Velen zullen het ermee eens zijn dat er zonder Chuck Berry geen rock-'n-roll was geweest. Berry’s debuutsingle Maybellene (1955) was een energieke tophit. Aan het einde van de jaren vijftig volgden al snel meer hits. Berry stopte met veel succes boogie en blues in de rockmuziek. Zijn stijl beïnvloedde toekomstige grote namen als The Beatles en The Rolling Stones (om er slechts een paar te noemen). Met zijn karakteristieke ‘duck walk’ bewees hij tot de meest originele entertainers van de rock te behoren.
meerMidden jaren vijftig was Little Richard de schrik van braaf Amerika. Met zijn bezeten pianospel, suikerspinkapsel en extreem luide stem groeide deze rock-'n-rollpionier uit tot een ware jeugdheld. Richard Penniman werd in 1932 geboren in Macon (Georgia) als derde in een gezin van twaalf. Armoede en racisme waren schering en inslag tijdens zijn jeugd. De kerk, en dan vooral de extatische gospelmuziek, boden uitkomst voor de excentrieke maar talentvolle Richard. Zijn hits uit de jaren vijftig (Tutti Frutti, Good Golly Miss Molly, Long Tall Sally) blijven tijdloze klassiekers. Little Richard had grote invloed op de generatie rocksterren na hem. John Lennon, Jimi Hendrix, James Brown en The Rolling Stones droegen hem op handen. Vanaf de jaren zeventig nam zijn populariteit af. Later in zijn loopbaan zwoer Richard de popmuziek meerdere keren af om gospels te gaan zingen.
Howlin’ Wolf (echte naam: Chester Burnett) geldt als één van de meest belangwekkende bluesartiesten ooit. De, ook in letterlijke zin, grote zanger/gitarist was een belangrijke inspiratiebron voor onder meer The Rolling Stones, Led Zeppelin, The Doors en Eric Clapton, die allen in zijn catalogus grasduinden. Burnett werd in 1910 geboren in Mississippi en trok, net als veel andere Afro-Amerikanen, noordwaarts voor werk. In Chicago werkte hij samen met songschrijver Willie Dixon en nam hij op voor het legendarische Chess Records. Mede door zijn stabiele persoonlijkheid was ‘Wolf’ één van de weinige bluesmuzikanten die niet berooid eindigde. Burnett overleed in 1976.
De bekendste zanger van het Franse lied was een Belg, want Jacques Brel werd in 1929 geboren in de Brusselse volkswijk Schaarbeek. Aanvankelijk leek het er niet op dat Brel de muziek in ging. Hij trouwde en stichtte een gezin. Vanaf 1950 had hij wat klein succes in België, maar in 1954 besloot hij de stap naar Parijs te wagen. Daar groeide hij uit tot de bekendste zanger van zijn tijd, die vooral opviel door zijn directe teksten en gepassioneerde voordracht. Beide facetten zijn uitgekristalliseerd in zijn bekendste nummer Ne Me Quitte Pas (1959). Begin jaren zeventig trok hij zich terug uit de muziekwereld, haalde zijn vliegbrevet en reisde de wereld rond. In 1978 overleed Brel, zijn leven lang een stevige roker, aan longkanker.
Vanaf hun eerste dagen als huisband van Andy Warhols Exploding Plastic Inevitable was The Velvet Underground het tegenovergestelde van de optimistische Flower Power beweging, eind jaren zestig. Lou Reeds decadente teksten en stug klinkende vocalen vielen perfect samen met de monotone drone-pop van de groep. De toevoeging van goth-chanteuse Nico op hun eerste plaat versterkte alleen maar VU’s donker omsluierde mystiek. De invloed op punkverwante stijlen - van hun mengsel van straatpoëzie, avant-garde experimenten en rauwe rock ‘n’ roll - is onweerlegbaar. Er wordt wel gezegd dat niet veel mensen naar hun vroege platen luisterden, maar dat degenen die dat wel deden veelal daarna eigen bands oprichtten.
David Bowie (1947-2016) was een vernieuwende artiest, die gedurende zijn lange loopbaan de meest uiteenlopende muziekstijlen naar zijn hand zette. Hij was van grote invloed op een hele generatie muzikanten ná hem.
