en T.Rex aan de basis van de glamrock. Met name op de eerste vier albums weet ‘Roxy’ een juiste mix te vinden tussen experiment, intellect, humor en popgevoel. Ook in Nederland scoort de groep hits met topsongs als Do The Strand (1973) en Love Is The Drug (1975). Een jonge Brian Eno speelt mee op de eerste twee albums. Na zijn vertrek schuift Roxy Music steeds verder op richting mainstream pop. De groep verliest wat oude fans maar weet ook met toegankelijke albums als Flesh & Blood (1980) en Avalon (1982) te scoren. Nadat de groep in 1983 uiteen valt bewandelen diverse ex-leden (Ferry, Eno, gitarist Phil Manzanera en saxofonist Phil Mackay) met wisselend succes het solopad.
Schotse rockband die na een lange aanloopperiode in 1991 de juiste band op de juiste plaats bleek. Met hun album Screamadelica pionierde de groep met een geluid dat halverwege rock en dance lag. Mede door hun gedrogeerde levensstijl brak de groep nooit door in de Verenigde Staten en waren zowel hun shows als albums wisselvallig. Met de komst van bassist Gary ‘Mani’ Mournfield (ex-Stone Roses) ging de groep er op vooruit. Direct na zijn komt leverde Primal Scream met Vanishing Point (1997) een tweede topalbum af.
Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
In de loop van de tijd veranderde het geluid van John Hiatt met de smaak van zijn luisteraars mee. Toen hij midden jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen was hij een typische singer/songwriter, daarna een Elvis Costello-achtige rocker om uiteindelijk uit te groeien tot een icoon van de progressieve country. In alle stijlen herkennen we de hand van een begenadigd songschrijver die goed overweg kan met gevoelige ballades én vlammende rocksongs.
(bron: wikipedia)Melissa Lou Etheridge (Leavenworth, Kansas, 29 mei 1961) is een Amerikaanse singer-songwriter. Ze scoorde in Nederland haar grootste hit met Like the Way I Do (1989), waarvan een liveversie in het voorjaar van 1993 een top 3-hit werd in zowel de Nederlandse Top 40 als de Mega Top 50.
Etheridge is ook bekend als activist voor homorechten. Tijdens de eerste inauguratie van president Bill Clinton in januari 1993, maakte ze publiekelijk bekend dat ze lesbienne is.
In 2007 werd haar... meer
De in Texas geboren bluesrockzangeres Janis Joplin veranderde tijdens haar korte carrière van een rondtrekkende folkie in een feministisch bluesicoon voor de psychedelische jaren-zestig-generatie, en dat alles in een tijdsbestek van slechts vier jaar. Ofschoon ze begon als solozangeres werd ze pas razendsnel beroemd als frontvrouw van de psychedelische bluesrockers Big Brother & The Holding Company, uit de Bay Area van San Francisco. In alles was ze overmatig - stem, imago en persoonlijkheid - wat haar tot een geboren ster maakte. Uiteindelijk bleek ze een maatje te groot voor de beperkingen van Big Brother en ging ze het solopad op. Haar doorbraakalbum was opgenomen vlak voor ze overleed, waardoor er rond haar kleine oeuvre een tragisch aura hangt.
Otis Redding was een van de grote soulmannen van de jaren zestig. Hij combineerde de ritmische rauwheid van
James Brown met de zoete gospelstem van
Sam Cooke. De in Georgia geboren zanger schreef zijn eigen liedjes. Redding scoorde zijn eerste hit in 1963 met These Arms Of Mine. Er zouden er nog veel meer volgen. Zijn pittige, emotionele zang, voorzien van schetterende blazerarrangementen, definieerde het geluid van het
Stax-label. Zijn optreden op het Monterey Pop Festival bewees dat Redding ook een blank rockpubliek kon aanspreken. Otis' grote doorbraak leek slechts een kwestie van tijd. Helaas verloor Redding het leven bij een vliegtuigongeluk. Hij werd slechts 26 jaar oud. Ondanks een wreed afgekapte loopbaan zou Otis Redding een blijvende invloed blijven hebben op zangers na hem.
Ondanks een harde, liefdeloze jeugd wist Etta James (echte naam: Jamesetta Hawkins) uit te groeien tot een belangrijke zangeres van rhythm-and-blues, soul en later ook jazzmateriaal. Haar hoogtijdagen beleefde ze in de jaren zestig toen ze een reeks sterke songs (onder meer At Last, Tell Mama en I’d Rather Go Blind) opnam voor het beroemde Chess Records. In latere jaren leed ze onder de drugs- en eetverslavingen waardoor haar productie laag bleef. Nadat ze in 1988 definitief afkickte, nam ze nog een aantal goede albums op. Haar doorleefde stem was een rolmodel voor jongere zangeressen. Onder meer Janis Joplin, Beyoncé en Adele zongen nummers die door Etta James bekend waren geworden.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
De New Yorkse artiest Antony Hegarty (1971) werd geboren in Engeland maar groeide op in de Verenigde Staten. Aanvankelijk vond zijn muziek slechts in kleine kring gehoor, maar nadat Lou Reed hem ontdekte ging het snel. Zijn tweede album I Am A Bird Now werd overladen met superlatieven. Antony’s androgyne uiterlijk en stem, die tegelijkertijd intiem en theatraal klonk, onderscheidde hem van veel tijdgenoten. Hegarty werkte verder samen met CocoRosie, Rufus Wainwright en de discogroep Hercules And Love Affair. Ook zijn derde album The Crying Light (2009) werd positief ontvangen.
Na de postpunkrazernij van zijn band The Birthday Party achter zich te hebben gelaten ontwikkelde de Australische rocker Nick Cave een meer verstild maar minstens zo duister oeuvre. Hij formeerde in 1983 The Bad Seeds (bestaande uit bijzondere muzikanten als Birthday Party lid Mick Harvey en de frontman van het Berlijnse metaalcollectief Einsturzende Neubauten Blixa Bargeld) en begon met deze groep een stemmig singer/songwritergenre te verkennen. In de loop der tijd werden zijn songs alleen maar meditatiever en meer verhalend, waardoor hij steeds meer wordt beschouwd als de Leonard Cohen van zijn generatie. Op het podium bleef hij een begenadigde en intense showman.
Zelden werd een debuutalbum zo bejubeld als de eerste titelloze plaat van Fleet Foxes. En dat voor een plaat waar de invloeden overduidelijk van af spatten en waarop nauwelijks een origineel idee te horen is. Het was echter lang geleden dat er een collectie met zulke sterke liedjes verscheen. De meerstemmige pop en folk van The Beach Boys, The Zombies en Crosby Stills Nash & Young vinden allemaal een plek in het in galm en echo gedrenkte groepsgeluid. Daarmee sluit Fleet Foxes perfect aan op de trend richting traditionele folkpop die ons eerder groepen als My Morning Jacket en Midlake bracht.
