De Nijmeegse troubadour Frank Boeijen scoort eind jaren tachtig, op het hoogtepunt van de eerste Nederlandstalige golf, met zijn Frank Boeijen Groep een reeks puike hits, die zich onderscheidden door een poëtische inslag en een hoog maatschappelijk bewustzijn. Vooral Zwart Wit (over de gewelddadige dood van Kerwin Duinmeijer) en Kronenburg Burg (over prostitutie) snijden voor popmuziek ongebruikelijke onderwerpen aan, en behoren tot de absolute klassiekers van de Nederpop. Na het uiteengaan van zijn band ontwikkelt Boeijen zich langzaam verder als soloartiest, en wordt een graag geziene gast in de Nederlandse theaters. Zijn profiel dreigt dan wat te verbleken. Zijn invloed op de Nederpop is onomstreden, zo drukte hij onmiskenbaar een stempel op het werk van een groep als Bløf.
meer
Unieke Nederlandse groep die folk, jazz, kamermuziek en prog mengt tot een eigen sound. De groep wordt eind jaren zeventig in Brabant opgericht door de broers Erik en Hans Bakker. Een optreden in de tv-show van Willem Duys maakt de groep op slag wereldberoemd in eigen land. Het debuutalbum Variaties Op Een Dame (1978) bereikt de platina status en wordt onderscheiden met een Edison Award. De groep trekt haar eigen onafhankelijke plan, een weg die zelfs voert tot in Zuid-Amerika, Japan en Indonesië. In latere jaren doet de groep soms denken aan een duiventil waar de (ex-)bandleden in en uit vliegen. Wat blijft is de melange van vele stijlen en de voorliefde voor exotische blaas- en snaarinstrumenten. In 1989 wordt de groep onderscheiden met een Gouden Harp.
(bron: wikipedia)Berdien Stenberg, echte naam: Berdien Steunenberg, (Almelo, 30 juli 1957) is een Nederlandse fluitiste, die in de jaren 80 en 90 van de 20e eeuw furore maakte, diverse internationale hits scoorde, meer dan 25 gouden en platina platen binnenhaalde en enkele miljoenen platen verkocht. Later werd ze actief in de gemeentelijke politiek.
Na haar middelbare school volgde ze een klassieke fluitopleiding aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Haar eerste single uit 1983, Rondo Russo (het ingekorte laatste deel uit... meer
(bron: wikipedia)Wilhelmus Albertus (Benny) Neyman (Maastricht, 9 juni 1951 – Soesterberg, 7 februari 2008) was een Nederlandse zanger.
Neyman werd geboren in Maastricht. Op zijn zesde kreeg hij een gitaar met Sinterklaas en nam les. Hij luisterde graag naar de radio en kocht af en toe een plaatje. Eind jaren 60 maakte hij kennis met de muziek van Engelse popbands. Na zijn MULO-diploma volgde hij begin jaren zeventig een opleiding aan de Kleinkunst Academie in Amsterdam. Neyman brak in de tweede... meer
Met zijn donkere bos krulhaar en zwarte baard is George Baker (echte naam: Hans Bouwens) één van de meest opvallende frontmannen van de Nederlandse popmuziek. Met zijn groep George Baker Selection, in 1967 opgericht in Zaandam, wint hij al in 1970 de Zilveren Harp, een aanmoedigingsprijs voor talentvolle muzikanten. In de jaren zeventig scoort de groep een reeks hits waarvan er twee ook in het buitenland aan slaan: Little Green Bag schopt het tot de Amerikaanse hitlijst terwijl Paloma Blanca een nummer-1 hit is in Duitsland, Australië en Zweden. Vanaf 1977 gaat George Baker solo verder. In 1992 staat de groep plots weer in de spotlights wanneer Little Green Bag een prominente plaats krijgt op de soundtrack van de kaskraker Reservoir Dogs en het nummer voor een tweede keer de top-40 bereikt.
(bron: wikipedia)De Band Zonder Naam, kortweg BZN, was een Nederlandse popgroep uit Volendam die tussen 1966 en 2007 bestond. Hun hits waren meestal Engelstalig, maar BZN heeft ook Franstalige hits gekend. De laatste jaren zong de groep in het Nederlands. De band was vooral populair in Nederland, maar ook in Vlaanderen, Zuid-Afrika (negen met platina beloonde albums), Roemenië en regionaal in Duitsland.
Wereldwijd zijn ongeveer vijf miljoen platen van deze band verkocht, waarvan het grootste gedeelte in Nederland. In Nederland is... meer
Eén van de meest succesvolle popgroepen van de jaren tachtig. Hun grote hits België, Eenvoud, Vriendschap, Alles Geprobeerd en Alles Kan Een Mens Gelukkig Maken staan in het collectieve geheugen van de Nederlanders gebeiteld. De groep wordt in 1979 opgericht in Utrecht door multi-instrumentalist Henk Temming, die al snel zijn vriend en tekstschrijver Henk Westbroek bij de groep haalt. Naast het scoren van twaalf top-40 hits, behoort de winst van de Zilveren Harp (1983) tot de hoogtepunten. In 1991 valt de groep uit elkaar en Westbroek richt zich op zijn werk als radiopresentator, politicus (voor Leefbaar Utrecht) en een solocarrière. Temming is succesvol als producer. In 2001 is er een reünieconcert onder het motto ‘Al tien jaar gelukkig uit elkaar’. De samenwerking krijgt een vervolg in de albums Gekkenwerk (2008) en Liefdewerk (2011).