David Bowie werd in 1947 geboren in Londen als David Jones. Op jonge leeftijd kwam de zanger in de ban van de rock-n’-roll en hij leerde de saxofoon te bespelen. Na een aarzelende start in diverse bandjes, probeerde Bowie het als solo-artiest. Een groot aantal singles (en
zijn debuutalbum) flopten, maar met het nummer
Space Oddity brak hij door. Het liedje over een wandeling door de ruimte kwam precies op tijd uit: in hetzelfde jaar (1969) zette de eerste mens een stap op de maan.
Daarna ging het snel met Bowie. Met een ijzersterke band (The Spiders From Mars) zette hij het alter ego
Ziggy Stardust neer. Bowie speelde met zijn androgyne uiterlijk. Hij leek een buitenaards wezen, dat zowel man als vrouw was. Samen met
Marc Bolan (
T.Rex) vond Bowie zo de glamrock uit. Toen iedere popartiest zich een dergelijk imago aanmat, besloot Bowie zijn Ziggy-persona te laten sterven. Hij vertrok naar de Verenigde Staten om daar een soulplaat (
Young Americans) op te nemen. Vanwege zijn magere uiterlijk en aristocratische verschijning geeft de Britse pers hem de bijnaam ‘The thin white duke’.
Na een periode in de VS vertrok David Bowie naar West-Berlijn om daar muziek op te nemen, die nog altijd als baanbrekend geldt. Een van zijn bekendste nummers,
Heroes, was geïnspireerd op een verliefd stel dat Bowie zag zoenen in de schaduw van de Berlijnse Muur. Hij nam het lied later ook in het Duits op. Ook de albums
Low en
Lodger werden in Berlijn opgenomen. Daarnaast produceerde Bowie daar ook de eerste twee albums van zijn vriend
Iggy Pop. Het knappe van David Bowie was dat hij artistieke innovatie wist te koppelen aan commercieel succes. In de jaren 80 scoorde hij met Let's Dance zijn grootste hit in Nederland. Andere grote hits uit die tijd zijn Under Pressure (met
Queen), Dancing In The Streets (met
Mick Jagger) en Tonight (met
Tina Turner).
In de jaren 90 is Bowie weer vanouds de muzikale kameleon die experimenteert met hardrock (met de groep
Tin Machine) en drum & bass (
Earthling), maar ook teruggrijpt naar zijn albums uit de late jaren 70 (
Heathen). Populaire groepen als
Blur,
Suede en
Nirvana zetten de zanger op een voetstuk. Bowie zelf ondergaat de lof bescheiden. In 2004 kondigt de zanger aan dat hij stopt met optredens en lijkt met pensioen te gaan. De verrassing is dan ook groot als Bowie terugkomt met twee sterke albums:
The Next Day (2012) en
Blackstar (2016). Blackstar, dat juichend werd ontvangen door de internationale muziekpers, blijkt ook zijn laatste album te zijn. Twee dagen na de release overlijdt Bowie aan de gevolgen van kanker.
Zanger James Osterberg alias Iggy Pop groeit op in de omgeving van Detroit en vormt in 1966 samen met de broers Ron (gitaar) en Scott (drums) Asheton en bassist David Alexander The Stooges. De groep maakt bezwerende punkrock avant la lettre met frontman Pop als wild krijsende ceremoniemeester. Concerten zijn onstuimige rockrituelen waarbij Pop zichzelf meer dan eens verwondt. Hun eerste twee albums The Stooges (1969, geproduceerd door John Cale) en Funhouse (1970) zijn klassiekers en (samen met Kick Out The Jams van MC5) staalkaarten van de Detroit rock. Na de glampunk plaat Raw Power (1973) gaat de groep aan zelfdestructie en drugs ten onder. Pop wordt vervolgens letterlijk uit de goot gevist door David Bowie en maakt met hem onder andere het album Lust For Life (1977). Hiermee sluit hij naadloos aan bij de zojuist ontketende punkexplosie. Pop wordt wel de godfather van de punk genoemd maar omschrijft zichzelf liever als 'Gods eigen vuilnisman'. Gedurende de jaren tachtig en negentig bouwt hij verder aan een oeuvre van wisselende kwaliteit. Wanneer hij vanaf 2002 weer met de originele The Stooges gaat spelen blijkt de groep nog niets aan oorspronkelijke kracht ingeboet te hebben.
