Na het massale succes van The Beatles werd er in Amerika snel een televisieprogramma ontwikkeld rond een imaginaire popgroep: The Monkees. Ondanks dat ze door de pers werden weggezet als de ‘prefab four’ werden de acteurs, die wel degelijk zelf de liedjes zongen, al snel razend populair. Voor het materiaal werden de beste songschrijvers van hun tijd ingeschakeld, die immers grotendeels werkeloos waren geworden door alle beatbands die zelf hun materiaal schreven. De kwalitatief hoogstaande hits als Last Train To Clarksville, I’m A Believer en Pleasant Valley Sunday hebben de tand des tijd prima doorstaan. Als na enkele jaren de groepsleden grotere artistieke input eisen is dat het begin van het einde.
meer
Van alle Britse beatbands in de jaren zestig scoorde The Hollies (vernoemd naar Buddy Holly) veruit het grootste aantal hits. Het smetteloze vijftal borduurde verder op de meerstemmige beat van de vroege Beatles, lang nadat deze groep al lang andere wegen was ingeslagen. The Hollies poetsten zorgvuldig de ruwe randjes eraf, wat resulteerde in een onweerstaanbare radiovriendelijke sound die ook decennia later nog fris en aanstekelijk klinkt. Aangezien de groep ondanks enkele pogingen daartoe op geen enkele manier meeliep in de voorhoede van de popmuziek, en het eerder van singles dan van albums moest hebben, wordt het in veel overzichten en naslagwerken over het hoofd gezien. Als lid van Crosby Stills Nash & Young wist frontman Graham Nash na zijn oversteek naar de Verenigde Staten in 1968 alsnog de overstap van teenybopper naar respectabel rockartiest te maken.
(bron: wikipedia)Trini Lopez (geboren als Trinidad López III, Dallas (Texas), 15 mei 1937) is een Amerikaans zanger van Mexicaanse afkomst.
Hij had groot succes in 1963 met het lied If I had a hammer. Het bereikte de eerste plaats in de hitlijsten in vijfentwintig landen, waaronder de Nederlandse Tijd voor Teenagers Top 10. Het nummer stond op zijn debuutalbum Trini Lopez Live at PJ's, dat verscheen op Reprise Records, het platenlabel van Frank Sinatra. Ook La Bamba van dezelfde lp werd... meer
(bron: wikipedia)Sonny & Cher was een Amerikaans rock-'n-roll duo uit de jaren 60 en 70 bestaande uit het echtpaar Sonny Bono en Cher. In hun ongeveer tienjarige carrière verkochten ze wereldwijd meer dan 80 miljoen platen.
Cher ontmoette Sonny in een koffieshop in november 1962 toen ze 16 was. Sonny was 27 en werkte voor producer Phil Spector in de Gold Star Studios van Hollywood. Ze werden goede vrienden, minnaars en later man en vrouw. Door Sonny kwam Cher aan de... meer
(bron: wikipedia)Liverpool
Gerry & the Pacemakers was een Britse muziekgroep uit de jaren zestig rond Gerry Marsden.
In 1962 kregen Gerry & the Pacemakers een contract bij manager Brian Epstein als tweede groep naast de Beatles. Ze kregen hits als "Ferry cross the Mersey" (1964/65) en "Don't let the sun catch you crying" (1964). Het nummer "You'll Never Walk Alone" (1963) van Richard Rodgers & Oscar Hammerstein, dat indruk had gemaakt op Marsden nadat hij de film Carousel had gezien in... meer
(bron: wikipedia)Petula Clark, officieel Sally Olwen Clark, CBE (Ewell (Surrey), 15 november 1932) is een Britse zangeres, actrice en componist, meest bekend om haar populaire internationale hits uit de jaren 60. Met ongeveer 70 miljoen verkochte platen wereldwijd is ze de succesvolste Britse zangeres in de geschiedenis. Ze heeft ook de langste carrière in de hitparade, namelijk 51 jaar van The Little Shoemaker die in 1954 in de top-20 van het Verenigd Koninkrijk kwam, tot haar cd ''L'essentiel - 20 Succès'... meer
(bron: wikipedia)Cilla Black (Liverpool, 27 mei 1943 – Estepona (Spanje), 1 augustus 2015) was een Brits zangeres en televisiepresentatrice. Ze was de enige vrouwelijke vertegenwoordiger van de Merseybeat die internationale bekendheid verwierf. Ze was vooral bekend van haar hits Anyone Who Had a Heart, You're my world en You've Lost That Lovin' Feelin'. In de jaren 80 en 90 presenteerde ze de televisieprogramma's Blind date en Surprise, surprise voor het Britse ITV.
