Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerVijfkoppige soulgroep uit de stal van Motown. Eind jaren zestig legde The Temptations de lat hoog voor hun concurrenten: perfecte samenzang aangevuld met een vloeiende choreografie en strakke pakken. Tijdens de vroege periode (1964-1968) van de band waren The Temptations een klassieke Motown-groep. Het excentrieke en egoïstische gedrag van leadzanger David Ruffin leidde tot diens ontslag. Met vervanger Dennis Edwards schoof de groep meer op in de richting van funk. De nieuwe sound leverde baanbrekende hits als Ball Of Confusion (1970) en Papa Was A Rolling Stone (1972). Toch wist de groep matig in te spelen op de veranderende (disco-)smaak van het grote publiek en ook een reünie bood in 1982 weinig soelaas. Ondanks hun tanende populariteit beïnvloedden The Temptations veel artiesten na hen, met name (neo)soul- en r&b-groepen.
Simply Red groeide in de jaren tachtig en negentig uit tot één van de best verkopende Britse acts. De groep, onder leiding van zanger Mick Hucknall, bestudeerde de klassieke Amerikaanse soul zorgvuldig en werkte onder meer samen met de legendarische Motown-producer Lamont Dozier. Een cover van de Philly soul-klassieker If You Don't Know Me By Now werd een grote hit voor de groep. In het geluid van Simply Red klinkt de bewondering voor hun oude soulhelden door, maar ondanks dat weet de band een even fris als eigen geluid neer te zetten.
(bron: wikipedia)The KLF was een Britse chill-out- en acidhouse-groep, die eind jaren 1980 en begin jaren 1990 enkele hits scoorde. Waarschijnlijk was 'KLF' een afkorting voor Kopyright Liberation Front of Kings of the Low Frequency, of Kool Low Frequency of Kevin Loves Fruit, hoewel de groep zelf beweerde dat het nergens voor stond. In Nederland scoorde The KLF in de Nationale Hitparade een nummer 1-hit met Last train to trancentral in 1991. KLF was kritisch en cynisch richting de muziekindustrie en... meer
Als een van de weinige acts van hun tijd hield Madness de traditie levend van typisch Britse singlesbands als The Kinks, The Small Faces en The Jam. De band kwam op in het zogenaamde Two Tone tijdperk van eind jaren zeventig, als een hele generatie Britse bands zich laat beïnvloeden door de ska en rocksteady uit Jamaica. De band valt op door een excentrieke, ‘nutty’ podiumact en grappige videoclips. In de jaren tachtig scoorde de band hit na hit waarbij de oorspronkelijke skasound nooit helemaal verlaten werd, al evolueerde die zich langzaam tot een volwassen popgeluid. Met de nasale zang van voorman Suggs als immer herkenbaar handelsmerk weet de band stand te houden tot in de eenentwintigste eeuw. In 2009 verschijnt na jarenlange stilte een heus conceptalbum over de geschiedenis van Londen: Liberty Of Norton Folgate.
Genesis was een van de eerste progressieve rockbands. In navolging van The Beatles zochten ze in de late jaren zestig het muzikale avontuur waarbij ze bewezen over een goed gevoel voor georkestreerde, melodramatische pop te beschikken. Al snel groeiden ze uit tot leveranciers van ambitieuze artrock met een klassiek tintje. Nadat de flamboyante, theatrale zanger Peter Gabriel de groep verliet (aanvankelijk opgevolgd door gitarist Steve Hackett), groeide de band geleidelijk naar een toegankelijker repertoire toe, met zingende drummer Phil Collins aan het roer. In de jaren tachtig werd Genesis een niet te stoppen hitmachine. Tussen de bedrijven door ontsproten uit de band de solocarrières van twee megarocksterren, Gabriel en Collins. De band gooide er in 1997 het bijltje bij neer - na het vertrek van Collins - maar hergroepeerde zich een decennium later voor een grootschalige wereldtournee.
(bron: wikipedia)Melbourne
Crowded House is een band uit Australië. In 1987 werd een grote hit gescoord met "Don't Dream It's Over". Andere bekende songs zijn "Into Temptation", "Weather with You", "Four Seasons in One Day" en "Better Be Home Soon".