Hardwerkende zakenman die zich opwerkt met het stoere imago van ‘zingende kraanmachinst’ en daarmee de personificatie wordt van het Rotterdamse motto ‘geen woorden maar daden’. Lee (echte naam: Leen Huizer) spiegelt zich als eerste Nederlander aan de Las Vegas-shows van Sinatra en Elvis en weet daarmee de Ahoy een recordaantal van vijftig keer uit te verkopen. Met zijn grote bril, gouden microfoon en geleende hits is Lee uit duizenden te herkennen. Is verder huiszanger bij zijn favoriete voetbalclub Feyenoord. En met succes, in het seizoen dat Leen voor elke ‘Europese’ thuiswedstrijd zingt, wint de club de UEFA Cup.
Rob de Nijs breekt begin jaren zestig door met zijn band The Lords. Ze scoren in 1963 een grote hit met Ritme Van De Regen. Begin jaren zeventig werkt de zanger samen met Lennaert Nijgh, de vaste tekstschrijver van Boudewijn de Groot. De Nijs bewijst zich elk decennium opnieuw te kunnen uitvinden met een nieuw imago. Het vredeslied Alles Wat Ademt is een grote hit in 1986, maar het duurt tot 1996 voordat De Nijs zijn eerste nummer 1-hit scoort met de aanstekelijke meezinger Banger Hart.
Herman van Veen (Utrecht, 1945) is eenn van die typisch Nederlandse kunstenaars wier werk zich bevindt op het kruispunt van theater, cabaret en luisterlied. De onvermoeibare alleskunner breekt in 1965 door met zijn theaterprogramma Harlekijn. Naast schrijver van veel liedjes, waaronder de hits Opzij en Hilversum III, is hij ook acteur, schilder en ambassadeur bij Unicef. In 1976 bedenkt Van Veen de eend Alfred Jodocus Kwak, die eerst opduikt in kinderboeken, maar in 1989 ook een eigen animatieserie krijgt. Van Veen is ook erg populair in Duitsland, waar hij onderscheiden werd met diverse prestigieuze prijzen.
Met het album Vroeger Of Later (1974) vestigde Robert Long zijn naam als zanger van zelfgeschreven liedjes met prikkelende teksten. Zo was Long de eerste Nederlander die de homoliefde bezong en schopte hij tegen heilige huisjes als de kerk, de paus en de Evangelische Omroep. Long (echte naam: Bob Leverman, zijn artiestennaam dankt hij aan zijn lengte, 1,92 m) was in eerste instantie zanger van de Engelstalige rockband Unit Gloria, maar zijn hart lag bij het luisterlied. Begin jaren tachtig deed Long stof opwaaien met enkele controversiële theatershows, nam een paar goed verkopende platen op. In 1988 speelde hij de hoofdrol in de musical Tsjechov, waarvoor hij ook een deel van de teksten schreef. Televisiekijkers leerde hem vooral kennen als de beleefde televisiepresentator van het taalspel Tien Voor Taal.
Jarenlang leurde Gerard Joling met zijn muziek totdat hij in 1985 plots doorbrak met zijn optreden in de Soundmixshow. Met Ticket To The Tropics scoorde Joling vervolgens een nummer 1-hit. In 1988 vertegenwoordigde hij Nederland op het Eurovisie Songfestival. Hij eindigde als negende. No More Boleros (1989) stond vier weken op 1 en de Noord-Hollander groeide uit tot het idool van miljoenen zwijmelende meisjes. Ondanks dat succes raakte Jolings zangcarrière in het midden van de jaren negentig in het slop. Via presentatiewerk voor RTL4 en SBS bleef hij echter in de schijnwerpers. Zijn muzikale carrière kreeg een nieuwe impuls met het meezingspektakel Toppers. Met zijn voormalige aartsrivaal Gordon en René Froger wist hij Amsterdam ArenA in drie jaar tijd acht keer uit te verkopen. Met Gordon scoorde hij vervolgens een enorme tv-hit voor de zender Tien met de realityserie Joling & Gordon Over De Vloer.
Door zichzelf op een kleine ritmebox annex synthesizer te begeleiden en voor niet-alledaags poprepertoire te kiezen verwerft de Amsterdamse zangeres Mathilde Santing zich al vroeg in haar carriere een cultstatus. Met haar fascinerende uiterlijk, waarbij vooral haar korte blonde haar de aandacht trekt, heeft ze een haast iconische uitstraling. Al snel blijkt ze zich vooral thuis te voelen in de theaters, waar ze met haar verstilde muziek en subtiele nuances in haar zang beter tot zijn recht komt dan in lawaaiige popzalen. Eind jaren negentig scoort ze onverwacht twee reclamehits, Beautiful People (origineel van Melany) en Wonderful Life (Black). Het grote publiek heeft Mathilde nu helemaal omarmd, en door enthousiaste zangworkshops op televisie te geven raakt ze haar 'koele' imago langzaam maar zeker kwijt. Naast de nodige rollen in films, musicals en televisiegala's krijgt de loopbaan van Santing een nieuwe dimensie als ze wordt aangesteld als zangdocente op het conservatorium van Arnhem en (later) Amsterdam.