Cilla Black werd als Priscilla Maria Veronica White geboren... meer
Cliff Richard (echte naam: Harry Webb) moest het Engelse antwoord worden op Elvis, maar het imago van sexy rocker paste de bescheiden zanger niet zo best. Toch boekte hij, samen met zijn begeleidingsgroep The Shadows, veel succes en wordt zijn single Move It (1958) beschouwd als de eerste rock-'n-rollhit van Britse bodem. Vooral in zijn thuisland is Richard een fenomeen, die in zes opeenvolgende decennia hits weet te scoren. De jaren zestig waren met afstand zijn succesvolste periode. In de jaren zeventig profileert Cliff zich, met invloeden uit gospelmuziek, ook steeds meer als een christelijke artiest. Daarnaast viel de zanger op vanwege zijn charitatieve werk en nam hij voor het goede doel een remake op van zijn hit Living Doll, ditmaal met de vier hoofdpersonen uit de comedyserie The Young Ones. In 2009 boekte Richard, inmiddels geridderd als Sir, succes met een reünietournee met The Shadows.
(bron: wikipedia)Herman's Hermits is een Britse popgroep, opgericht in 1963 in Manchester. Oorspronkelijk heette de groep Herman & The Hermits. De groep speelde simpele maar aanstekelijke muziek, waarmee veel succes werd geoogst. Een van de bekendste nummers van de groep was No Milk Today, dat werd geschreven door Graham Gouldman van 10cc.
Herman's Hermits bereikten in 1964 de top van de Engelse hitparade met I'm into Something Good. In de VS deden ze dat zelfs tweemaal: in 1965 met Mrs. Brown,... meer
Rock-‘n-roll mag dan het stigma van rebelse tienermuziek hebben, veel van die vroege rockers waren keurige jongens. Don en Phil Everly leerden het vak van countryzanger van hun vader, alvorens met zijn tweeën hun geluk te beproeven in de opkomende rock-‘n-roll. De feilloze samenklank van hun bloedverwante stemmen bracht een element uit de familietraditie van de countrymuziek in de rock-'n-roll. Het resultaat was muziek die generatiekloven wist te overbruggen; het duo wist een ongelofelijke reeks hits op zijn naam te schrijven. Hun invloed is terug te vinden in iedere popband met harmonieuze samenzang, van The Beatles tot en met Simon & Garfunkel. Door persoonlijke problemen groeiden de broers echter uit elkaar en na een knetterende ruzie op het podium in 1973 maakten de twee jarenlang geen platen meer. De comeback in 1984, met een nieuwe tophit van de hand van hun fan Paul McCartney, On The Wings Of A Nightingale, duurde maar even, al snel werd de hernieuwde muzikale samenwerking weer stopgezet. Maar toen was hun plek in de muziekhistorie al lang en breed veiliggesteld. Phil Everly overleed op 3 januari 2014 op 74-jarige leeftijd.
Het grote publiek kent Shirley Bassey vooral van de themasongs die ze opnam voor drie Bond-films. Vooral het lied Goldfinger (1964), met een hoofdrol voor haar theatrale stem, groeide uit tot een evergreen. Bassey, dochter van een Engelse moeder en een Nigeriaanse vader, groeide op in een ruige buurt van Cardiff. Aanvankelijk werkte ze vooral als musicalactrice, maar vanaf de jaren zestig doken haar liedjes steeds vaker op in de hitlijsten. Begin jaren zeventig nam Bassey een aantal succesvolle albums op voor het UA-label. In 1998 maakte de zangeres een onverwachte comeback als gastzangeres op het nummer History Repeatin’ van The Propellerheads. Ze scoorde er een flinke hit mee in Engeland.