Na het uiteenvallen van Split Enz in 1984, de band waar de broers Neil en Tim samen voorman waren, richtte Neil samen met de voormalige drummer van Split Enz Paul Hester in 1985 een nieuwe band op. Binnen de eclectisch-new wave... meer
(bron: wikipedia)Mr. Big is een hardrock-, heavymetal- en hairmetalband uit de Verenigde Staten. Mr. Big werd opgericht in 1988 en ging in februari 2002 uit elkaar en werd in 2009 weer herenigd in de oude bezetting. Ze staan bekend om hun complexe maar toch toegankelijke en makkelijk luisterbare songs. De stijl is een combinatie van pop, rock en snelle gitaar- en bassolo's.
In 1988 werd Mr. Big opgericht. Na het verlaten van David Lee Roths band was bassist Billy Sheehan de... meer
Met bijna vijftig miljoen verkochte geluidsdragers is Roxette het op één na succesvolste muzikale exportproduct van Zweden, uiteraard achter het ongenaakbare ABBA. De twee bandleden, zangeres Marie Fredriksson en gitarist/zanger Per Gessle, waren in hun eigen land al beroemdheden toen ze in 1986 met Roxette begonnen. Per speelde in de Zweedstalige rockband Gyllene Tider en Marie was actief als solo-artieste. De doorbraak kwam met Look Sharp! (1988), een album dat vol stond met goedgeluimde rockliedjes die goed in het gehoor lagen. De groep scoort zowel hits met rockliedjes (The Look, Joyride) als met meeslepende ballads (Listen To Your Heart en It Must Have Been Love). Roxette stond ook in Amerika vier keer op nummer-1, iets wat zelfs ABBA nooit lukte. In 2002 neemt de groep noodgedwongen een pauze, omdat Fredriksson een tumor heeft. De zangeres geneest, maar beide leden richten zich op soloprojecten. In 2009 komt Roxette weer bij elkaar voor een Night Of The Proms-tournee en een album met nieuwe liedjes.
(bron: wikipedia)Brian Harold May (Hampton, 19 juli 1947) is een Britse gitarist, vooral bekend van de rock/popgroep Queen. Daarnaast is May sinds augustus 2007 gepromoveerd in de astrofysica. Hij is de oprichter van een organisatie die zich inzet voor dierenrechten.
Brian May is op 19 juli 1947 geboren in het Engelse plaatsje Hampton bij Londen, als zoon van Harold en Ruth May. Hij is enig kind.
Brian May ontwierp en maakte zijn eigen elektrische gitaar (Red Special), waarop hij nu nog... meer
(bron: wikipedia)Manchester
James is een indiegroep uit Manchester die tussen 1981 en 2001 negen albums opnam. In 2007 werd de band heropgericht.
De band kende een moeizaam begin van hun carrière in de jaren 80. Vanaf het begin van de jaren negentig groeide de band echter uit tot een populaire naam in de Britse indiescene. Er werden zelfs kleine hits gescoord met "Sit Down" en "Laid".