Zoals veel Britse rockacts uit het midden van de jaren zestig, begon The Kinks als rhythm & blues groep om vervolgens een fundament te leggen voor hardrock. Als volgende stap maakte de groep albums als complete rockopera’s vol pretentieloze working class vertellingen, waarin zowel invloeden van The Beatles als Britse music hall muziek doorklonken. De bijtende sociale commentaren van Ray Davies en het primaire gitaarspel van zijn broer Dave vormden daarbij een bijzondere en invloedrijke combinatie. Het regelmatig onderbroken (vooral in Amerika uiterst succesvolle) voortbestaan van The Kinks is altijd afhankelijk gebleven van de explosieve relatie tussen de gebroeders Davies.
(bron: wikipedia)Curved Air is een baanbrekende Britse rockformatie. De groep werd opgericht in 1970.
Curved Air werd in 1970 opgericht door Francis Monkman (toetsen en gitaar), Darryl Way (elektrische viool), Sonja Kristina (zangeres), Florian Pilkington-Miksa (drummer) en Rob Martin (bassist). De groep vond zijn oorsprong in de band Sisyphus. De naam werd bedacht door Monkman: hij noemde de band naar het muziekstuk A Rainbow in Curved Air uit 1967 van de Amerikaanse componist Terry Riley. Sonja Kristina had gezongen in The... meer
Na twee weinig succesvolle psychedelische folkalbums onder de naam Tyrannosaurus Rex, besluit frontman Marc Bolan in 1970 het roer radicaal om te gooien: niet alleen de naam wordt ingekort, maar de songs zijn voortaan ook direct en ruig. Opwindende refreinen en stevige rockriffs kernmerken T. Rex’ nieuwe repertoire. Daarmee staat de groep te boek als één van de uitvinders van glamrock. Tussen 1970 en 1973 behoort T. Rex vooral in hun eigen Engeland tot de absolute topgroepen en is krullenbol Marc Bolan een gewild sekssymbool. Daarna neemt de belangstelling snel af, maar de opkomst van punk in 1976 heeft een positief effect op Bolan, die wordt gezien als één van de grondleggers van het genre. Helaas kon hij niet lang genieten van zijn hernieuwde sterrenstatus. Hij overlijdt in 1977 na een auto-ongeluk.
Glamrockband die in de jaren zeventig bijzonder populair was, met name in Engeland. De vier bandleden hadden een lange geschiedenis in weinig succesvolle beatbands. Na een kortstondige bestaan als skinheadband (Ambrose Slade) werd begin jaren zeventig de succesvolle koers ingezet met harde riffs en opbeurende makkelijk mee te zingen refreinen. Sterke troef was de loeiende stem van frontman Noddy Holder, die naar eigen zeggen de meest luide stem van zijn generatie had. Slade scoorde een grote reeks hits, in Engeland slechts geëvenaard door The Beatles. In Nederland is de groep vooral bekend van de tijdloze kersthit Merry Christmas Evrybody. De groep was van grote invloed op bekende artiesten als Kiss en Oasis.
Lou Reed behoort tot de weinige grote literaire woordkunstenaars die de popgeschiedenis rijk is. Na het verlaten van zijn eigen band Velvet Underground in 1970 drukte hij een stempel op dit decennium met indrukwekkende soloalbums als Berlin en het door David Bowie geproduceerde Transformer. Zijn toenemende oeuvre was vervolgens van wisselende kwaliteit en beleefde pas in de loop van de jaren tachtig nieuwe hoogtepunten met albums als The Blue Mask en New York. Gedurende zijn carrière ging hij regelmatig bijzondere samenwerkingen aan met onder andere zijn oude bandmaat John Cale en de excentrieke theatermaker Robert Wilson. Daarnaast bleef hij immer een ondoorgrondelijke grotestadspoëet en onbetwist een van de meest invloedrijke songwriters van de twintigste eeuw. Reed was getrouwd met de Amerikaanse kunstenares Laurie Anderson. Hij overleed op 71-jarige leeftijd op 27 oktober 2013 aan een leveraandoening.
