It's never fair, always true

Beck Hansen verscheen vanuit het niets aan het popfirmament met de ijzersterke single Loser, die naar verluidt met zeer beperkte middelen in één middag was opgenomen. Volgens Beck was het zijn eerste poging tot een hiphopnummer, iets waarmee hij in de tekst de draak mee steekt. Het voor een habbekrats opgenomen videoclipje was niet van MTV af te slaan en Beck werd het toppunt van 'cool' voor alternatieve jongeren. Op de cd Mellow Gold (1994) mixte hij een veelvoud van stijlen en lardeerde het met grappige, onnavolgbare teksten. Datzelfde jaar verraste hij zijn fans met het sobere folkalbum One Foot in The Grave, een terugkeer naar zijn roots als straatmuzikant. Het derde album Odelay (1996) was een hoogtepunt in zijn nog jonge oeuvre. In topliedjes als Where It's At, The New Pollution en Devil's Haircut smeedde hij op een geniale manier uiteenlopende stijlen als hiphop, rock, folk, dance en blues tot een uniek geheel. Beck weigert vervolgens om in een keurslijf te raken en maakt achtereenvolgens de rustige rootsplaat Mutations (1998), de uitbundige funkplaat Midnight Vultures (1999) en het weemoedige Sea Change (2002). Beck blijft zijn publiek uitdagen en vertrouwt bij iedere plaat op zijn intuïtie. meer