Tussen haakjes staan de hoogste posities die de albums in de albumcharts van het Verenigd... meer
New wave band The Cure werd halverwege de jaren zeventig opgericht door de excentrieke zanger, liedjesschrijver en blikvanger Robert Smith, die de aandacht op zich gevestigd wist door zijn omhoog getoupeerde jaar en opzettelijk slordig aangebrachte rode lippenstift. Doel van de band was, zo verklaarde Smith in een interview, 'om muziek te maken die we zelf op de radio zouden willen horen, maar die niemand maakt'. De missie slaagde. Na de debuutsingle Killing An Arab scoorde The Cure met het lieve Boys Don't Cry (1979) en het droefgeestige A Forest (1980) ook in Nederland al snel de eerste hits. Samen met Siouxie & The Banshees werd door hen de basis gelegd van de gotische rock, waarbij ze zowel in muzikaal als in visueel opzicht (de vleermuizenlook) voorlopers waren. Het duurde niet lang voordat het The Cure lukte om uit te groeien van een ondergronds cultbandje naar een popgroep voor een breed publiek. De deprimerende klanken uit de beginjaren werden afgewisseld met (quasi-)vrolijke niemendalletjes als The Caterpillar, The Love Cats en Close To Me. Zoals alle grote bands zorgde The Cure er ten allen tijde voor dat ze niet voorspelbaar werd. Een moeilijk album als Pornography (1982) werd zodoende opgevolgd door toegankelijker werk als The Head On The Door (1985) en Kiss Me Kiss Me Kiss Me (1987). Met vier albums in vijftien jaar - Disintegration (1989), Wish (1992), Wild Mood Swings (1996) en Bloodflowers (2000) - nam de productiviteit van de band daarna zienderogen af. Het plaatwerk wist fans en critici steeds te verdelen maar dankzij een onverwoestbare live reputatie wist The Cure - ondanks de nodige bezettingswisselingen en daaruit volgende rechtszaken - als mega act de eenentwintigste eeuw zonder al te veel kleerscheuren binnen te hobbelen. (MS)
De Australische popzangeres Kylie Minogue begon als actrice in de televisieserie Neighbours, die zo populair was in Engeland dat de jonge zangeres kans kreeg samen te werken met het megapop-productieteam van Stock Aitken & Waterman (dat ook verantwoordelijk was voor het succes van Rick Astley). Met dat titanentrio achter zich scoorde Kylie hit na hit en werd ze de heerseres van de Britse singlelijsten. Net als Sheena Easton vóór haar veranderde ze na een tijdje haar imago, van buurmeisje naar stoeipoes. Vlak daarna werd ze de minnares van Michael Hutchence, de leadzanger van INXS. Hoewel Kylie het voortreffelijk deed in het Verenigd Koninkrijk, waar ze slechts met Madonna te vergelijken was, brak ze nooit door in Amerika totdat haar Fever-album (2002) haar eindelijk een dance-diva in de VS maakte. In de lente van 2005, midden in haar Greatest Hits tournee, werd bij Minogue borstkanker vastgesteld. Ze wist die ziekte met succes te bevechten en hervatte de wereldtournee anderhalf jaar later in haar geboortestad Melbourne, Australië, waar ze een extatische ontvangst kreeg.
Aan het begin van de jaren negentig rijgt 2 Unlimited een lange reeks van hits aaneen. Het duo is daarmee Nederlands meest succesvolle eurodance-act. Hun grootste hit No Limit staat in 1993 in maar liefst 35 landen op nummer-1. De muziek is van de hand van twee Belgische producers (Jean–Paul de Coster en Phil Wilde) maar de blikvangers van de groep zijn rapper/breakdancer (en ex-kok) Ray Slijngaard en zangeres Anita Doth, die na het succes haar loopbaan bij de verkeerspolitie op kon geven. De succesvolle carrière van 2 Unlimited eindigt plots wanneer Ray en Anita in 1996 uit de groep stappen. De Coster en Wilde proberen het nog met andere vocalisten maar het succes van weleer wordt niet meer behaald.
Het leven van Anna Mae Bullock (1939) neemt een heel andere wending als ze verliefd wordt op rhythm & blues legende Ike Turner. Hij geeft haar de artiestennaam Tina Turner, waarna hun gezamenlijke rhythm & blues revue in de jaren zestig een enorm succes wordt op de bühne. Platensucces blijft daar aanvankelijk bij achter. Zelfs de hulp van superproducer Phil Spector kan daar niets van veranderen, al wordt de in Amerika geflopte single River Deep Mountain High (1966) in Europa beschouwd als een heuse klassieker. Pas in 1971 is het goed raak met de dynamische CCR-cover Proud Mary. Vijf jaar later gaat het duo, dat een stormachtige en naar verluidt stormachtige relatie heeft, definitief uit elkaar. Het eerste soloalbum van Tina – Private Dancer uit 1983 – wordt een onverwacht megasucces, waarna een uiterst succesvolle solocarrière volgt. In 2000 zet Tina een punt achter haar carrière. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Begin 2009 onderneemt de dan 69-jarige zangeres een nieuwe wereldtournee waarbij ze ook Nederland aandoet.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