Invloedrijke Britse band rond de zingende gentleman Bryan Ferry. De uitzinnig uitgedoste bandleden staan begin jaren zeventig samen met David Bowie en T.Rex aan de basis van de glamrock. Met name op de eerste vier albums weet ‘Roxy’ een juiste mix te vinden tussen experiment, intellect, humor en popgevoel. Ook in Nederland scoort de groep hits met topsongs als Do The Strand (1973) en Love Is The Drug (1975). Een jonge Brian Eno speelt mee op de eerste twee albums. Na zijn vertrek schuift Roxy Music steeds verder op richting mainstream pop. De groep verliest wat oude fans maar weet ook met toegankelijke albums als Flesh & Blood (1980) en Avalon (1982) te scoren. Nadat de groep in 1983 uiteen valt bewandelen diverse ex-leden (Ferry, Eno, gitarist Phil Manzanera en saxofonist Phil Mackay) met wisselend succes het solopad.
Glamrockgroep, muzikaal ergens halverwege de Rolling Stones en de Sex Pistols. Tijdens hun liveshows dosten de bandleden zich uit als verlopen travestieten. Naast het podium leefde groep minstens zo onstuimig met als dieptepunt de fatale overdosis van drummer Billy Murcia. De groep bestond maar vijf jaar, maar schreef met hun titelloze debuutalbum (uit 1973) wel een rockklassieker. De muziek van ‘The Dolls’ bleek van grote invloed op de New Yorkse punkbeweging van de late jaren zeventig. Van alle Dolls bleek zanger David Johansen het meest succesvol. In 2004 kwamen de nog levende oprichters van de groep bij elkaar voor een reünie.
(bron: wikipedia)The Sweet was een Britse glamrockband met hoogtijdagen tussen 1971 en 1978. De band werd opgericht in 1968 als Sweetshop, later afgekort tot Sweet. De succesbezetting bestond uit Andy Scott (gitaar/zang), Steve Priest (bas/zang), Brian Connolly (zang) en Mick Tucker (drums/zang), van wie in 2020 enkel Andy Scott nog in leven is. Kenmerkend voor deze band is de hoge samenzang.
The Sweet maakte begin jaren 70 bubblegummuziek onder toeziend oog van producersduo Nicky Chinn en Mike Chapman (Chinnichap, ook bekend... meer
Elton John kent één van de langste en meest succesvolle carrières in de popgeschiedenis. Hij begon als zanger en pianist van gevoelige liedjes, maar viel later vooral op vanwege zijn extravagante kleding en theatrale podiumact. Elton John (geboren als Reginald Dwight) is zo het schoolvoorbeeld van de overdadige jaren zeventig-artiest. Gedurende de jaren tachtig scheidde hij een tijdje van zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin. John moderniseerde zijn geluid, met wisselend resultaat. In de vroege jaren nul kwam John weer in beeld als een succesvol veteraan, die niet te beroerd was om af en toe een talentvol en jong singer-songwritertalent aan te prijzen.
(bron: wikipedia)Alvin Stardust, pseudoniem van Bernard William Jewry (Londen, 27 september 1942 – 23 oktober 2014) was een Engelse zanger.
Aanvankelijk (begin jaren zestig) trad hij op onder de naam Shane Fenton & The Fentones. In 1973 brak hij internationaal door met de hit My coo ca choo.
De single was in werkelijkheid opgenomen door de schrijver van het nummer, Peter Shelley onder de, door de schrijver, zelfbedachte naam Alvin Stardust. Deze had echter net met Michael Levy Magnet Records opgericht.... meer
(bron: wikipedia)Mick Ronson (Hull, 26 mei 1946 – Londen, 29 april 1993) was een Engelse gitarist en muziekproducent die bekendheid verwierf als gitarist van David Bowie en in diens Ziggy Stardust-periode lid was van zijn begeleidingsband The Spiders from Mars.
