Wim Sonneveld was een van de belangrijkste figuren van het theater en de lichte muziek in de decennia na de Tweede Wereldoorlog. Hij werd op 28 juni 1917 geboren in Utrecht. Zijn theaterdebuut maakte hij bij Louis Davids in 1936, zeven jaar later richtte hij zijn eigen cabaretgezelschap op, waar mensen als Hetty Blok, Conny Stuart en Joop Doderer deel van uitmaakten. In de jaren die volgen boekte hij successen op radio, tv, film en het theater. Ook was hij korte tijd werkzaam in Engeland, waar hij acht televisieshows voor de BBC schreef, en Hollywood, waar hij meewerkte aan enkele films.
Baanbrekend was de gedurfde manier waarop hij in de jaren zestig het Grand Gala Du Disque presenteerde, het televisieprogramma waarin de belangrijkste Nederlandse muziekonderscheiding, de Edison, werd uitgereikt. Een van de typetjes die hij daar introduceerde was Frater Venantius, waarmee hij in 1967 een grote hit scoorde. In de jaren zeventig ging hij zich steeds meer toeleggen op het zingen van luisterliedjes, waarvan het door zijn partner Friso Wiegersma geschreven Het Dorp de bekendste zou worden. 8 maart 1974 overleed hij aan de gevolgen van een hartaanval. Wim Sonneveld werd 56 jaar.
Willeke Alberti (Amsterdam, 1945) werd geboren in een muzikale familie. Haar vader Willy Alberti was in de jaren vijftig erg succesvol als levensliedzanger. Op eigen kracht wist Willeke in de vroege jaren zestig haar eerste hits te scoren met Nederlandstalige luisterliedjes. Ook nam ze enkele duetten op met haar vader. Vanaf 1970 was de zangeres vaker op tv te zien als actrice. In de jaren tachtig verdween Alberti wat uit de schijnwerpers tot ze in 1987 weer een hit scoorde met Samen. In de jaren negentig groeide Alberti uit tot een ware grande dame van het Nederlandse lied. Ze nam duetten op met Paul de Leeuw, scoorde een grote hit met ‘Ome Jan’, toerde intensief langs de Nederlandse theaters en zette zich in voor een reeks goede doelen. Alberti is een van de meest veelzijdige artiesten van Nederland met een opvallend lange adem.
Liesbeth List (1941) brak door als zangeres in Shaffy Chantant, het cabaret van Ramses Shaffy. Shaffy zou als een rode draad door haar carrière lopen: samen scoorden ze een grote hit (Pastorale), ze speelden in diverse voorstellingen en beleefden samen hoogte- en dieptepunten. Naast de liedjes van Shaffy interpreteerde List ook werk van Jacques Brel, Mikis Theodorakis, Frank Boeijen en Edith Piaf. Voor de voorstelling Piaf (2008) kroop ze zelfs in de huid van de kleine Franse zangeres. List werd onder meer onderscheiden met een Edison (1971) en Gouden Harp (1988). In 2012 kondigde ze haar afscheidstournee aan.
Er zijn maar weinig Nederlandse artiesten die meer charisma en energie in huis hadden dan Ramses Shaffy (1933–2009). De levenslustige liedjes die hij met zijn cabaret Shaffy Chantant zong, verwoordden het lentegevoel van de jaren zestig. De theatrale zanger / schrijver / acteur kende ook een aantal dieptepunten in zijn leven zoals zijn alcoholverslaving en een faillissement in 1970. Dat schreef hij overtuigend van zich af met nummers als We Leven Nog en Laat Me. Vanaf de jaren negentig trok Ramses zich terug uit het openbare leven, maar zijn invloed liet zich nog altijd gelden. Bekende artiesten als Maarten van Rozendaal en De Dijk zijn hoorbaar beïnvloed door Ramses.
André Hazes zal de geschiedenis ingaan als de man die het volkse genre een nieuwe impuls gaf. Als kind van acht jaar wordt hij ontdekt door Johnny Kraaykamp, die hem laat optreden in zijn televisieshow. Het zal dan nog zeventien jaar duren voordat hij zijn eerste hit scoort met Eenzame Kerst (1976). In de jaren die volgen groeit André Hazes uit tot het gezicht van het Nederlandse levenslied, al noemt hij het zelf liever levenspop. In zijn liedjes zijn de accordeons van weleer vervangen door 'moderne' drums, bas en gitaren. Hazes gebruikt doorgaans bestaande, buitenlandse liedjes, waarbij hij zelf de Nederlandse teksten schrijft. Zijn thema's haalt hij uit zijn eigen leven. Net als de personages in zijn liedjes heeft Hazes huwelijksproblemen, die mede worden veroorzaakt door alcoholisme. Een hoogtepunt in zijn oeuvre is Dit Is Wat Ik Wil, een bluesplaat die hij maakt met o.a. Kaz Lux en Jan Akkerman. Donderdag 23 september 2004 bezwijkt André Hazes op 53-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval.
Het opvallende vibrato van Amsterdamse zangers als Johnny Jordaan en Willy Alberti klonk in de jaren vijftig uit elke kroeg in de Jordaan. De volkse Jordanezen waren terecht fier op hun artiesten, ook al weigerden radio-omroepen deze ‘ordinaire’ muziek te draaien. Johnny Jordaan (echte naam: Johannes van Musscher) won in een 1955 de talentenjacht ‘Stem van de Jordaan’. Het eerste plaatje dat hij opnam (Bij Ons In De Jordaan) was meteen een succes. Toch zat het Johnny in zijn leven niet mee: hij groeide op in bittere armoe, verloor op negenjarige leeftijd een oog na een stoeipartij met zijn neef Carel Verbrugge (die later bekend werd onder de naam Willy Alberti), had pech in zaken en worstelde jarenlang met zijn homoseksuele gevoelens. Genoeg materiaal voor een dramaserie die in 2009 door de VPRO werd uitgezonden.
(bron: wikipedia)Louis Frederik Johannes (Louis) Bouwmeester (Middelharnis, 5 september 1842 – Amsterdam, 28 april 1925) was een Nederlands toneel- en filmacteur. Hij wordt soms ter onderscheiding van zijn zoon, theaterdirecteur Louis Bouwmeester jr., aangeduid als Louis Bouwmeester sr.
Bouwmeester is vooral bekend geworden vanwege zijn Shakespeare-vertolkingen. Van 1873 tot 1879 was hij directeur van het Salon des Variétés in Amsterdam. In 1882 ontving hij van koning Willem III de gouden medaille voor Kunsten en Wetenschappen. In 1903 werd hij directeur van... meer