Van alle Britse R&B-bands die begin jaren zestig de podia van Londen onveilig maakten waren The Animals ongetwijfeld één van de meest talentvolle. Blikvanger was zanger Eric Burdon, die met zijn majestueuze stemgeluid niet onderdeed voor de zwarte blues- en soulzangers waardoor de band zich liet inspireren. Met The House Of The Rising Sun, een prachtig bewerkte folksong, scoorde de groep zijn grootste hit. Vrij snel daarna begon het te rommelen in de gelederen van de groep, mede door een conflict over royalties. Toch wist de band nog klassieke singles als Don’t Let Me Be Misunderstood, Bring It On Home To Me en We Got To Get Out Of This Place af te leveren.
Net als The Band liet Neil Young zijn Canadese wortels achter zich. Hij creëerde een geluid dat was geworteld in Amerikaanse folk en country en mixte dat met visionaire, poëtische rock, in Buffalo Springfield en op zijn soloalbums. Hij speelde de rol van het cruciale ‘vierde wiel aan de wagen’ in Crosby, Stills, Nash & Young, maar bleek uiteindelijk te individualistisch om binnen een groepsdemocratie te functioneren. Het gruizige, elektrische geweld in zijn werk met Crazy Horse staat in contrast met Youngs meer op folk en blues gebaseerde werk. Het bleek een sleutelinvloed te zijn op het grungegeluid van Seattle en Young nam zelfs een livealbum op met Pearl Jam als zijn begeleidingsband. Door de jaren heen heeft hij altijd zijn rusteloze muze gevolgd, van rockabilly tot synthipop tot big band blues, maar hij bleef altijd klinken als Neil Young.
Love was het geesteskind van componist Arthur Lee (1945-2003). Love hing in de jaren zestig in dezelfde kringen rond als Jimi Hendrix en was één van de eerste bands die raciaal gemêleerd was. De plaat Forever Changes (1967) vol met hippiepop en psychedelica zou uitgroeien tot een klassieker. De band zou hierna nooit meer hetzelfde niveau halen, maar heeft met deze plaat gigantisch veel invloed gehad op bands van The Doors tot aan Yo La Tengo.
Eén van de reuzen in de Britse progrock, vooral populair aan het begin van de jaren zeventig. De groep werd in 1968 opgericht in Blackpool door de Schotse zanger/dwarsfluitist Ian Anderson. De groep, door haar fans liefkozend ‘Tull’ genoemd, viel op door de stevige invloeden uit Engelse en Keltische volksmuziek. Ook wanneer progrock minder populair wordt, blijft Jethro Tull een graag geziene gast op internationale podia. Niet in de laatste plaats door de sterke liveshows met Anderson als troef, die vaak fluit speelt staande op één been. De groep verbaast in 1990 vriend en vijand door een Grammy Award voor beste ‘heavy metal act’ te winnen, ten koste van Metallica. Jethro Tull reageert met de voor hun kenmerkende humor op de daaropvolgende consternatie. Ze plaatsen in een Engels tijdschrift een paginagrote advertentie met de tekst: ‘The flute is a (heavy) metal instrument’.
(bron: wikipedia)Londen
Status Quo, ook wel bekend als The Quo of gewoon Quo, is een Britse rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl. De klassieke bezetting, ook wel Frantic Four genoemd, bestond enerzijds uit oprichters Alan Lancaster en Francis Rossi en anderzijds uit Rick Parfitt en John Coghlan. Status Quo heeft meer dan 60 hits in het Verenigd Koninkrijk behaald, meer dan welke andere rockband ook. 22 singles bereikten de top tien in het Verenigd Koninkrijk.... meer
Moody Blues is een van de langst bestaande rockbands. De groep werd opgericht in het midden van de jaren zestig als tak van de Britse rhythm-and-bluesboom en haalde niet veel later succes met de psychedelische en symfonische pop van Nights In White Satin. Gedurende de jaren zeventig perfectioneerden ze hun melodische en door klassieke muziek beïnvloede stijl, waarmee ze een brug creëerden tussen progressieve rock en pop. Dit geluid werd het handelsmerk van Moody Blues dat zij tot op de dag van vandaag uitdragen.