Artiesten van wie Ronson albums produceerde waren onder meer Lou Reed, Morrissey, Ellen Foley, Dalbello en Fatal Flowers.
Hij is als gitarist onder andere bekend van Lou Reeds Transformer (1972), Bowies Spiders from Mars-tournee (1973), Mott the Hoople (1973-1974) en later... meer
(bron: wikipedia)Sparks is een Amerikaanse band waaronder de gebroeders Ron (1945, Culver City) en Russell Mael, (1948, Santa Monica) sinds 1967 verschillende stijlen muziek uitbrengen.
Sparks was in 1971 het debuutalbum van de band. Het album werd voor het eerst uitgebracht als Halfnelson, tevens de oorspronkelijke naam van de band, en een jaar later opnieuw uitgebracht onder de nieuwe naam van de groep.
Hun allereerste opname samen is een wat surreëel klinkend nummer genaamd "Computer Girl" dat op 14 januari 1967... meer
Dichteres en schrijfster Patti Smith geniet begin jaren zeventig al bekendheid in de New Yorkse underground met haar energieke poëzievoordrachten. Haar werk is doorspekt met een iconische verering voor rockhelden als Jim Morisson, Brian Jones en Jimi Hendrix. Namen aan wie zij zich ook meet wanneer zij begint te zingen en in 1975 haar debuutplaat Horses maakt onder leiding van producer John Cale. Horses heeft een krachtig garagerock-achtig geluid, het decor waartegen Smith haar epische teksten half gesproken/half gezongen uitspuwt. Zij vindt niet veel later een prominente plek in de New Yorkse new wave scene en heeft in 1978 zelfs een wereldwijde hit met het, samen met Bruce Springsteen geschreven nummer Because The Night. Jarenlang verdwijnt zij vervolgens van het toneel om zich te wijden aan haar echtgenoot Fred 'Sonic' Smith (MC5) en hun kinderen. Pas na het overlijden van Smith keert zij in 1996 terug aan het muziekfront met Gone Again. Ondanks de voorafgegane persoonlijke tragedie klinkt de zangeres hierop krachtiger en geïnspireerder dan ooit. Patti Smith was de eerste zangeres die haar vrouwelijkheid onopgesmukt en met androgyne kracht verbond aan persoonlijke obsessie en spiritualiteit. Een rockpriesteres die navolging vond in onder andere Alanis Morissette en P.J. Harvey. (MR)
De theatrale rock band Kiss, opgericht in de jaren zeventig op het hoogtepunt van de glitterrock, bracht met zware riffs en een eindeloze voorraad make-up een bezetting van stripfiguren tot leven. Ieder bandlid had een alter ego (Gene Simmons, duivel; Paul Stanley, knappe jongen; Ace Frehley, astronaut; Peter Criss, kat). Kiss zette een standaard voor het ultieme spektakel, waarin monstrueuze heavy rock vol pakkende hooklines werd gecombineerd met uitzinnige kostuums en decors. Criss verliet de groep, en een paar jaar later stapte ook Frehley op. Simmons en Stanley gingen dapper door met verschillende bezettingen, en vanaf het album Lick It Up (1983) nam de groep zelfs afscheid van de make-up. In 1996 hergroepeerde het originele kwartet zich en haalde de oude maskers en uitdossingen uit de mottenballen voor een enorm succesvolle tournee. De twee belangrijkste mannen van de band - Simmons en Stanley - bleven met steeds wisselende bezettingen op tournee gaan tot in het nieuwe millennium, vooral voor de lucratieve festivaloptredens.
Hoewel pers en publiek zich aanvankelijk vooral interesseerden in het knappe uiterlijk van zangeres Debbie Harry, was Blondie één van de eerste new wave bands, die in de jaren zeventig experimenteerde met andere muziekstijlen. De band begon in de jaren zeventig in de scene rond de CBGB club in New York. De band boekte enorm commercieel succes toen ze hun door meidengroepen beïnvloede punkpop lardeerden met disco, reggae en rap. Nadat de groep in de vroege jaren tachtig uiteen viel, ging Harry solo. Ook acteerde ze in een aantal speelfilms. Blondie had in de late jaren negentig een succesvolle reünie en hun nieuwe album bewees dat de band nog lang niet klaar was.
