Queen belichaamde de glamrock van de jaren zeventig, door heavy riffs en complexe vocale harmonieën te combineren met een androgyn imago. De operastem van Freddie Mercury en de gitaar van Brian May werden daarbij eindeloos overgedubd om pompeuze rock te creëren, in de meest grootse zin van het woord. In de jaren tachtig ontpopte Queen zich als een band met een scherpe neus voor hits, die meer op keyboards leunden. Als live-act maakte de groep veel indruk, waaronder een legendarisch concert tijdens Live Aid in 1985.
Nadat Mercury in 1991 overleed aan de gevolgen van aids, trok het overgebleven trio zich een tijd terug. Tegen het einde van 2004 verenigden May en drummer Roger Taylor zich met zanger Paul Rodgers (Free/Bad Company). Later werkte het duo live ook met andere vocalisten.
meerEngelse bluesrockband die ondanks hun jonge leeftijd (bij de start is het jongste bandlid nog maar 15 jaar) de zegen ontvangt van bluesveteranen als Alexis Korner en John Mayall. De doorbraak komt met het album Fire & Water (1970) en de nummer-1 hit (en rockklassieker) All Right Now. De groep valt uit elkaar, niet in de laatste plaats vanwege de heroïneverslaving van stergitarist Paul Kossoff. Zanger Paul Rodgers richt daarna Bad Company en duikt vanaf 2000 ook op als vervanger van Freddie Mercury in Queen.
(bron: wikipedia)Londen
Status Quo, ook wel bekend als The Quo of gewoon Quo, is een Britse rockband waarvan de muziek gekarakteriseerd wordt door een sterke boogie- en boogiewoogiestijl. De klassieke bezetting, ook wel Frantic Four genoemd, bestond enerzijds uit oprichters Alan Lancaster en Francis Rossi en anderzijds uit Rick Parfitt en John Coghlan. Status Quo heeft meer dan 60 hits in het Verenigd Koninkrijk behaald, meer dan welke andere rockband ook. 22 singles bereikten de top tien in het Verenigd Koninkrijk.... meer
(bron: wikipedia)Westminster
Bad Company is een Britse hardrockband die in 1973 werd gevormd en bij de oprichting bestond uit Paul Rodgers (zang) en Simon Kirke (drums) van Free, Mick Ralphs (gitaar) van Mott the Hoople en Boz Burrell (basgitaar, overleden 2006) van King Crimson. De band kende vooral grote successen in de jaren '70 met onder meer de hits Can't Get Enough en Feel Like Makin' Love. De band kende een groot aantal personeelswisselingen. Ze hadden hetzelfde management als Led Zeppelin.... meer
Engelse bluesrockgroep actief in de vroege jaren zeventig. The Faces kwam voort uit The Small Faces aangevuld met twee muzikanten uit de Jeff Beck Group: zanger Rod Stewart en gitarist Ronnie Wood. De band viel op met haar onstuimige liveshows met het opvallend rasperige stemgeluid van frontman Stewart als troefkaart. Bekende nummers waren Stay With Me (1972) en Cindy Incidentally (1973). Omdat de gelijktijdige solocarrière van Stewart het succes van de groep overschaduwde, vielen The Faces in 1975 uit elkaar. Stewart ging succesvol solo verder, Wood stapte over naar de Rolling Stones en gitarist Ronnie Lane richtte de groep Slim Chance op. The Faces kwamen daarna nog wel samen voor een aantal reünie-optredens.
Ontsproten uit het verlangen van Eric Clapton om na zijn dienstverband bij The Yardbirds weer pure blues te spelen, groeide het trio Cream uit tot de eerste superband van de jaren zestig en was als zodanig de directe inspiratiebron voor The Jimi Hendrix Experience. Samen met drummer Ginger Baker en bassist Jack Bruce verkende Clapton de grenzen van het genre – met name die van het volume werden flink opgerekt! – en in een korte maar hevige periode stonden ze met hun ambitieuze, soms zwaar overstuurde sound aan de wieg van zowel bluesrock, psychedelica en hardrock. Een uiterst invloedrijke band, waarvan de reünie in 2005 door een generatie rockfans met gejuich werd begroet.
