(bron: wikipedia)Michel Polnareff (Nérac (Lot-et-Garonne), 3 juli 1944) is een Franse zanger en songschrijver van Joodse afkomst die vooral in de jaren '60 populair was.'Polnareff werd geboren in een kunstminnende familie. Zijn moeder, Simone Lane, was danseres en zijn vader,...
meer
Tom Jones groeide op in Wales als zoon van een mijnwerker. Hij leerde zingen in het kerkkoor en in de kroeg. Als zanger van de beatgroep Tommy Scott & The Senators werd hij ontdekt door producer Joe Meek, maar Jones boekte pas successen aan de hand van manager Gordon Mills. Zijn robuuste stem en goede looks brachten miljoenen vrouwen in vervoering en nummers als Green Green Grass Of Home en What’s New Pussycat waren midden jaren zestig grote hits. Jones verhuisde naar de Verenigde Staten en speelde in de jaren tachtig vooral grote glamourshows in Las Vegas. Na een wat minder periode dook Jones eind jaren tachtig weer op met de Prince-cover Kiss, een samenwerking met The Art of Noise. In 1999 raakte Jones opnieuw de jackpot met Reload, een album vol met duetten. Hij scoorde grote hits samen met The Cardigans en The Stereophonics en Mousse-T (de nummer 1-hit Sex Bomb).
(bron: wikipedia)Johnny Hallyday, pseudoniem van Jean-Philippe Smet (Parijs, 15 juni 1943) is een Frans zanger en acteur van Belgische afkomst. Hallyday wordt gezien als de Elvis Presley van de francofone wereld. Van zijn platen werden in totaal meer dan 100 miljoen exemplaren verkocht. Hij werd drie keer onderscheiden met diamant, 22 maal met platina en 40 keer met goud.
In Nederland bereikte Hallyday tot twee maal toe een nummer-1-notering in de hitlijsten.
Johnny Hallyday werd als Jean-Philippe Smet geboren in Parijs,... meer
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
(bron: wikipedia)Claude François (Ismaïlia, 1 februari 1939 – Parijs, 11 maart 1978), bijgenaamd Clo-Clo, was een Frans artiest, componist, muzikant, uitgever en zanger.
Claude François groeide tijdens en na zijn vijftienjarige carrière uit tot een van de populairste Franse zangers aller tijden bij het grote publiek. Vele van zijn liedjes bleven bekend in het collectieve geheugen, zoals Alexandrie Alexandra, Cette année-là, Belles! Belles! Belles!, Le lundi au soleil, Magnolias For Ever, Le téléphone pleure en Comme d'habitude (My Way).
Claude François... meer
(bron: wikipedia)Glen Travis Campbell (Billstown, Pike County, Arkansas, 22 april 1936 – Nashville, Tennessee, 8 augustus 2017) was een Amerikaans countryzanger en gitarist.
Glen Campbell was nummer zeven van twaalf kinderen in een arme boerenfamilie in Billstown nabij Delight in Arkansas. Op zijn vierde gaf zijn oom Boo hem een gitaar en bracht hem de eerste kneepjes bij. Toen hij zes was trad hij op voor lokale radiostations. De techniek leerde hij zichzelf; zijn meest bewonderde voorbeeld was Django Reinhardt. Op... meer
In zijn eigen Brazilië kennen ze Sergio Mendes amper, maar in Europa en de VS is hij één van de best verkopende Braziliaanse artiesten. Reden voor Mendes om ook naar Miami te verkassen. In de jaren zestig werd hij bekend met luchtige bossa nova-bewerkingen van de bekendste pophits (onder meer van the Beatles en Simon & Garfunkel). Door de opkomst van lounge werd Mendes’ werk in de late jaren negentig herontdekt door een jonge generatie. Wat uiteindelijke leidde tot een nummer-1-hit in zijn samenwerking met The Black Eyed Peas.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
Vijfkoppige soulgroep uit de stal van Motown. Eind jaren zestig legde The Temptations de lat hoog voor hun concurrenten: perfecte samenzang aangevuld met een vloeiende choreografie en strakke pakken. Tijdens de vroege periode (1964-1968) van de band waren The Temptations een klassieke Motown-groep. Het excentrieke en egoïstische gedrag van leadzanger David Ruffin leidde tot diens ontslag. Met vervanger Dennis Edwards schoof de groep meer op in de richting van funk. De nieuwe sound leverde baanbrekende hits als Ball Of Confusion (1970) en Papa Was A Rolling Stone (1972). Toch wist de groep matig in te spelen op de veranderende (disco-)smaak van het grote publiek en ook een reünie bood in 1982 weinig soelaas. Ondanks hun tanende populariteit beïnvloedden The Temptations veel artiesten na hen, met name (neo)soul- en r&b-groepen.
Bluesgroep uit de late jaren zestig, bekend van de evergreens Goin’ Up The Country en On The Road Again. Canned Heat brak door na hun optredens op legendarische popfestivals als Monterey Pop en Woodstock. De band werd opgericht door gitarist Alan ‘Blind Owl’ Wilson en zanger Bob ‘The Bear’ Hite, beide fanatieke verzamelaars van oude bluesplaten. Toch groeide de groep nooit uit tot een gevestigde naam binnen de popmuziek. Dat had alles te maken met de vroege sterfgevallen van Wilson (in 1970) en Hite (in 1981).
In een bliksemcarrière die amper twee jaar duurde groeiden The Mamas & The Papas uit tot iconen van het hippiedom. De Californische meerstemmige zanggroep staat symbool voor zowel de verlokkingen als de valkuilen van de vrije liefde; hun liedjes staan decennia later nog recht overeind als prachtige idyllische odes aan liefde en zonneschijn. Wie wil weten hoe de uiteindelijke bezetting tot stand kwam hoeft alleen maar de single Creeque Alley te luisteren, een song die tevens een mooi beeld geeft van de plaatselijke folkscene van de jaren zestig. Wisselende relaties binnen de band zorgden ervoor dat na enkele uiterst succesvolle singles (California Dreaming, Monday Monday) al snel het doek viel. Het zwaarlijvige boegbeeld Mama Cass Elliott overleed in 1974 aan een hartaanval.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Moody Blues is een van de langst bestaande rockbands. De groep werd opgericht in het midden van de jaren zestig als tak van de Britse rhythm-and-bluesboom en haalde niet veel later succes met de psychedelische en symfonische pop van Nights In White Satin. Gedurende de jaren zeventig perfectioneerden ze hun melodische en door klassieke muziek beïnvloede stijl, waarmee ze een brug creëerden tussen progressieve rock en pop. Dit geluid werd het handelsmerk van Moody Blues dat zij tot op de dag van vandaag uitdragen.