In een tijd dat ‘progressive rock’ steeds ontoegankelijker werd voor het poppubliek wist Electric Light Orchestra juist wel een groot publiek te bereiken. Voortbordurend op het symfonische werk van The Beatles groeide ELO uit tot één van de populairste groepen van de jaren zeventig. De groep werd in 1970 opgericht in het Engelse Birmingham door Roy Wood (ex-frontman van The Move) en Jeff Lynne. De excentrieke Wood verliet de groep als in ’72 waarmee de band vooral het geesteskind van Lynne werd. De albums van ELO verkochten, dankzij intelligente hitsingles als Mr. Blue Sky, Turn To Stone en Can’t Get It Out Of My Head, uitstekend. In de jaren tachtig nam de populariteit af en in 1986 besloten de drie overgebleven leden er een punt achter te zetten. In 2001 kwam de groep wel weer bij elkaar voor het reünie-album Zoom.
In 1976 vonden de Ramones vrijwel eigenhandig de punkrock uit en leerden hun trucs aan The Sex Pistols en The Clash. Ze combineerden een voorliefde voor popmelodieën uit de jaren zestig met een voorkeur voor korte, snelle en luide songs en een dik en ronkend gitaargeluid. Als onderdeel van de vroege scene rond de club CBGB ontwierpen zij een sjabloon voor de vele generaties punkbands die zouden volgen. Ondanks een paar bezettingswisselingen gedurende hun actieve jaren, weken zij zelden af van hun minimalistische muzikale visie en rockten zij voort tot 1996. Hoewel zanger Joey en bassist/songwriter Dee Dee stierven in 2001 en 2002, en gitarist Johnny twee jaar later overleed, overleefden The Ramones de meeste bands die zij aanvankelijk hadden geïnspireerd.
Na een lange aanloopfase brak de Engelse groep Judas Priest dan eind jaren zeventig toch door met hun spijkerharde hardrock. Begin jaren tachtig was de groep een graag gezien gast op Europese podia en stond de groep met Breaking The Law zelf in de top-40. Opvallend boegbeeld was de hoog krijsende zanger Rob Halford, bij elk concert gehuld in leren motorpak. Halford was bovendien één van de eerste hardrockers die openlijk toegaf homo te zijn.
Discogroep die van mid jaren zeventig tot mid jaren tachtig flink wat hits scoorde zoals Daddy Cool, Ma Baker en Sunny. Het genie achter deze groep was de Duitser Frank Farian (ook bekend van Minni Vanilli, La Bouche en No Mercy). In Nederland kreeg Boney M. ook veel aandacht dankzij de Arubaan Bobby Farrell die later in Amsterdam kwam wonen. Verschillende leden van Boney M. hebben na het uiteenvallen van de groep los van elkaar reünieconcerten gegeven.
De wereld leerde Steven Patrick Morrissey (Manchester, 1959) kennen als de zanger van The Smiths. Met die groep verwierf hij in de jaren tachtig een cultstatus onder liefhebbers van indierock. De romantische intellectueel Morrissey was het boegbeeld van de band. Nadat de groep in 1987 uit elkaar valt, gaat Morrissey solo verder. Vooral in Engeland blijft de zanger het goed doen, ondanks de soms wisselende kwaliteit van zijn werk. Morrissey is één van de meest uitgesproken artiesten in Groot-Brittannië en zijn verbale aanvallen op het koningshuis, politici en de vleesindustrie zijn minstens zo creatief verwoord als zijn unieke poëtische songteksten.