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
Hardrockgroep rond de Engelse zanger David Coverdale. Coverdale (ex-Deep Purple) brengt in de jaren zeventig twee solo-albums uit en vormt zijn begeleidingsband daarna om tot Whitesnake. De vroege platen zitten meer in de hoek van de bluesrock. Vanaf 1983 opteert de groep voor een Amerikaanser hardrockgeluid. De groep scoort hits met Here I Go Again (1987) en Fool For Your Loving (in 1980 én 1990). Whitesnake is een doorgangshuis en één van de vele gitaristen die met Coverdale speelt, is de Nederlander Adje van den Berg. In de jaren negentig richt Coverdale zijn aandacht meer op het zijproject Coverdale/Page (met Led Zeppelins Jimmy Page), maar in de 21e eeuw is de groep weer een graag geziene gast op (hard)rockfestivals.
(bron: wikipedia)Croydon (Londen)
Emerson Lake & Palmer (ELP) is de naam van een Britse band uit de jaren zeventig, die wordt ingedeeld bij progressieve en symfonische rock.
Keith Emerson speelde in The Nice en Greg Lake in King Crimson, toen ze elkaar in 1969 ontmoetten in Fillmore West, waar hun beider bands zouden optreden. Toen ze samen een soundcheck deden 'klikte' het muzikaal gezien meteen.
The Nice viel al spoedig uit elkaar. King Crimson maakte nog één lp met Greg Lake,... meer
(bron: wikipedia)Rainbow is een Brits-Amerikaanse rockgroep die in 1975 ontstond uit een samenwerkingsverband tussen Ritchie Blackmore en de Amerikaanse groep Elf. Vanaf 1968 was Blackmore gitarist van Deep Purple geweest. Door het licht ontvlambare karakter van Blackmore verliet hij uiteindelijk die band en maakte met Elf het album Ritchie Blackmore's Rainbow. Kort na het uitbrengen van dit album bleven alleen zanger Ronnie James Dio en Ritchie Blackmore over van de oorspronkelijke line-up. De andere leden werden vervangen. Onder meer sterdrummer Cozy... meer
Wereldwijd staat het Engelse Black Sabbath bekend als dé belichaming van heavy metal. De band wist in de jaren zeventig de aandacht te trekken met een loodzware brij van monumentale gitaarriffs, eindetijdsvisioenen en op horrorfilms geïnspireerde teksten. Nadat frontman
Ozzy Osbourne in 1979 succesvol als soloartiest verderging, trok het overgebleven trio onvermoeibaar verder met een aantal vervangers, onder wie
Rainbow’s
Ronnie James Dio. In 1997 organiseerde Ozzy met zijn voormalige bandmaten een veelbesproken reünie, wat uiteindelijk in 2013 leidde tot de comebackplaat
13.
Als Robert Plant na het uiteengaan van Led Zeppelin nooit meer een noot had gezongen, zou hij nog altijd de geschiedenis in zijn gegaan als één van de grootste rockzangers aller tijden. Zijn gezonde productiviteit in zijn post-Zeppelin solocarrière is het bewijs van een eigen artistieke visie. Toegegeven, Plants eerste platen aan het begin van de jaren tachtig lagen nog dicht bij Led Zeppelin, maar ten tijde van Shaken ’n Stirred (1985) had hij meer gemeen met Peter Gabriel dan met jaren zeventig bluesrock. In een uitstapje met The Honeydrippers verkende Plant zijn liefde voor rock & roll uit de jaren vijftig. In de 21ste eeuw verkende hij rootsmuziek uit verschillende windstreken. Op het voor een Grammy genomineerde album Dreamland (2002) blies hij nummers van The Youngbloods en Tim Buckley nieuw leven in. Vijf jaar later verrast hij met het intieme album Raising Sand, een duetplaat met bluegrass-icoon Alison Krauss.
De oorspronkelijke leden van Toto waren sessiemuzikanten uit Los Angeles. Zij hadden reeds met iedereen samengespeeld – van George Benson tot Boz Scaggs – en wilden nu iets voor zichzelf creëren. Vanuit het niets scoorden ze een hit met Hold The Line, een klassieke single in het adult rock genre, afkomstig van hun debuutalbum uit 1978. Hun grootste successen zouden begin jaren tachtig volgen, met de singles Rosanna en Africa, beiden van Toto IV. De band doorstond verschillende bezettingswisselingen door de jaren heen – en in 1992 overleed geheel onverwachts één van de oprichters, drummer Jeff Porcaro – maar Toto ging door. Het weerhield de individuele leden er niet van lucratieve solocarrières op te zetten.