(bron: wikipedia)Donovan Philips Leitch (Glasgow, 10 mei 1946), beter bekend onder de naam Donovan, is een Schotse singer-songwriter die populair werd in de jaren zestig. In die tijd werd hij met zijn aan folk verwante popliedjes beschouwd als "het Britse antwoord op Bob Dylan", maar zijn liedjes waren veel optimistischer en naïever, waardoor Donovan aansluiting vond bij de hippiebeweging uit die tijd.
Donovan werd geboren in het Schotse Glasgow, maar groeide op in Engeland. In 1964, op achttienjarige leeftijd, nam hij... meer
(bron: wikipedia)Judith Marjorie Collins (Seattle, 1 mei 1939) is een Amerikaanse singer-songwriter.
Zij is begonnen als folk-artiest in de jaren zestig, maar ging in de jaren zeventig over op het meer populaire MOR-genre ("middle of the road", gangbare melodieuze popmuziek met eventueel orkestbegeleiding). Ze zong vooral covers en had ook enkele successen in België en Nederland, onder andere met Joni Mitchells Both sides now (1967) en Stephen Sondheims "Send in the clowns" (1975, afkomstig van haar album Judith). In 1970 had... meer
Aretha Franklin is een van de belangrijkste en meest invloedrijke soulzangeressen van de twintigste eeuw. De dochter van de beroemde dominee C.L. Franklin begon in de jaren vijftig als tiener met het zingen van gospels in haar geboortestad Memphis. Later zong ze ook jazz en pop. Ze werd pas werkelijk populair in de jaren zestig met een aantal opvallende rhythm-and-blueshits op het Atlantic-label. Respect, Chain Of Fools en veel andere songs leverden haar de titel ‘Queen Of Soul’ op. Franklins krachtige en emotionele stem raakt feilloos het hart van de luisteraar. In de top 10 van beste zangeressen van de twintigste eeuw mag Aretha Franklin niet ontbreken.
Otis Redding was een van de grote soulmannen van de jaren zestig. Hij combineerde de ritmische rauwheid van
James Brown met de zoete gospelstem van
Sam Cooke. De in Georgia geboren zanger schreef zijn eigen liedjes. Redding scoorde zijn eerste hit in 1963 met These Arms Of Mine. Er zouden er nog veel meer volgen. Zijn pittige, emotionele zang, voorzien van schetterende blazerarrangementen, definieerde het geluid van het
Stax-label. Zijn optreden op het Monterey Pop Festival bewees dat Redding ook een blank rockpubliek kon aanspreken. Otis' grote doorbraak leek slechts een kwestie van tijd. Helaas verloor Redding het leven bij een vliegtuigongeluk. Hij werd slechts 26 jaar oud. Ondanks een wreed afgekapte loopbaan zou Otis Redding een blijvende invloed blijven hebben op zangers na hem.
De Amerikaanse zanger Solomon Burke is een ware soullegende. Zijn pioniersrol in de soulmuziek is moeilijk te overschatten. Daarnaast was Burke, als begrafenisondernemer, predikant van een eigen kerk en met zijn opvallende podiumverschijning ook nog eens een bijzonder interessant figuur. Sinds een radiodeejay hem kroonde tot King Of Rock & Soul, trad Burke steevast op in een mantel met een kroon op. Toen hij te zwaarlijvig werd om nog staande op te treden, liet hij een troon op het podium installeren. Zijn carrière gaat terug tot het begin van de jaren zestig, toen Burke legendarische opnamen maakte voor het Atlantic-label. Als eerste zwarte artiest waagde hij zich toen aan countryrepertoire. Dat deed hij zo overtuigend dat hij na het scoren van een countryhit geboekt werd door de Ku Klux Klan. Op het podium vocht hij amusante verbale vetes uit met die andere soulzanger met koninklijke aspiraties: James Brown. Vanaf de jaren zeventig werd de zanger steeds minder succesvol en werden eerdergenoemde nevenactiviteiten steeds belangrijker. In 2002 bracht hij zijn comebackalbum Don't Give Up On Me uit. Deze cd, waarop hij liedjes zong die voor hem werden geschreven door onder anderen Elvis Costello, Tom Waits en Brian Wilson, werd erg goed ontvangen door zowel pers als publiek en bracht Solomon Burke weer volop in de belangstelling. Vlak voor een concert met De Dijk, waarmee hij een album opnam, kwam Burke te overlijden. Hij werd 70 jaar.