Al vierden Oasis en Blur uiteindelijk de grootste successen, zonder het voorwerk van Suede was er misschien nooit een britpopstroming ontstaan. Met de latere zangeres van Elastica (Justine Frischmann) en stergitarist Bernard Butler nog in de gelederen, stookte Suede aan het begin van de jaren negentig het vuurtje op. Singles als Animal Nitrat, Metal Mickey en het titelloze debuutalbum volgden in 1993. De Engelse pers kreeg, enkele jaren na de grunge-explosie van Nirvana, weer oog voor bands van eigen bodem en een heuse hype rond britpop was een feit. Suede liet zich inspireren door de cynische popliedjes van The Smiths, terwijl bij frontman Brett Anderson de androgyne uitstraling van David Bowie zijn invloed niet had gemist. Terwijl de Britpop van Oasis, Blur en Pulp een opgeruimd karakter had, ontwikkelde Suede zich in tegenovergestelde richting. Het donkere Dog Man Star (1994) flopte in commercieel opzicht maar was een artistieke triomf, zeker als men bedenkt dat gitarist Butler de groep tijdens de opnames verliet. Het geluid ontwikkelde zich op Coming Up (1996) en Head Music (1999) steeds verder in elektronische richting, waardoor de fans van het eerste uur (zeker in Nederland) dreigden af te haken. Met A New Morning (2002) leverde Suede voor het eerst sinds jaren weer eens een optimistisch popalbum af, waarop de groepsleden bewezen dat ze na alle problemen in hun roerige bestaan - zo overleefde Anderson een serieuze drugsverslaving - alleen maar sterker uit de strijd zijn gekomen. (MS)
(bron: wikipedia)The Fall was een rockband uit de Britse stad Manchester, opgericht door Mark E. Smith. De groep bestond sinds 1976 in wisselende bezetting, met als enige constante Smith zelf, en heeft tientallen albums uitgebracht. Met de dood van frontman Smith, op 24 januari 2018, kwam er ook een einde aan de band.
Mede dankzij de voortdurende aanbevelingen van diskjockey John Peel groeide The Fall in de loop der jaren tot een icoon binnen de Britse popgeschiedenis. Karakteristiek voor de muziek... meer
(bron: wikipedia)Saint Etienne (ook geschreven als St. Etienne) is een Britse muziekgroep. Ze maken wat in de Engelse muziekwereld indie dance wordt genoemd. De basis van de groep bestaat uit het drietal Sarah Cracknell, Bob Stanley en Pete Wiggs. De groep heeft zich vernoemd naar de Franse voetbalclub AS Saint-Étienne.
De groep wordt gezien als een van de bands die begin jaren negentig een nieuwe richting aan de indie dance gaf. Hun eerste nummers hadden nog het typerende housegeluid van rond... meer
Aanvankelijk was Manson het protégé van Trent Reznor, het opperhoofd van Nine Inch Nails. Marilyn Manson maakte een meer toegankelijke versie van zijn leermeesters industriële rock. Manson tilde zijn shockrock naar een nieuw niveau door invloeden van hardrockband als Kiss, Alice Cooper en Mötley Crüe toe te voegen aan zijn geluid. Dat ging niet onopgemerkt, want Marilyn Manson groeide uit tot de meest gehate rockband van Amerika en verschillende religieuze groeperingen verzetten zich tegen zijn muziek. Manson voer wel bij alle controverse en verkocht alleen maar meer albums.
Britser dan Britse Britpopband die wellicht daarom in het buitenland nooit dezelfde status verwierf als in hun thuisland. Toch deed de groep het midjaren negentig ook in Nederland goed met de albums Different Class en This Is Hardcore. Spil van de band was de stijlvolle zanger Jarvis Cocker die met zijn geestige teksten een treffend beeld van zij landgenoten wist neer te zetten. De groep viel 2002 uit elkaar. Cocker ging alleen verder, maar het waren de solo-albums van gitarist Richard Hawley die mochten rekenen op de betere kritieken.
(bron: wikipedia)The Ark is een Zweedse glamrockband. De band werd opgericht in 1991 door leadzanger Ola Salo, Mikael Jepson en Lasse "Leari" Ljungberg. Martin Axén kwam enkele jaren later bij de band, in 1997. Sylvester Schlegel maakte in 1999 de huidige bezetting van de rockgroep compleet.
The Ark staat bekend om zijn controversiële teksten. Een voorbeeld daarvan is de single Father of a Son, die gaat over het recht van homoseksuelen om kinderen te hebben. De band heeft samengewerkt met artiesten... meer