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
(bron: wikipedia)Blue Öyster Cult is een Amerikaanse hardrockband die eind jaren zestig gevormd werd en nog steeds actief is. De band is waarschijnlijk het bekendst van twee nummers: (Don't Fear) The Reaper van het album Agents of Fortune uit 1976 en Burnin’ for You van het album Fire of Unknown Origin uit 1981. The Reaper werd gebruikt in onder andere de televisieverfilming van het boek The Stand van Stephen King. Twee andere bekende liedjes zijn Godzilla van Spectres (1977) en Astronomy... meer
Het verhaal van Fleetwood Mac is er een van eindeloze wijzigingen in stijl en bezetting. In de jaren zestig waren ze, onder leiding van Peter Green en Mick Fleetwood, een van de meest originele Britse bluesbands. Later groeiden ze uit tot leveranciers van een gepolijst, meesterlijk LA popgeluid, waarmee ze in de jaren zeventig de Amerikaanse ether veroverden. Hun meest succesvolle album, Rumours uit 1977 – dat werd gemaakt door de bekendste bezetting van de groep: Fleetwood, John McVie, Christine McVie, Lindsey Buckingham en Stevie Nicks – is een van de bestverkochte albums aller tijden. Hoewel ze er nooit echt in slaagden dat succes te evenaren, bleef de band tijdens de drie decennia die volgden op onregelmatige basis toeren en platen opnemen, in verschillende samenstellingen.
(bron: wikipedia)Meat Loaf, geboren als Marvin Lee Aday (Dallas (Texas), 27 september 1947 – Nashville (Tennessee), 20 januari 2022), was een Amerikaanse rockzanger en acteur. Hij werd vooral bekend door zijn rockhit Paradise by the Dashboard Light van zijn album Bat Out of Hell (1977), die hij zong met Ellen Foley. De teksten en muziek zijn van Jim Steinman.
Meat Loafs optredens werden gekenmerkt door theatrale acts. In een interview in de Volkskrant in 2003 zei hij: "''De meeste rockbands denken... meer
(bron: wikipedia)Joe Walsh (Wichita, Kansas, 20 november 1947) is een Amerikaanse rockmuzikant.
Walsh zat in verschillende bands tijdens zijn studententijd aan de Kent State Universiteit. Pas in 1969 kreeg hij als leadgitarist van de band James Gang wat grotere bekendheid. In 1971 verliet hij de band om een solocarrière te starten.
De eerste solowerken van Walsh, Barnstorm uit 1972 en de opvolger The Smoker You Drink, The Player You Get van 1973, benadrukten zijn status als innovatieve rockmuzikant. Zijn droge humor... meer
Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
Golden Earring is een instituut binnen de Nederlandse rock. Begonnen als Haags beatbandje (The Golden Earrings) begin jaren zestig, transformeerde de groep in de jaren zeventig tot een geoliede rockmachine, die als voorprogramma van The Who toerde en in 1974 een Amerikaanse top tien hit scoorde met Radar Love. Dat huzarenstukje herhaalde Golden Earring ( met ingekorte naam) nog eens met Twilight Zone (1982), maar door zich niet de Verenigde Staten te willen vestigen bleef een definitieve doorbraak uit. In de jaren negentig bewees de band opnieuw zich handig aan trends aan te kunnen passen, door aan te haken bij de akoestische Unplugged-rage die in gang was gezet door MTV. Het album The Naked Truth bracht Golden Earring in een geheel nieuw circuit: dat van de Nederlandse theaters. In het nieuwe millennium lijkt de tijd van singlehits definitief voorbij, al blijft de band een vaste waarde in het live circuit, met een optreden in het Rotterdamse Ahoy' als jaarlijks hoogtepunt.
Alice Cooper (geboren als Vincent Furnier, 4 februari 1948) werd in de jaren zeventig beroemd met een mix van hardrock en horrortheater. Met zijn uitzinnige imago en podiumact vond deze bizarre entertainer zo ongeveer in zijn eentje het genre van de ‘shock rock’ uit. Het leverde hem veel beroemde opvolgers (
Marilyn Manson,
Rob Zombie) op. Aan het einde van de jaren zeventig was Cooper een beroemdheid en was hij te zien in een aantal speelfilms. Tot in de 21ste eeuw bleef hij acteren en zingen, wat zijn status als muzikale icoon alleen maar verstevigde.