(bron: wikipedia)Verenigde Staten
The Mar-Keys is een Amerikaanse soulband, oorspronkelijk uit Memphis, Tennessee, opgericht in 1958. Het was de eerste studiosessieband voor Stax Records. Zij vormden de basis voor het typische Memphis soul geluid in het begin van de jaren zestig. De groep bestond uit: Steve Cropper (gitaar), Charlie Freeman (gitaar), Donald Dunn (basgitaar), Jerry Lee "Smoochie" Smith (saxofoon), Charles "Packy" Axton (tenorsax), Don Nix (saxofoon), Terry Johnson (piano) en Wayne Jackson (trombone en trompet).
De groep begon in 1958 op... meer
Soulzanger Percy Sledge is vooral bekend van het lied When A Man Loves A Woman waarmee hij twee keer (in 1966 en 1987) een grote hit scoorde. Andere bekende nummers van Sledge waren Time To Know Her en My Special Prayer. Sledge was, samen met Otis Redding en Wilson Pickett, één van de belangrijkste stemmen van de ‘Southern soul’. Sledge’s hoogtijdagen lagen tussen 1966 en 1975. Daarna nam hij weinig albums op. Na een lange periode zonder albums bracht Sledge in 1994 een comebackalbum (Blue Night) uit . Ook verscheen er in 2010 nog een bluesalbum. Sledge overleed op 14 april 2015 in zijn woning in Baton Rouge, Louisiana aan leverkanker.
(bron: wikipedia)Benjamin Earl Nelson, (Henderson, North Carolina, 28 september 1938 – Hackensack, New Jersey, 30 april 2015), beter bekend onder zijn artiestennaam Ben E. King, was een Amerikaans soul- en popzanger en -schrijver. Hij is in Nederland en België vooral bekend van het nummer Stand by Me uit 1961, dat in 1987 in de hitlijsten stond.-
King zong eerst bij The Drifters voordat hij aan zijn solocarrière begon.
King overleed op 30 april 2015 op 76-jarige leeftijd.
Categorie:Amerikaans zanger
Categorie:Soulzanger... meer
Huisband van het legendarische soullabel Stax, opgericht in 1962. De vier leden zijn te horen op albums van Otis Redding, Carla Thomas en Eddie Floyd. De groep bestond uit twee zwarte (pianist Booker T Jones en drummer Al Jackson) en twee blanke (gitarist Steve Cropper en bassist Donald Dunn) muzikanten. Dat was bijzonder voor een band uit het zuiden van de Verenigde Staten. Het bekendste nummer van The MG’s was Green Onions, een instrumentaal lied dat, aanvankelijk zonder medeweten van de bandleden, werd opgenomen door Jim Stewart, de baas van Stax Records.
(bron: wikipedia)Dionne Warwick, geboren als Marie Dionne Warrick (East Orange (New Jersey), 12 december 1940) is een Amerikaanse zangeres. Ze is vooral bekend door haar werk met de songwriters en producers Burt Bacharach en Hal David.
Warwick werd in 1940 geboren in East Orange (New Jersey). Ze komt uit een muzikale familie. Haar vader was Mancel Leland Warrick, die gospelplaten promootte voor Chess Records, en haar moeder was Lee Drinkard, die manager was van het gospelgroepje van haar broers en zus,... meer